Όσο θά' μαι εδώ!

                              

Με τους δολοφονημένους της Ουκρανίας,
που οι ανέντιμοι πληρωμένοι φονιάδες,
τους θυσίασαν, σαν αρνιά το Πάσχα,
μ' αυτούς είμαι.

Με τους απελπισμένους της Συρίας,
που ανάμεσα σε διασταυρωμένα πυρά,
προσπαθούν να επιβιώσουν,
μ' αυτούς είμαι.

Με τους φτωχοποιημένους της Ελλάδας,
τους πολλούς,που αυτοκτόνησαν, τους άνεργους,
τους ανασφάλιστους, τους ανήλιαγους,
μ' αυτούς είμαι.

Με τη θλίψη των ριγμένων αγαλμάτων,
που κοιμούνταν αγέρωχα στην ιστορία,
που ποτέ δεν όρισαν "διαδόχους".
μ' αυτούς είμαι.

Κάνε, λαέ μου, τη φωνή μου
να δυναμώσει, να ξεχωρίσει,
να σηκωθεί από τη λάσπη,
την άγνοια, το ξεπούλημα.

Κι εγώ θα είμαι εδώ,
όσο τα πόδια μου με βαστάνε,
το μυαλό μου ονειρεύεται,
η ψυχή μου πάντα θα ματώνει.

ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ