ΤΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΝ ΠΙΑ ΕΔΩ!

                                                              

 Δύο ημέρες, πριν να καεί το πολυκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ ,από εμπρησμό, στις 18 Δεκεμβρίου του 1980, ο Δημήτρης, φίλος μου μέχρι σήμερα, κι εγώ, μία ασπρόμαυρη φωτογραφία βγάλαμε μπροστά στο μεγάλο ψεύτικο ελέφαντα, στον όγδοο όροφο, που βρισκόταν ο χώρος του "Θεάματος για τα παιδιά".
Τα μαλλιά μου, προϊόν τότε χοντρής περμανάν, ένα άλλο πρόσωπο μου θυμίζουν, σαν κι αυτό, που ποτέ πια δεν θα έχω.
Πόσο ευτυχισμένη υπήρξα τότε, που έντεκα χρόνια δούλεψα στο ΜΙΝΙΟΝ...
Θέλεις η όρεξη της νεότητας, θέλεις η λατρεία για τη δικηγορία, θέλεις το μέλλον, που ξημέρωνε πιο ρόδινο;
Οποιος λογαριάζει, πως η πραγματική ζωή κυλάει πάντα σύμφωνα με τα σχέδια και τις επιθυμίες του, συνήθως λάθος βγαίνει. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι στόχοι δεν πετυχαίνονται, για λόγους, που συχνά δεν οφείλονται στον ίδιο τον εαυτό του και τις τυχόν δεξιότητές του. Τότε στην καλύτερη περίπτωση τι μπορεί να κάνει;
ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΟΧΟΥΣ.
Ο Δαρβίνος δεν ήταν , που έγραψε, πως όποιο ζώο δεν προσαρμόζεται στις αλλαγές της φύσης, ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ...
Θα μου πείτε άλλο οι αλλαγές της φύσης και άλλο οι αλλαγές του καπιταλισμού ή των αγορών ή των image makers ή των διαφημιστών, που κίνητρο δεν έχουν σχεδόν ποτέ τη διατήρηση της ζωής, αλλά το κέρδος στην τσέπη τους μονάχα.
Λοιπό στο παλιό ΜΙΝΙΟΝ ,μέχρι την πυρκαγιά του 1980, στο κτίριο της οδού Πατησίων 15, ένα ασανσέρ πήγαινε από το ισόγειο κατευθείαν στον κορυφή!
Αυτό το ασανσέρ, Γιωργάκη Παπανδρέου, έχει πια καεί.
Ποιοί ήταν όλοι αυτοί στην Κοζάνη, που σε ζητωκραύγαζαν, όταν δήλωσες ,πως στην ενεργό πολιτική σκοπεύεις να γυρίσεις;
Οπως έλεγε και ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου:Ο Θεός να μας φυλάει από κουτούς ανθρώπους κι από ανθρώπους χωρίς μνήμη.
Βάλε κι όλους τους βολεμένους ακόμη από τα δύο κόμματα εξουσίας, προσθέτω κι εγώ.
Δύο ακόμη ψηφοφορίες μέχρι την εκλογή ή όχι Προέδρου της Δημοκρατίας.
Τι θέλω εγώ;
Ανατροπή, αλλαγή, αλήθειες, τέλος στη σκληρή λιτότητα, δουλειές για τους ανέργους, τιμωρία στους ενόχους, δικαιοσύνη για όλους κι όχι μόνο για τους εκάστοτε ισχυρούς, εθνική αξιοπρέπεια, και ένα σχέδιο για να βγάλει τη θηλειά , που μας πνίγει, από το λαιμό μας.
Ζητώ πολλά; Σίγουρα πολλά ζητώ, αλλά τα αυτονόητα.
Στο ΜΙΝΙΟΝ, ,ένα τμήμα εμπορικό, ΖΟΟ το λέγανε ,πούλαγε μικρά ζώα, αλλά περισσότερο πολύχρωμα πουλιά.
Εγώ συχνά τα θαύμαζα και πιότερο από όλα τα καναρίνια, που είχαν φέρει, από το εξωτερικό, κι ήταν έντονα ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ!
Βέβαια το ύφος του νεαρού τότε κτηνιάτρου, που σε ένα εμπορικό όλη μέρα εργαζόταν , καθαρίζοντας ζώα και πουλιά ,ποτέ δεν θα ξεχάσω.
Βλέπετε οι αγορές, πάντα ίδια λειτουργούσαν, μονάχα, που τώρα είναι πιο άθλιες από ποτέ.
Λοιπόν, Γιωργάκη Παπανδρέου, που θυμήθηκες πάλι να μας "σώσεις" τα καναρίνια τα πορτοκαλί, όλα σου κάηκαν στις 23/4/2010, όταν με μία μωβ γραβάτα από το Καστελόριζο στο ΔΝΤ και στα ατελείωτα μνημόνια μας έχωσες, κυρίως χωρίς πρώτα να μας ρωτήσεις , αν θέλαμε δούλοι αιώνιοι να γενούμε.
Τα τελευταία καναρίνια, ελλληνικά αυτά, που ακόμα θέλουνε να τραγουδάνε,όλα μάθανε να επιβιώνουνε ελεύθερα. Κι αλήθεια, λέω, σε αυτό δεν μπορείς να ισχυριστείς, πως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί είναι ΣΥΡΙΖΑ.
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ