ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ Ή ΠΑΛΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ...

                                              

Μερικοί φίλοι μου παραπονιούνται, πως συχνά τα νοήματά μου είναι διφορούμενα...
ΗΞΕΙΣ, ΑΦΙΞΕΙΣ ΟΥ ΕΝ ΠΟΛΕΜΩ ΘΝΗΣΕΙΣ!
Που ανάλογα ποιος το ερμηνεύει, θα πεθάνουμε στον οικονομικό πόλεμο του κου Σόιμπλε ή ,όπως εμείς ελπίζουμε, θα καταφέρουμε και πάλι να επιζήσουμε....
Τι φταίω άραγε εγώ για τη διεθνή κατάντια της παγκόσμιας οικονομίας και τα ανυπόφορα χάλια του απανταχού καπιταλισμού; Για τη φτωχοτραπεζοκρατία, που περιγράφει στα βιβλία και ο κος Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης;
Από μία ξύλινη παράγκα του Αγιαντώνη μου, μόνη μου, κατάφερα να γίνω δικηγόρος, σύζυγος, μητέρα δύο ενηλίκων σήμερα παιδιών, φίλη, συντρόφισσα, λίγο ποιήτρια, φανατική χρονογράφος και προσπαθώ καθημερινά για "ελεύθερος" άνθρωπος.
Γιατί, πιστέψτε με, για την ελευθερία γίνονται όλα.Για την ελευθερία.
Στην κραταιά Γερμανία, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι καθηγητές διαδηλώνουν για αυξήσεις μισθών άνω του 5% για φέτος και για το τέλος της λιτότητας της δικής τους και όχι φυσικά της δικής μας.
Πέρσι είχανε πάρει οι εργαζόμενοι εκεί αύξηση 4% και φέτος, όπως διαβάζω 3,7%.
Θα μου πείτε άλλο Γερμανία κι άλλο Ελλάδα. Αλλο κος Σόιμπλε και άλλο κος Βαρουφάκης, αναιδής κι εκνευριστικός (πάντως όχι για εμένα). Αλλο γελάδα, άλλο χωρίς πια μαρμελάδα.
Για το ΚΚΕ θα σιωπήσω πάλι. Και που υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ ,ενωχλείται αυτό. Και το ευρώ δεν το θέλει και στη δραχμή, άμα γυρίσουμε, πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φταίει...
Κάτι από παράδεισο ονειρεύεται κι αυτό. αλλά πρέπει ο λαός, κι εγώ δηλαδή, να το βρούμε και να το φέρουμε μόνοι μας. Και γρήγορα, ει δυνατόν, γιατί τα αποθεματικά των ταμείων "κινδυνεύουν".
Ρευστότητα στην τσέπη μου δεν υπάρχει, αλλά ούτε και στη χώρα. Ολες οι ρευστοποιήσεις καταλήγουν στην τσέπη των δανειστών και των γνωστών "γνωστών πια" αγνώστων.
Το ότι έχει εξαφανιστεί ο κος Βενιζέλος από τα μίντια και δεν μου κουνάει το χέρι αγριεμένος μπροστά στη μούρη, σώνει και ντε να πρέπει να ομολογήσω, ότι με είχε σώσει,είναι μία καθημερινή ευτυχία.
Από την άλλη, η σχεδόν καθημερινή παρουσία του κου Γεωργιάδη (καλέ, δεν θα μετανάστευε αυτός μετά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;) και του κου Βορίδη μία συνεχή ανακατωσούρα μου τη φέρνουν, αλλά ευτυχώς μπορείς πάντα να αλλάξεις κανάλι ή και καλύτερα να κλείσεις την ΤΙΒΙ!
Μπορούμε να έχουμε μία αξιοπρεπή ελευθερία χωρίς ρευστότητα; Να πάτε στη Σταδίου κάτω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη και να απαντήσετε με ειλικρίνεια στον εαυτό σας πρώτα και μετά στους άλλους.
Χθες βράδυ μία ωραία νομίζω εκδήλωση για την εργαζόμενη γυναίκα στο Περιστέρι από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα κάναμε ,ο υπό ίδρυση ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΚΗΠΟΥΠΟΛΗΣ ,με παρουσίαση από το συγγραφέα και Περιστεριώτη κο Θεοδοσίου. Γυρνώντας στο σπίτι με συγκίνηση το ξεχασμενο "Βιβλιάριο ανεργίας καπνεργάτου" της μάνας μου Ουρανίας έψαξα και για ώρα μιλούσα στη φωτογραφία της.
Αν κάτι καλά έχω καταλάβει είναι πως στη χώρα αυτή φτωχοί είμασταν κι όταν εργοστάσια είχαμε πολλά και τώρα πάλι είμαστε, που η Ευρώπη και οι φίλοι της με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μας τα κλείσανε...
Το θέμα τελικά είναι να καταφέρουμε να ζήσουμε και ζεις καλά μονάχα, όταν είσαι
ΛΕΥΤΕΡΟΣ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ