Πέμπτη κιόλας και η απεργία των δικηγόρων συνεχίζεται ακάθεκτη, Αναβολή σε μια προσωπική και καίρια υπόθεση μου παίρνω και το μόνο που σκέφτομαι είναι ,πως μέχρι την επόμενη φορά θα έχω μαζέψει καλύτερα τα έξοδα της δίκης...
Τ' απόγεμα στο γιατρό με τη κόρη μου πηγαίνουμε και ευτυχώς οι εξετάσεις καλές.
Μπράβο σκέφτομαι ,εκτός από τη ψύχρα, όλα πάνε σχεδόν ρολόι.
Στην οδό Ακαδημίας, μπροστά στο εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο γίνεται ένας χαμός, λές και περιμένουν επίθεση τζιχαντιστών. Επισκέπτες ,που έρχονται από στιγμή σε στιγμή, λένε, οι προέδροι δημοκρατίας της Βουλγαρίας και της Ελλάδας.
Α,ναι. Το εθνικό σύνθημα της Βουλγαρίας να σας θυμίσω:
Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΔΥΝΑΜΗ!
Φυσικά με κλειστά τα σύνορα στους πρόσφυγες δεν αναφέρονται σε ενότητα ευρωπαϊκών χωρών, αλλά συναμετάξυ τους. Είναι και αυτές οι 250.000 θέσεις εργασίας, που τους φτιάξαμε, που τους ενώνουν όλους στη βελτίωση της δικής τους οικονομίας, βεβαίως -βεβαίως.
Στην καφετέρια της Κριεζώτου, ακριβούτσικη από όσο παλιά θυμάμαι, ένας υπουργός της κυβέρνησης μας πίνει τον καφέ του και συνομιλεί με έναν κύριο. Μάλλον περιμένει τους προέδρους κι εκείνος ,που είναι και διαδικτυακός μου φίλος χρόνια τώρα...
Σάμπως και τα γράφουν μόνοι τους τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αποκλείεται.
Στη χώρα αυτή άμα δεν είσαι ράπερ, θαυμαστής ξανθιάς παρουσιάστριας ή συγγενής δεν πρόκειται να βρεις δουλειά, παρεκτός κι αν πας στη γείτονα Βουλγαρία.
Ας είναι. Βουτιά στο παρελθόν ξανά.
Με τις φίλες μου Μαρία, Ελένη, Κούλα, Ντίνα και άλλες τα απογέματα της Ανοιξης στη δεκαετία του εξήντα τρέχαμε στις κούνιες, δηλαδή στην Α ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ του ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ.
Πόση χαρά στην πρώτη παιδική χαρά είτε μέσα είτε και το βράδυ στο υπέροχο προαύλιο! Λατρεία μου ήταν τα αλογάκια και εκεί ακόμη και μόνη μου έπαιζα ,καθώς με το μυαλό ελεύθερο ταξίδευα σε κόσμους φανταστικούς και μαγικούς κι ονειρεμένους.
Μα και τη Δάφνη μου μικρή εκεί την πήγαινα είτε εγώ είτε η Φροσούλα με το συχωρεμένο της τον Τάκη. Ωραίοι καιροί, αγνοί.
Αφού ο δήμαρχος της καρδιάς του 63% κος Παχατουρίδης περίπου πέντε χρόνια κλειστή την κράτησε, με την υπόσχεση εκεί να φτιάξει την καλύτερη παιδική χαρά των Βαλκανίων(!), πριν τρεις ημέρες ακούστηκε, πως σε αναψυκτήριο τη μετέτρεψε, αφού σιγά -σιγά έκοψε όλα τα δέντρα, που τη χαρακτηριστική της μορφή πάντα της δίνανε.
Είναι γεγονός, πως από όταν ένα παιδί σε παιδική χαρά σε άλλο δήμο παραλιακό, έχασε τη ζωή του, που τη δημαρχία στον εκεί δήμαρχο του στοίχισε, αν και για χρόνια λογιζόταν επιτυχημένος, κανένας δήμαρχος παιδική χαρά δεν φτιάχνει, προσπαθώντας τα νώτα του να τα έχει "καλοφυλαγμένα"...
Φταίει στα αλήθεια κι ο λαός ,που είναι μαραζιάρης και έτσι δεν θα αναλύσω τώρα εδώ τις τυχόν λάθος κι επιζήμιες ενέργειες και παραλείψεις της ανθούσας χρόνια δημοτικής μας εξουσίας.
Αμα το φέρει η ώρα , ο δρόμος κι η στιγμή ένα καφέ εγώ η σιτεμένη μπορεί και να τον πιω στο νέο αναψυκτήριο, γιατί είναι γνωστό μόνο με καφέδες πια διασκεδάζω!
Εύχομαι σε κάποια μικρή γωνιά να χωθεί και καμία κούνια για κανένα πιτσιρίκι και οι γονείς, που θίγονται ,ας βγουν και ας φωνάξουν.
Κι η κυρία Δούρου, άμα το άρθρο μου ,λέω τώρα, το διαβάσει, που τόσο της άρεσει,είπε τις προάλλες, να ακούει, αντίς να "ομιλεί" , ας κρίνει ,πως τα κονδύλια της περιφέρειας ξοδεύονται για κατασκευή αναψυκτηρίων...
Κι όσο για τα ανήλικα παιδιά του Περιστερίου, αν δεν βρίσκουν , πια παιδική χαρά στη γειτονιά για να παίξουνε:
ΕΝΑΝ ΠΟΛΛΑ ΒΑΡΥ ΚΑΙ ΟΧΙ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου