ΤΟ ΛΕΓΑΝΕ ΚΑΠΟΤΕ ..."ΕΣΥ".

                                                                  
Γράφει η Βιβή Γεωργακά 

Είναι βέβαιο ,πως μιλάω περισσότερο από το μέσο Ελληνα.Οταν πρέπει σιωπώ, όμως συνήθως βρίσκω κάποιο θέμα για συζήτηση. Μικρό παιδί όμως μιλούσα πολύ -πολύ περισσότερο, γιαυτό οι μεγάλοι χαϊδευτικά όλο "παπαρδέλα" και " γλωσσοκοπάνα" με στόλιζαν.
Οχι πως είχα και κάτι καλύτερο να κάνω, από ερωτήσεις, στην πρώτη σχολική μου ηλικία, στη δεκαετία του 1960. Ολα μου φαινόντουσαν τόσο καινούρια, τόσο θαυμαστά, τόσο αταίριαστα και παράταιρα που με τις απορίες και τις επίμονες ερωτήσεις πάσχιζα να ερμηνεύσω τα ανερμήνευτα.
Οι φτωχοί αρρωσταίνουν συχνότερα από τους πλούσιους. Αυτό το είχα κατανοήσει πλήρως από τότε και δεν περίμενα τους βαθυστόχαστους παρατηρητές του 2013 και των διαφόρων ειδικών για το απόφθεγμα της μόδας: Η ΚΡΙΣΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ!
Ας είναι. Η μητέρα μου, Ουρανία ήταν το όνομά της, κάθε τρεις και λίγο στο ΙΚΑ Περιστερίου με τραβούσε. Από τον Αγιαντώνη με τα πόδια τις πιο πολλές φορές είτε για οικονομία είτε γιατί και τότε ,όπως και τώρα ξανά, τα λεωφορεία αργούσαν πάντα και γεμάτα κόσμο εύθικτο ήταν πάντα. Μια ,γιατί νόμιζε πως είχα πάθει αδενοπάθεια, μια κοκκύτη, αμυγδαλίτιδα ή απλά ,γιατί σε θέματα υγείας αποζητούσε πάντα τη γνώμη του γιατρού.
Αν τότε είχαμε γιατρό οικογενειακό:
Καλό. Το άλλο με τον ΤΟΤΟ το ξέρετε;
Μια φορά που για το ΙΚΑ με ετοίμαζε, χίλιες φωνές και διαμαρτυρίες εγώ προέβαλα.
Γιατί τόσες ώρες καθόμαστε στο ΙΚΑ στην ουρά:
Γιατί οι γιατροί βαριεστημένα μας μιλάνε και σημασία δεν μας δίνουνε:
Γιατί οι νοσοκόμες ποτέ δεν ξέρουν την απάντηση σε ό,τι τις ρωτάνε:
Γιατί στην Ελλάδα και στο ΙΚΑ οι πιο πολλοί άνθρωποι είναι γέροι γκρινιάρηδες που δείχνουν πως τα παιδιά δεν αγαπούν;
Με αυτές κι άλλες ερωτήσεις βομβάρδιζα τη μάνα μου. Εκείνη γελούσε και προσπαθούσε να μου απαντάει ,όπως μπορούσε, Μα όταν κατάλαβε πως στο ΙΚΑ αρνιόμουν να την ακολουθήσω, τότε κοκκίνησε και μου είπε οργισμένη:
- Καλά, λοιπόν, αλλού θα πάμε, ακολούθα με.
- Πού πάμε; στο δρόμο τη ρωτούσα, μουδιασμένη.
-Τώρα θα δεις.
Εκεί που η παιδική χαρή η πρώτη του Περιστερίου ήταν, που πια ούτε παιδιά ούτε χαρά διαθέτει, κρατημένη από το Δήμο για "μεγάλες" φιέστες και γιορτές τηλεοπτικές, στο πίσω δρόμο από αυτή, ένα κτίριο βρισκόταν, που αργότερα έγινε παράρτημα του νοσοκομείου της Αγίας Ολγας,. . Μια πινακίδα στην είσοδο έγραφε :
ΠΟΛΥΙΑΤΡΕΙΟ. Και μέσα ουρές κόσμου εκεί στιβάζονταν, με κάτι νοσοκόμες σαν καλόγριες, κόσμος ετερόκλητος και πιο χαοτικός από το ΙΚΑ, ακόμη και παιδιά ξυπόλητα με μάνες θλιμένες και απεριποίητες κι όχι πεντακάθαρες, σαν τη δική μου μάνα...
Εδώ θα ερχόμαστε από εδώ και εμπρός είπε αυστηρά η μητέρα μου. Δεν θέλεις στο ΙΚΑ. τότε στο ΠΟΛΥΙΑΤΡΕΙΟ για ανασφάλιστους και άπορους.
Αυτό εδώ, μου έδειξε ένα βιβλιάριο, λέγεται "ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΥΓΕΙΑΣ" και φτύσαμε αίμα ο πατέρας σου κι εγώ για να το πάρουμε και να το έχουμε θεωρημένο. Μα αν εσύ ψάχνεις καλύτερο, σπούδασε ,δούλεψε μόνη σου και βρες ,σαν μεγαλώσεις όποιο ονειρεύεσαι.
Μέχρι τότε ΙΚΑ ή ΠΟΛΥΙΑΤΡΕΙΟ; Πρέπει να διαλέξεις.
Κι εγώ από τότε που κατάλαβα, έχω διαλέξει. Δημόσια υγεία, αλλά με ήθος και αξιοπρέπεια. Αυτό που πιο παλιά το λέγαμε "ΕΣΥ"!
Κι εχθρός κι αντίπαλη σε όποιον πίσω πάει να μου το πάρει. Γιατί μεγάλωσα, σπούδασα, εργάστηκα, μητέρα έγινα κι εγώ και ξέρω καλά να αναγνωρίζω όλες τις ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Υ.Σ. Αφιερωμένο στον αγώνα που κάνουμε οι Περιστεριώτες για να μην κλείσει το Κέντρο Υγείας μας και στον αγώνα που κάνουμε οι Ελληνες για να περισώσουμε μία αξιοπρεπή και δημόσια δωρεάν περίθαλψη.