Το νόημα της ζωής!

                                                    

Λένε ,συχνά, πως αν πέτρα πετάξεις στην Ελλάδα, θα χτυπήσεις είτε σκύλο είτε "πρόεδρο". Τώρα με τις εκλογές του Μαϊου μάλλον θα χτυπήσεις ή υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο ή υπυψήφιο περιφερειακό σύμβουλο...
Τις προάλλες, παρατάω τον κουβά με τη σφουγγαρίστρα στη Νεράντζα και αγκιστρώνομαι στην οθόνη της τηλεόρασης να ακούσω τον καθηγητή της φιλοσοφίας κο Χρήστο Γιανναρά να μιλάει για τη ζωή μας και το νόημά της.
Είναι αλήθεια ,πως δεν ξέρω, που βρίσκεται πολιτικά , αλλά ούτε και με νοιάζει, γιατί αυτά που εκμυστηρεύεται στη δημοσιογράφο με κάνουν να αισθάνομαι λιγότερη θλίψη και λιγότερη μοναξιά Κι έτσι η καθαριότητα μπορεί να περιμένει, γιατί όταν το μυαλό σου "καθαρίζει" κάνεις πάντα τις υποχρεώσεις σου με μεγαλύτερο κουράγιο.
Ας είναι. Πολλά άκουσα εκείνο το πρωί . Οχι , πως δεν τα ήξερα, βέβαια, αλλά βάλσαμο μου φάνηκε να τα ακούω από το στόμα ενός επιφανούς καθηγητή φιλοσοφίας.
Σημασία, λοιπόν, δεν έχει να ζούμε για να καταναλώνουμε μονάχα, αλλά για να υπάρχουμε και να μπορούμε να επιβιώνουμε. Τι να τις κάνεις τις ψυχολογικές αισιοδοξίες των διαγγελμάτων, των μαϊντανών στα κανάλια και τα ανύπαρκτα τα σχέδια μελλοντικής ευημερίας, όταν ζούμε την αποανθρωποίηση της έννοιας του ανθρώπου;
Ποιοι προώθησαν τόσα χρόνια όλα τα "τσικώ" και τους άχρηστους στις θέσεις εξουσίας, που ευθύνονται για τη σημερινή μας κατάντια ηθική, αλλά και πραγματική; Εμείς, οι πολλοί. Δυστυχώς, ΕΜΕΙΣ.Κι αν αυτό δεν το αλλάξουμε θα είμαστε κανονική ζούγκλα...
Ποιος όμως είναι ο ηθικός αυτουργός της δικής μας χρόνιας "ηλιθιοποίησης" και με ποιο τρόπο πρέπει να πληρώσει για αυτή τη σκόπιμη στέριση της ουσιαστικής παιδείας, που θα εμπόδιζε τη δική μας ποδοσφαιροποίηση κα τη μετατροπή μας από ΠΟΛΙΤΕΣ σε ΟΠΑΔΟΥΣ και ΠΕΛΑΤΕΣ;
Πώς μπορεί να γαλουχηθεί διαφορετικά η νέα γενιά και να σωθεί το μέλλον των παιδιών μας;
ΜΟΝΑΧΑ, ΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ.
Και δεν το λέω εγώ, αλλά κοτζάμ καθηγητής της φιλοσοφίας.
Οταν αλλάζει η βούληση η πολιτική, αλλάζουμε κι εμείς κι ο τρόπος ,που βλέπουμε τη ζωή και τις υλικές ανάγκες και την απόκτησή τους.
Είπε πολλά εκείνο το πρωί , ο κος Γιανναράς, και από καρδιάς τον ευχαριστώ, που μου θύμισε ξανά, πως αν δεν δοθείς, ποτέ δεν μπορείς και ν' αγαπήσεις.
Είναι καιρός που μία θλίψη κουβαλάω μέσα μου και μια μοναξιά μεγάλη, ακόμη κι όταν έχω δίπλα μου κόσμο. Είναι η χαρά του να είμαι ΕΛΛΗΝΑΣ, που έχει πέσει από πάνω μου, σαν τον αόρατο μανδύα του παραμυθιού και δεν ξέρω, που είναι για να τον κερδίσω πάλι και κατάσαρκα για πάντα να τον φορέσω.ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ, ΠΟΥ ΒΙΑΙΑ ΜΟΥ ΣΤΕΡΗΣΑΝ ΚΙ ΕΓΩ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΨΑ!
Το Πάσχα τελείωσε και για φέτος. Ο,τι φάγαμε ,φάγαμε και ό,τι χορέψαμε ,χορέψαμε. Καιρός για άλλες δουλειές. Κι αν καμιά πέτρα στο δρόμο με χτυπήσει εμένα, μη γνοιάζεστε, γιατί δεν θα πισογυρίσω.
ΠΕΤΡΑ -ΠΕΤΡΑ θα βρω το νόημα της ζωής μου καΙ θα την ξαναφτιάξω .
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ