ΡΟΚΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΧΡΌΝΟ!

                                                              
                                                        

Νομίζω το έχω ξανά παραδεχθεί κάνοντας την αυτοκριτική μου... Όταν ο άντρας μου ζήτησε να χτίσουμε ένα μικρό σπιτάκι στην εξοχή για να αποδράσουμε από την Αθήνα στον ελεύθερο χρόνο του, μετά την τότε κουραστική δουλειά του, εγώ, που ονειρευόμουν ταξίδια μακρινά, συμφώνησα για ένα σπίτι ψηλό, που να βλέπει από το μπαλκόνι του τη θάλασσα. Αυτή η διαφορά οπτικής άποψης μας κόστισε τελικά όλες τις οικονομίες μας. Γιατί τα σκέφτομαι τώρα αυτά πάλι και γιατί σας κουράζω με άχρηστες εν πολλοίς πληροφορίες.
Αν το 2007 ήξερα ότι το 2009 θα ξεσπάσει παγκόσμια οικονομική κρίση δεν θα είχα κτίσει κανένα σπίτι στην εξοχή. Τελεία και παύλα.
Μπορεί σήμερα να κάθομαι ήσυχα - ήσυχα κοιτώντας το φεγγάρι να μικραίνει στον ουρανό, να ακούω τις νυχτερινές φωνές των πουλιών και κανένα ξαφνικό γαυγισμα ή ανθρώπινη περαστική φωνή, αλλά μέσα μου παραμένω εντελώς ανήσυχη και θλιμμένη από όλα τα τελευταία τραγικά γεγονότα στο Μάτι, στην Κινέττα, τις απώλειες τόσων συνανθρώπων μας, την ασυνεννοησία, την παραφιλολογια, το αδηλο της αυριανής μέρας, την ανικανότητα μας να δείξουμε σεβασμό κι αξιοπρέπεια στα θύματα, να αξιοποιήσουμε θεραπευτικά, όσο είναι δυνατόν βέβαια, τον εναπομένοντα χρόνο στους πάσχοντες, αλλά και στους πολίτες γενικότερα.
Το σπίτι μας λοιπόν στην εξοχή έχει στα διπλανά κτήματα ελιές. Πιο πέρα παρατημένα χρόνια χωράφια ακαλλιεργητα με βάτα θεριεμενα, που ούτε οι ιδιοκτήτες τους ούτε ο δήμος Βέλου - Βοχας νοιαστηκε ποτέ να τα καθαρίσει. Στον δρόμο μας, που διαλύεται κι αυτός, ο πάλαι ποτέ "μαύρος" δρόμος των παιδιών, όταν ήταν μικρά, ξεροκλαδα,, αγριοχορτα και σκουπίδια κάθε είδους, σαν έτοιμη πρόσκληση για προσαναμμα φαντάζει κι ας μην έχουμε εμείς εδώ πέρα δάσος με πεύκα, αλλά πλημμύρα από ξεροχορτα και σκουπίδια, διανθισμένα με πεύκα εδώ κι εκεί.
Κι όσο για την ακτή μας μια βόλτα θα σας πείσει, πως στη Νεράντζα, κάποιοι έχτισαν ανενόχλητα κάποτε, μες την αιγιαλιτιδα ζώνη κλείνοντας κι εδώ στα πιο πολλά σημεία την ελεύθερη πρόσβαση με σιδεριες και μάντρες και σπίτια εμπόδια για τον απλό τον κόσμο, που θέλει στη θάλασσα να φτάσει.
Δεν αρκεί εσύ νοικοκύρης μέσα στην αυλή σου να είσαι, τα χόρτα να μαζεύεις, να κάνεις διαλογή των σκουπιδιών, την παραλία να μη βρωμίζεις, να μην πετάς αναμμένα αποτσιγαρα, να βλέπεις λακκούβες, τρύπες και στάσιμα νερά και να ανησυχείς. Αυτό δε φτάνει... Και στην Αθήνα, όπου η ματιά σου πέφτει και αυθαίρετο. Σπίτι, γκαράζ κλεισμένο, αποθήκη, που έγινε μαγαζί, πλατεία, που χτίστηκε αυθαίρετο, ταράτσες, που γίνανε διαμερίσματα και δημόσιοι χώροι, που κόπηκαν οικόπεδα και μοσχοπουληθηκανε από τους επιτήδειους από χρόνια μέχρι και σήμερα ακόμη.
Από την ίδρυση το 1830 το Ελληνικό το Κράτος αδυνατεί κράτος σωστό, δίκαιο και σεβασμιο στους πολίτες του να γίνει. Φταίνε πολλά, μα κυρίως φταίνε όσοι δεν κάνουν τη δουλειά τους πάντα αωστα. Κι αυτοί είναι πάντοτε πολλοί.
Λοιπόν, αν μπορούσα το σπίτι της Νεράντζας να πουλήσω και μετανάστρια να φύγω στα αλήθεια θα το έκανα κι είναι η πρώτη μου φορά, που δημόσια το δηλώνω.
Τόση ντροπή και τόση θλίψη ασήκωτη μου φαίνεται και το φεγγάρι δε φαγώθηκε αρκετά ούτε αρκετά κατακοκκινησε και βλέπω ολουθε και μέχρι τη θάλασσα και πονάω και δε μπορώ να κοιμηθώ.
Το χρόνο της ζωής μας αναίτια ροκανιζετε, χωρίς σκοπό, χωρίς στόχο, χωρίς κατεύθυνση κι εγώ ή τυχερή, που μου έχει μείνει κι άλλος για ροκανισμα, νιώθω ανυμπορη κι αβοήθητη για όσα ακόμη θα μας συμβούν!
ΒΙΒΉ ΓΕΩΡΓΆΚΑ

Ανακοίνωση της Εταιρείας Συγγραφέων για τα τραγικά συμβάντα

                                       

Η Εταιρεία Συγγραφέων, συμμετέχοντας στο πένθος της απώλειας τόσων ανθρώπων, που έχασαν τη ζωή τους από τη φωτιά ή στη θάλασσα, θυμίζει ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου (Σχήμα της απουσίας, ΙΙ, 1958):
Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα
σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας δεν είναι πια απ’ τη στέρηση
μα από την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.
 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΧΟΥΤΡΙΔΗΣ <s.choutridis@artspr.gr>

Ο Πούτιν για τις πυρκαγιές της Αττικής «Η καρδιά μου πονάει για τις ζωές που χάθηκαν»

                     

 

Τη συμπαράστασή του στον ελληνικό λαό για τα θύματα των φονικών πυρκαγιών της Αττικής, εξέφρασε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν προς τον Πατριάρχη Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής Θεόδωρο, τον οποίο συνάντησε στη Μόσχα, με αφορμή τις θρησκευτικές εκδηλώσεις και τη λιτανεία προς το άγαλμα του Αγίου Βλαδίμηρου, στο κέντρο της Μόσχας. 

Σύμφωνα με πηγές του Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας, κατά τη συνομιλία του με τον Προκαθήμενο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αφρικής κ. Θεόδωρο, ο Ρώσος ηγέτης αναφέρθηκε εκτενώς στην τραγωδία που έπληξε την Ελλάδα, εκφράζοντας την προσωπική του οδύνη, αλλά και του λαού της Ρωσίας για το γεγονός ότι χάθηκαν τόσες ζωές.
Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, τόνισε συγκλονισμένος προς τον Πατριάρχη Θεόδωρο ότι η καρδιά του πονάει για τους ανθρώπους που χάθηκαν άδικα στην πύρινη λαίλαπα και επισήμανε ότι συμπαρίσταται στον ελληνικό λαό. 

Παράλληλα, ο Ρώσος Πρόεδρος εξέφρασε προς τον Πατριάρχη Θεόδωρο την αγάπη του προς όλον τον αιγυπτιακό λαό και τον «φίλο» Πρόεδρο Άμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι, τον οποίον έχει προσκαλέσει επίσημα να επισκεφθεί τη Μόσχα.
Ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας βρίσκεται αυτές τις ημέρες στη Μόσχα, με αφορμή τις επετειακές εκδηλώσεις για τα 1030 χρόνια από τη βάπτιση των Ρως, μετά από πρόσκληση του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου, ο οποίος επίσης συμμετείχε από κοινού με τον Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Θεόδωρο στις επετειακές εκδηλώσεις.

Πηγή: Gianluigi Guercia/Pool via REUTERS

Γερμανικός Τύπος: «Μετά τις φλόγες έρχεται η οργή»

                                                                     

Στις φονικές πυρκαγιές στην Αττική, στις αιτίες τους αλλά και στην αναζήτηση ενδεχόμενων ευθυνών αναφέρεται εκτενώς ο γερμανικός Τύπος με άρθρα, ρεπορτάζ και συνεντεύξεις.

«Θάνατος, ερείπια, οργή» είναι τίτλος στο πρωτοσέλιδο της «Süddeutsche Zeitung» για τις καταστροφικές φωτιές που άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στην Αττική. Η εφημερίδα μεταδίδει την τραγική εικόνα της επόμενης μέρας: «Η πυρκαγιά ξέσπασε πολύ γρήγορα, εξαπλώνοντας ανελέητα την καταστροφική της ορμή. Ολόκληρες γειτονιές στις παραθεριστικές περιοχές Ραφήνα, Μάτι και Νέα Μάκρη κοντά στην Αθήνα είναι τώρα ερείπια και στάχτη (…). Ήταν οι πιο καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα εδώ και πάνω από 10 χρόνια».

Η ίδια εφημερίδα σε άλλο ρεπορτάζ της με τίτλο «Μετά τις φλόγες έρχεται η οργή» σημειώνει ότι, σύμφωνα με κατοίκους, «η καταστροφή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί». Η «SZ» επισημαίνει ότι η ευρύτερη περιοχή είναι δημοφιλής παραθεριστικός προορισμός για τους Αθηναίους, από όπου κάθε καλοκαίρι χιλιάδες τουρίστες ξεκινούν το ταξίδι τους για τα νησιά των Κυκλάδων (από τη Ραφήνα). Στη συνέχεια η γερμανική εφημερίδα διερωτάται: «(...) Ήταν οι αρμόδιοι επαρκώς προετοιμασμένοι; Γιατί δεν εκκενώθηκαν έγκαιρα οι περιοχές; Πυρκαγιές ξεσπούν κάθε χρόνο στην Ελλάδα, αλλά δεν είναι πάντα τόσο καταστροφικές. Στη συλλογική μνήμη έχουν μείνει οι πυρκαγιές του 2007, όπου είχαν σκοτωθεί 70 άτομα. (…) Kαι τότε υπήρχαν καμένες εκτάσεις, άνεμοι, ακραία ξηρασία, υπερφορτωμένες αρμόδιες Αρχές. Και τότε πολλοί θεώρησαν την καταστροφή ως απόλυτη αποτυχία του κράτους. Έκτοτε έχουν γίνει κάποια πράγματα. Αλλά όχι αρκετά».

Το πρόβλημα των αστικών προαστίων

Το ερώτημα αυτό θέτει επίσης η «SZ» στον Γερμανό ειδικό γεωχημείας και μελέτης των δασών Γιόχαν Γκόλνταμερ από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ. Ο ίδιος απαντά λέγοντας τα εξής: «Αυτό που συνέβη στην Αττική είναι δραματικό και μου θυμίζει την κατάσταση στην Πορτογαλία πέρυσι, όπου σε δύο πυρκαγιές πέθαναν περισσότεροι από 100 άνθρωποι. Το βασικό πρόβλημα είναι κοινό σε όλες τις μεσογειακές χώρες. Στις πρώην αγροτικές περιοχές γύρω από την Αθήνα η βλάστηση δεν αξιοποιείται τόσο εντατικά όσο παλαιότερα. Αντ‘ αυτού, γύρω από τις μεγάλες πόλεις έχουν αναπτυχθεί αστικές δομές με ακαλλιέργητα χωράφια και κήπους. Αυτό κάνει την κατάσταση τόσο επικίνδυνη». Για ποιο λόγο; «Στο παρελθόν τα αιγοπρόβατα τρέφονταν από το γρασίδι και τους χαμηλούς θάμνους στις περιοχές αυτές και έτσι το τοπίο φαινόταν μεν γυμνό, αλλά δεν ξεσπούσαν μεγάλες, καταστροφικές πυρκαγιές. Σήμερα οι άνθρωποι δεν εκμεταλλεύονται τη γη αυτή, υπάρχουν περισσότερα εξοχικά, κήποι και δέντρα –αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε πολλές νοτιοευρωπαϊκές χώρες. Έτσι τα προάστια πόλεων είναι συνήθως πιο ευάλωτα σε πυρκαγιές. Εκεί οι φωτιές γίνονται ανεξέλεγκτες» αναφέρει ο Γερμανός ειδικός.

Οι πυρκαγιές και η ιστορία του ΕΣΕΠΑ

Και η «Frankfürter Allgemeine Zeitung» κυκλοφορεί με τις πυρκαγιές στην Αττική ως πρώτο θέμα και τίτλο «Περισσότεροι από 70 οι νεκροί στις πυρκαγιές στην Ελλάδα». Φιλοξενεί, επίσης, εκτενές ρεπορτάζ, όπου διαβάζουμε τα εξής: «Για τα αίτια της φωτιάς, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχουν πολλές εκτιμήσεις. Μπορεί να ήταν εμπρησμός; Την Τρίτη ήταν πολύ νωρίς για να δοθούν ακόμη και πρώτες απαντήσεις». «Παλιότερα, πάντως, συνέβαινε αυτό. Επιχειρηματίες πλήρωναν εγκληματίες για να βάλουν φωτιές σε ελκυστικές περιοχές. Αργότερα οι πληγείσες περιοχές μετατρέπονταν σε κατοικήσιμες εκτάσεις. Πλέον αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο τότε, γιατί άλλαξαν οι νόμοι. Επιπλέον, παρά την ελαφρά οικονομική ανάκαμψη της χώρας, ο κατασκευαστικός κλάδος παραμένει ισχνός» προστίθεται.

Στο ίδιο ρεπορτάζ μιλά και ο Νίκος Σαχινίδης, πρόεδρος της ΜΚΟ «Εθελοντικό Σώμα Ελλήνων Πυροσβεστών Αναδασωτών» (EΣΕΠΑ), μιας οργάνωσης που είχε συσταθεί με την υποστήριξη της Γερμανίας και της Αυστρίας. Ο Ν. Σαχινίδης αναφέρει στη «FAZ» ότι η ΕΣΕΠΑ έχει αποδυναμωθεί εδώ και κάποια χρόνια για πολιτικούς λόγους. Η ΕΣΕΠΑ διέθετε κάποτε δική της σχολή πυροσβεστών στα Ριζώματα Ημαθίας. Ωστόσο, ένας νόμος του 2014 άλλαξε το καθεστώς λειτουργίας των εθελοντικών οργανώσεων στην Ελλάδα.

«Έκτοτε ντε φάκτο απαγορεύεται να σβήνουμε εμείς πυρκαγιές, αλλά μόνο οι επαγγελματίες πυροσβέστες. Όταν ξεσπά μια φωτιά η Πυροσβεστική αποφασίζει αν θα χρειαστεί τη βοήθειά μας ή όχι» σημειώνει ο ίδιος, προσθέτοντας ότι ο νόμος έγινε ουσιαστικά γιατί οι επαγγελματίες πυροσβέστες δεν ήθελαν τον ανταγωνισμό. Πλέον η σχολή έχει κλείσει έπειτα από καταγγελία για υπεξαίρεση χρημάτων από δωρεές. Έπειτα από χρόνια ερευνών από το ελληνικό Υπ. Οικονομικών, όπως αναφέρει ο Ν. Σαχινίδης, διαφάνηκε ότι δεν υπήρξε υπεξαίρεση. Πιστεύει, επίσης, ότι εάν λειτουργούσε ο ΕΣΕΠΑ ακόμη κανονικά θα μπορούσε να είχε συμβάλει στην αποφυγή της καταστροφής στην Αττική. «Αυτό είναι σίγουρο. Ξέρω την περιοχή, όπου ξέσπασαν οι φωτιές. Έχουμε εκεί εθελοντές. Θα μπορούσαν άμεσα να επέμβουν» λέει ο ίδιος. Βέβαια, αν και παλιά είχε 2.000 μέλη, η ΕΣΕΠΑ πλέον μετρά μερικές δεκάδες. «Η Ελλάδα ζητεί τώρα βοήθεια από άλλες χώρες, αν και θα μπορούσε να είχε οργανώσει την απαιτούμενη βοήθεια εδώ» σημειώνει.

Όπως το 2007

Σε σχόλιό της τέλος η «Kölner Stadt-Anzeiger» αναφέρει: «Πριν από 11 χρόνια η Ελλάδα επλήγη από μια καταστροφική πυρκαγιά στην Πελοπόννησο και σκοτώθηκαν 73 άνθρωποι. Μαθήματα δεν πήραν από τότε ούτε η Αθήνα ούτε οι Βρυξέλλες. Ακόμη δεν υπάρχει κανένα πανελλαδικό δίκτυο εθελοντών πυροσβεστών, όπως το γνωρίζουμε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ειδικά από τη Γερμανία, υπήρξαν εδώ και χρόνια προσφορές για τη δημιουργία και στήριξη τέτοιων δομών. Αλλά το γιατί δεν ανταποκρίθηκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν είναι κατανοητό. Έπειτα από αυτό το τελευταίο παράδειγμα, η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να κάνει τις πυροσβεστικές της δυνάμεις αποτελεσματικές, που σημαίνει να τις αποκεντρώσει».

Πηγή: Deutsche Welle 

Ζούγκλα.gr 

Άμεση ανταπόκριση των Περιστεριωτών στο κάλεσμα για βοήθεια προς τους πυροπαθείς

                                                                            

Συγκινητική  ήταν η ανταπόκριση των κατοίκων του Περιστερίου, στο κάλεσμα του   Δήμου Περιστερίου, ο οποίος  διοργανώνει άμεση εκστρατεία αλληλεγγύης με τη συγκέντρωση τροφίμων μακράς διαρκείας και είδη πρώτης ανάγκης για τους πυροπαθείς της Αττικής.

 Σε ανακοίνωσή του ο δήμος υπογραμμίζει την  μεγάλη ανάγκη για: γάζες, betadine, fucidin,παιδικές πάνες, μωρομάντηλα, τρόφιμα μακράς διαρκείας (φρυγανιές, μπισκότα κ.α.).

Ο αντιδήμαρχος Παιδείας και Κοινωνικής Μέριμνας Τ. Θεοδωράκος μίλησε στον «Δυτικό Λόγο» για την άμεση προσέλευση του κόσμου και κυρίως των νέων ανθρώπων εθελοντών, οι οποίοι μέσα από τα Μέσα δικτύωσης κινητοποιήθηκαν πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί ένας πολύ μεγάλος όγκος τροφίμων, νερών, είδη πρώτης ανάγκη, κλπ.

 

Για δύο μέρες σήμερα 24/7 και αύριο 25/7 από τις 8π.μ έως τις 8μμ οι δημότες μπορούν να προσέλθουν στον ισόγειο χώρο του δημαρχείου με ότι μπορεί να διαθέτει ο καθένας.

Ήδη τα πρώτα φορτία μοιράστηκαν στις πληγέντες περιοχές και αναμένεται να συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες εάν προκύψει ανάγκη.

Σημειώνεται ότι οι πολίτες μπορούν να προσφέρουν την βοήθειά τους στο κεντρικό Δημαρχείο Περιστερίου - στάση Μετρό "Περιστερίου".  Όλοι μαζί μπορούμε να ανακουφίσουμε εκείνους τους συνανθρώπους μας, που έχουν ανάγκη και να κάνουμε πράξη το «στις δύσκολες μέρες μόνος του κανείς».

Ρ.Τ

Εκστρατεία αλληλεγγύης του Δήμου Περιστερίου για τους πυροπαθείς της Αττικής

      

Ο Δήμος Περιστερίου διοργανώνει άμεση εκστρατεία αλληλεγγύης με τη συγκέντρωση τροφίμων μακράς διαρκείας και είδη πρώτης ανάγκης για τους πυροπαθείς της Αττικής. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για: γάζες, betadine, fucidin, παιδικές πάνες, μωρομάντηλα, τρόφιμα μακράς διαρκείας (φρυγανιές, μπισκότα κ.α.). Οι πολίτες μπορούν να προσφέρουν την βοήθειά τους στο κεντρικό Δημαρχείο Περιστερίου - στάση Μετρό "Περιστερίου".  Όλοι μαζί μπορούμε να ανακουφίσουμε εκείνους τους συνανθρώπους μας, που έχουν ανάγκη και να κάνουμε πράξη το σύνθημα: "Στις δύσκολες μέρες μόνος του ΚΑΝΕΙΣ"!

Μαρτυρία-σοκ: «Κάηκαν όλοι… οι γειτόνισσές μου με τα παιδιά τους και τα εγγονάκια τους»

                                             

Η περιγραφή της κυρίας Σοφίας σόκαρε τους παρουσιαστές της εκπομπής «Καλοκαίρι μαζί στις 7».

Μία κάτοικος της Ραφήνας ανέφερε στον αέρα της εκπομπής του ΑΝΤ1 πως έχουν καεί οι γειτόνισσές της με τα παιδιά τους.

«Χθες γύρω στις 7 η φωτιά ήταν στα 500 μέτρα μπροστά μας. Οι πληροφορίες που έχω είναι ότι τα σπίτια μας έχουν καεί. Έχει καεί ο σκύλος μου, έχουν καεί όλοι, οι γειτόνισσες μου με τα παιδάκια τους και τα εγγονάκια τους οι δικοί μου άνθρωποι. Έχουν καεί οι άνθρωποι μας, η γειτονιά μας. Οι δικοί μας άνθρωποι που ήμασταν κάθε μέρα μαζί. Δεν με νοιάζει για το σπίτι μου που κάηκε. Τους ανθρώπους μας θέλουμε πίσω, τα μωρά μας, τα παιδιά μας. Χάθηκε η γειτονιά μας».

Αίγυπτος: Μυστήριο με σφραγισμένη γρανιτένια σαρκοφάγο 2.000 ετών - Γιατί φοβούνται να την ανοίξουν

                

                                     
Μια σαρκοφάγος φτιαγμένη από γρανίτη έφεραν στο φως Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι, η οποία πιστεύεται πως είναι η μεγαλύτερη που έχει εντοπιστεί ποτέ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Το καπάκι της σαρκοφάγου ήταν σφραγισμένο με κονίαμα, γεγονός που κάνει τους ειδικούς να πιστεύουν ότι η σαρκοφάγος δεν έχει ανοιχτεί για περισσότερα από 2.000 χρόνια, ενώ ήταν θαμμένη περίπου πέντε μέτρα μέσα στη γη μαζί με μία αλαβάστρινη προτομή άνδρα, χωρίς διακριτά χαρακτηριστικά.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το φέρετρο έχει μείνει άθικτο και δεν έχει παραβιαστεί και λεηλατηθεί, όπως συνηθίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις ανακάλυψης αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών αντικειμένων στην Αλεξάνδρεια, την πόλη που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος το 331 π.Χ. και η εύρεση αρχαίων αντικειμένων είναι αρκετά συχνή.
Το υπουργείο Αρχαιοτήτων Αιγύπτου, ανακοίνωσε πως οι νέοι αρχαιολογικοί θησαυροί ανακαλύφθηκαν την 1η Ιουλίου σε ένα εργοτάξιο, κατά τη διάρκεια διάρκεια εργασιών ανοικοδόμησης κτηρίου και ότι χρονολογείται από την περίοδο της Δυναστείας των Πτολεμαίων, μεταξύ 305 και 30 π.Χ.
Ωστόσο άγνωστο παραμένει ακόμα το ποιος ή το τι βρίσκεται εντός της σαρκοφάγου.
«Ο μόνος αληθινός τρόπος για να αποκαλύψεις όλα τα μυστικά αυτής της σαρκοφάγου είναι να την ανοίξεις» σημειώνει στο δημοσίευμά της η Sun, η οποία υπενθυμίζει ότι «η ιστορία λέει πως το άνοιγμα αρχαίων τάφων μπορεί να είναι επικίνδυνη επιχείρηση. Υπάρχει η πεποίθηση ότι η "κατάρα των Φαραώ" γυρνά σε οποιονδήποτε διαταράσσει τη μούμια ενός αρχαίου Αιγύπτιου προσώπου».
«Είναι επικίνδυνο να το ανοίξουμε άμεσα - πρέπει να προετοιμαστούμε», δήλωσε ο ο Ayman Ashmawy, επικεφαλής του υπουργείου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.
«Είναι δύσκολο να το μετακινήσουμε ανέπαφο και να το ανοίξουμε σε ένα μουσείο», είπε. «Είναι πέντε μέτρα κάτω από τη γη και ζυγίζει πάνω από 30 τόνους. Μόνο το καπάκι είναι 15 τόνοι».
Τις ερχόμενες εβδομάδες, μια ομάδα μηχανικών θα επισκεφθεί την περιοχή για να παράσχει εξοπλισμό βαρέως ανυψώσεως και δομικά στηρίγματα για να επιτρέψει στους αρχαιολόγους να αφαιρέσουν το καπάκι της σαρκοφάγου.

ΚΑΣΤΑΝΉ ΒΑΜΜΕΝΗ ΞΑΝΘΙΑ

                                                                       

Αφού έκανα δύο εβδομάδες "διακοπές" μόνη στο σπίτι εγώ και διακοπές στη Νεράντζα μόνος ο άντρας μου συναντήθηκαμε σήμερα, κολύμπησαμε στα ζεστά και χωρίς τσουχτρες νερά της παραλίας και συμφωνήσαμε στο ποσο γρήγορα τελειώνουν τα χρήματα των συντάξεων μας και στο πόσο δυσκολότερα θα γίνουν τα πράγματα για τα παιδιά μας, εμάς κι όλους σχεδόν εσάς στο απώτερο μέλλον.
Στη παρέα των ποιητών του Περιστερίου συνεχίζουμε τους σχεδιασμούς για το φθινόπωρο, αλλά και τις μικρές "οικογενειακές "μας εκδηλώσεις με ποίηση και ψυχή σε γνωστό καφέ της πόλης μας.
Πώς το λέει κι ο φίλος μου ο Σκουρας :
Πολιτισμό μπορείς να κάνεις, άμα θελεις, ακόμη και με μία πέτρα και μία κλωστή!
Σας έχω ξαναπεί βέβαια ότι η ποίηση και ο πολιτισμός δε σου γεμίζει το στομάχι, γιαυτό δεν θα γίνω πιεστική επ'αυτού. Μια αίσθηση δροσιάς, χαράς και ευτυχίας είναι, που σου προσφέρει ο όμορφος πολιτισμός και μια πνοή οξυγόνου, όταν αισθάνεσαι να πνίγεσαι, να παθαίνεις ασφυξία, να σε στραγγαλιζουν ξανά και ξανά.
Έγινες ξανθουλα μου λέει με αγάπη η φίλη ποιήτρια κι ευαίσθητη Ντίνα κι εγώ της λέω, ΝΑΙ, ενώ μέσα μου σκέφτομαι:
Μία εξεπανεκαθεν καστανή βαμμένη εξ ανάγκης ξανθιά.
Γενικα οι ξανθές επιβιώνουν καλύτερα στην ελληνική κοινωνία, νομίζω. Η όχι;
Η θάλασσα είναι πάντα μια παρηγοριά κι αυτή. Η γαλάζια φιγούρα στο ζωγραφικό πίνακα της Βασιλικής Αράπη, μου θυμίζει την καστανή κοπέλα, που ήμουνα κάποτε, που κοίταζα πάντα ψηλά.
-Πού πάνε τα αστέρια; σκέφτομαι πάλι.
-Ταξιδεύουν στον ουρανό.
-Και δε φοβούνται το σκοτάδι;
-ΌΧΙ, γιατί αναζητούν πάντα τον ήλιο!
Τα αστέρια είναι ποιητές και κάνουν τον πολιτισμό της ελπίδας. Πολύχρωμο εκ γενετής, ποτέ βαμμένο. Σας χαιρετώ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΆΚΑ

Αυτοκτονία 15χρονου στην Αργυρούπολη: Το συγκλονιστικό μήνυμα της οικογένειας Γιακουμάκη

                                            

Μνήμες από τον άδικο χαμό του παιδιού τους «ξύπνησαν» στην οικογένεια του φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, Βαγγέλη Γιακουμάκη, μετά την τραγική είδηση της αυτοκτονίας του 15χρονου Νίκου στην Αργυρούπολη.

Πρόκειται για δύο υποθέσεις που έχουν κοινό παρονομαστή. Το bullying.
Με παρέμβασή τους της στην εφημερίδα «Έθνος» η οικογένεια Γιακουμάκη κάνει λόγο για ατιμωρησία που «γεννά» νέα θύματα.
«Αυτό που περνούν σήμερα οι γονείς του άτυχου αυτού παιδιού από την Αργυρούπολη το βιώσαμε – και εξακολουθούμε να το βιώνουμε – με τον ίδιο τραγικό τρόπο και εμείς. Μπορούμε να τους καταλάβουμε όσο κανείς. Τριάμισι χρόνια μετά το χαμό του Βαγγέλη μας ακόμα περιμένουμε δικαιοσύνη. Τόσο καιρό μετά και ακόμα δεν γνωρίζουμε ούτε καν την ημερομηνία της δίκης. Η ατιμωρησία ενός θα δημιουργήσει 1.000 ακόμα θύτες. Παρά τη μεγάλη ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, με αφορμή το χαμό του Βαγγέλη, και παρά τη δημιουργία νέου νόμου που προβλέπει ποινές για αυτού του είδους τα αδικήματα, βλέπουμε δυστυχώς ότι τα κρούσματα δεν σταματούν. Καλούμε την πολιτεία να δώσει ένα τέλος στην ατιμωρησία αυτών που κάνουν bullying στα παιδιά μας» ανέφερε συγκεκριμένα η οικογένεια του άτυχου Βαγγέλη Γιακουμάκη.

«Η ζωή μου είναι μία κόλαση» - Οι δραματικές σημειώσεις του 15χρονου

Την ίδια ώρα, πολλά είναι τα ερωτήματα γύρω από την τραγωδία με τον 15χρονο μαθητή στην Αργυρούπολη. Υπήρχαν ηθικοί αυτουργοί; Και αν ναι, τι βία τού ασκούσαν, ώστε να φτάσει στο σημείο να βάλει τέλος στη ζωή του σε τόσο τρυφερή ηλικία;

Μοναξιά και απόρριψη φαίνεται ότι ένιωθε ο άτυχος 15χρονος λίγο πριν βάλει τέλος στη ζωή του. Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οι ειδικοί ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιο και τις σημειώσεις που κρατούσε τους τελευταίους τρεις μήνες, όπου κατέγραφε λεπτομερώς τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.
Υπάρχουν σημεία στο ημερολόγιο του, στα οποία, όπως αναφέρουν οι παιδοψυχολόγοι, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο άτυχος μαθητής έχει βιώσει την απόρριψη.
«Η ζωή μου άλλες φορές είναι ωραία κι άλλες μία κόλαση. Κόλαση όταν δεν έχεις παρέα. Χθες ήταν μία κόλαση, γιατί δεν με ήθελε κανένας για παρέα», έγραφε στο ημερολόγιο του ο άτυχος μαθητής, που όπως φαίνεται, ένιωθε πολύ μόνος. Τόσο μόνος που περιέγραψε τη ζωή του ως κόλαση… κι ας ήταν μόλις 15 χρονών.
Οι σημειώσεις του αποκαλύπτουν, επίσης, την ιδιαίτερη σχέση που είχε με τους γονείς του, μία σχέση εμπιστοσύνης και πραγματικής αγάπης, μετέδωσε ο ΑΝΤ1.
«Έχω μαζί μου τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και τον αδελφό μου. Δεν έχω όλους τους άλλους. Δεν έχω την κοινωνία», γράφει χαρακτηριστικά ο μαθητής. Σε αυτούς άλλωστε αναφέρθηκε και στο σημείωμα αυτοκτονίας. «Αγαπώ τη μαμά, τον μπαμπά και τον αδερφό μου», έγραψε και λίγο μετά αυτοκτόνησε.

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η 5η εαρινή συνάντηση χορωδιών στη Βραυρώνα Αρτέμιδος

                                                                 

Για πέμπτη συνεχή χρονιά ο σύλλογος Φίλων Μουσικής –Φιλανθρωπικός  Βραυρώνας Αρτέμιδος, διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία την  εαρινή συνάντηση χορωδιών  αφήνοντας  το πολιτιστικό σημάδι  του,  μέσα από εντυπωσιακέ κριτικές  και από ικανοποιητικά σχόλια του κοινού.

Η συνάντηση χορωδιών πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 7 Ιουλίου στο προαύλιο του 2^ου και 6^ου δημοτικού σχολείου της περιοχής, με την συμμετοχή έξη χορωδιών «Δίκτυο Αλληλεγγύης» τη χορωδία Σπάτων, την παραδοσιακή χορωδία «Μελωδική Κιβωτός» τις «Μουσικές Δροσοσταλίδες» την Περιστεριώτικη  χορωδία  «Φειδιππίδης» και την χορωδία  Βραυρώνας Αρτέμιδος. 

Η υπεύθυνη της διοργάνωσης  Αλεξάνδρα Μωραϊτου μίλησε στον  «Δυτικό Λόγο»  για την δραστηριότητα του συλλόγου, την πολιτιστική και κοινωνική του δράση, για την στήριξη ευάλωτων ομάδων και οικογενειών, αλλά και για τη  χορωδιακή παιδεία των μελών του συλλόγου,  αφού η χορωδία είναι ο μουσικός βραχίονας του φιλανθρωπικού έργου του. Η συμμετοχή των χορωδιών γίνονται και σε πανελλαδική κλίμακα, και μάλιστα με επιτυχία, αφού κύριος στόχος και φιλοδοξία του συλλόγου είναι  οι περαιτέρω συνεργασίες. 

Σημειώνεται ότι πρόεδρος του συλλόγου είναι ο Α. Μωραϊτης, ο οποίος και μοίρασε κατά το τέλος της εκδήλωσης, αναμνηστικά, επαίνους και δώρα στους Μαέστρους των χορωδιών,  ενώ εντυπωσίασε η σεμνή χειρονομία της Ειρήνης Ραγκούση μέλος της χορωδίας «φειδιππίδης» με την προσφορά  αναμνηστικού δώρου στην υπεύθυνη κα Μωραϊτου.

Η εκδήλωση τελείωσε με μπουφέ και αναψυκτικά στο προαύλιο του σχολείου.

Ρούλα Τικοπούλου