Εντάξει. Εγώ το ξέρω, ,πως είμαι άνθρωπος και όχι ΟΥΦΟ. Τα γραφεία "σου σπάμε τα νεύρα" για λογαριασμό των τραπεζών, άραγε το γνωρίζουν αυτό ; Είναι αλήθεια, πως "υποχρεωτικά" κατά την υπογραφή της σύμβασης δανείου μου δέχθηκα να με ενημερώνουν, αλλά αυτό μήπως σημαίνει ότι για μία δόση δανείου, που καθυστέρησα θα με παίρνουν τρεις με τέσσερεις φορές τη μέρα τηλέφωνο κι εγώ θα πρέπει να τους ακούω;
Ε, λοιπόν, κάτι δεν πάει καλά στη σύγχρονη πραγματικότητα και είναι καιρός να τα δούμε όλα σοβαρά.
Πρώτα από όλα θα προτείνω στην Τράπεζα να την παίρνω εγώ "εθελοντικά" κάθε μέρα , με δική μου χρέωση φυσικά (!) και να την ενημερώνω εγώ ότι και σήμερα δεν κατάφερα,για λόγους πάνω από τη θέλησή μου, να βρω τα λεφτά για την καθυστερημένη δόση του δανείου μου. Ετσι και τα νεύρα μου δεν θα σπάνε και δεν θα εκστομίζω αγενείς χαρακτηρισμούς στους εκάστοτε ενημερωτές των εισπρακτικών εταιρειών της και η τράπεζα θα ξέρει ότι γνωρίζω με ακρίβεια και τα "λεπτά" και όχι απλά τα "ευρώ" που δυστυχώς της χρωστάω...
Τι λέτε; Δεν είναι καλύτερα να τους τηλεφωνάμε εμείς πρώτοι;
Μέχρι η Ευρώπη να αποφασίσει πόσο ακόμη θα μας πνίξει (εκτός από τις ελληνικές τράπεζες) θα σας ενημερώσω ότι προχθές άλλος ένας δικηγόρος αυτοκτόνησε στην πολυκατοικία της φίλης μου της Γεωργίας. Πολλές λεπτομέρειες δεν έμαθα, αν έφταιξε η κρίση, αν είχε προβλήματα υγείας ,αν κάποιοι τον υπέβαλαν σε κάποιας μορφής "bullying", αν οι εισπρακτικές εταιρείες τον είχαν τρελλάνει, όπως εμένα, το μόνο , που είπε η Γεωργία ήταν ότι ήταν φρικτό να βλέπει το αίμα του επάνω στο τσιμεντένιο πάτωμα του ακάλυπτου της πολυκατοικίας. Α,και αυτό .Την πολυκατοικία αυτή την έχει ιδιοκτησία μία γυναίκα, που κάνει κι αυτή σαν τρελλή, όπως μαθαίνω, άμα της αργήσει κάποιος το ενοίκιο, ακόμη και για λόγους επάνω από τις δυνάμεις του.. Θα 'ναι ,που δεν έχει κι αυτή να φάει. Οπως και οι εταίροι μας, οι φίλοι οι Ευρωπαίοι μας....
Στο "πενήντα αποχρώσεις του γκρι" ,για το βιβλίο δεν εκφέρω γνώμη, αλλά την ταινία, που μου τη δάνεισε ο φίλος μου ο Κυριάκος και είναι "μάπα" από χέρι, η ηρωίδα λόγω έρωτα (κάπως αλλιώς θα το έλεγα, αλλά ντρέπομαι και τα παιδιά )δέχεται να υποστεί τα πάνδεινα από το σαδιστή, αλλά ΠΑΜΠΛΟΥΤΟ , νέο, ωραίο, και διαταραγμένο σοβαρά, λέω εγώ κο Κρίστιαν Γκρέι και μάλιστα έναντι χρηματικής αμοιβής και πολυτελούς διαβίωσης.
Από αυτήν την ταινία, που ακούω ότι θα συνεχιστεί με νούμερο δύο και νούμερο τρία και που πολλά εισιτήρια πούλησε στο σινεμά, ένα επίκαιρο παραλληλισμό κάνω με την κατάσταση της χώρας μας, μιας και όλα στην πολιτική τα αναγάγω και παρηγοριά σε αυτήν, σαν τον πρωθυπουργό μας, ελπίζω να βρούμε.
Τελικά μήπως η Ελλάδα μας είναι η ηρωίδα της ταινίας, Αναστάζια Στιλ, ΠΤΩΧΗ από ρευστό , πλην μορφωμένη, νέα, ωραία, ευάερη και ευήλια, που θα πρέπει να καθίσει να την πνίξει εντελώς η Ευρώπη, για να απολαύσει τελικά την αγάπη της; Εσείς τί λέτε;
Μήπως από το πολύ πνίξιμο πεθάνουμε ; Κι αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Εξάλλου πάντα πεθαίνει αυτός , που πνίγεται και όχι εκείνος ,που πνίγει. ΑΠΛΗ ΛΟΓΙΚΗ. Ευτυχώς τρίτη ταινία της πιο πάνω μπαρούφας θα φέρει τον τίτλο "ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ".
Κι επειδή είμαστε λαός ελπίζω, κι όχι ηρωίδα μίας συγγραφέως επιτυχούς άρλεκιν, η απελευθέρωσή μας μπορεί να σημαίνει και το ότι θα βγάλουμε τη θηλειά από το λαιμό μας και θα σωθούμε. Γιατί τι αξία έχει το ευρώ άμα θα είμαστε πια "πεθαμένοι"; Λυπάμαι, αν σας απαγοήτευσα σήμερα.
Ομως, ΠΝΙΓΟΜΑΙ και δεν θυμάμαι να έδωσα ποτέ την έγκρισή μου για τέτοια ΑΓΑΠΗ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου