Ξεκαθαρίζοντας πως «η Ελλάδα δεν παραιτείται από τις απαράγραπτες
αξιώσεις της» σχετικά με τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων αλλά
και στέλνοντας αυστηρά μηνύματα προς το Βερολίνο εν όψει της σκληρής και
κρίσιμης διαπραγμάτευσης, επισημαίνοντας ότι «δεν κάνουμε, αλλά και δεν
δεχόμαστε μαθήματα ηθικής», εμφανίστηκε χθες στη Βουλή ο πρωθυπουργός,
Αλ. Τσίπρας, στη σύντομη αλλά ιδιαίτερα συμβολική τοποθέτησή του κατά τη
συζήτηση για την επανασύσταση και αναβάθμιση της Κοινοβουλευτικής
Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
«Η Ελλάδα θα εργαστεί ώστε να τηρήσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της, αλλά ταυτόχρονα θα εργαστεί ώστε να τηρηθούν όλες οι ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Και όπως εμείς δεσμευόμαστε, έτσι οφείλουν να πράξουν όλες οι πλευρές. Γιατί η ηθική δεν μπορεί να είναι αλά καρτ, δεν μπορεί να είναι κατά περίσταση» τόνισε με έμφαση.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός μάλιστα ανέβασε τους τόνους στην ομιλία του, υποστηρίζοντας πως «το τελευταίο διάστημα στο άκουσμα πολλών προκλητικών δηλώσεων από το εξωτερικό, μου έρχεται στο μυαλό το περίφημο απόσπασμα από την επί του Ορους ομιλία του Ιησού: Βλέπουν την ακίδα στο μάτι του αδελφού τους, αλλά όχι το δοκάρι στο δικό τους».
Με ειλικρίνεια
Συνέχισε δε να στέλνει αυστηρά μηνύματα προς τη γερμανική πλευρά, λέγοντας πως «εμείς δεν επιλέγουμε ούτε τη θέση του μαθητή που σκύβει το κεφάλι και χαμηλώνει τα μάτια απέναντι στην αφ' υψηλού ηθική διδασκαλία, αλλά ούτε διεκδικούμε τη θέση του ηθικοδιδάσκαλου που κουνά επιτιμητικά το δάχτυλο απέναντι στον υποτιθέμενο αμαρτωλό, ζητώντας του να πληρώσει για τις αμαρτίες του». «Η Ελλάδα», συνέχισε, «θα προσεγγίσει το ζήτημα των επανορθώσεων με την αναγκαία ακριβώς ευαισθησία, με αίσθημα ευθύνης και ειλικρίνειας, με διάθεση συνεννόησης και διαλόγου», ενώ, όπως είπε, ανάλογη στάση αναμένει και από τη γερμανική πλευρά για λόγους «πολιτικούς, ιστορικούς, συμβολικούς αλλά και ηθικούς».
Νωρίτερα, αναφερόμενος στο κεντρικό θέμα της συζήτησης ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως «η συμφωνία που είχε συναφθεί κατά το παρελθόν μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας (η γερμανική πλευρά κατέβαλε στην ελληνική 115 εκατ. μάρκα) δεν αφορούσε αποζημιώσεις για τις καταστροφές που υπέστη η χώρα αλλά αποζημιώσεις για τα θύματα του ναζισμού στην Ελλάδα. Και φυσικά, σε καμία περίπτωση, δεν αφορούσε ούτε το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο αλλά ούτε και αξιώσεις για αποζημίωση εξαιτίας εγκλημάτων πολέμου, εξαιτίας της σχεδόν ολικής καταστροφής των υποδομών της χώρας αλλά και της διάλυσης της οικονομίας της κατά τη διάρκεια του πολέμου και της Κατοχής».
Και κατέληξε λέγοντας πως «η Γερμανία παρά τα εγκλήματα του Γ' Ράιχ και των χιτλερικών ορδών που κατέκαψαν τον κόσμο, παρά το ολοκληρωτικό κακό του Ολοκαυτώματος, ωφελήθηκε -και ορθώς ωφελήθηκε- από σειρά παρεμβάσεων», θυμίζοντας τη διαγραφή του χρέους της από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη Σύμβαση του Λονδίνου το 1953, και τα ποσά που εκταμιεύτηκαν από τους Συμμάχους για την ανοικοδόμησή της.
Γιώργος Πίκουλας
eunos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου