Κότα, κάνε κουράγιο, καθώς σε σφάζουνε!

                                                                    

Γράφει η Βιβή Γεωργακά                                                              
Τώρα τελευταία ,η φίλη μας, η Βασιλική, μνημονεύει συχνά αυτή τη ρουμάνικη παροιμία. Δεν ξέρω, αν φταίει που είναι κτηνίατρος και συμπαθεί τα ζώα ή που σπούδασε στη Ρουμανία και ξέρει καλά τις παροιμίες της.
Ας είναι. Αν με ρωτούσες, τι κατοικίδιο θα ήθελα να είμαι, κότα δεν θα διάλεγα ποτέ, μάλλον άλογο, για να τρέχω ελεύθερη, άντε το πολύ -πολύ λυκόσκυλο για να μπορώ να γαυγίζω και να δείχνω τα δόντια σε όσους με απειλούν... Μπορεί και για να τους δαγκώνω, αν δοκίμαζαν να με σφάξουνε. Ελα, όμως, που αυτή η χώρα, αυτή η κυβέρνηση κι αυτή η αθεράπευτη κρίση με έχουνε κατατάξει, θέλω -δεν θέλω, στις "κότες" για σφάξιμο!
Τι κι αν το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται...Για όλα φαίνεται να φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι τάσεις του, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος!
Τι κι αν δουλειές δεν δημιουργούνται καινούριες και ακόμη και η "φίλη" Ρωσία συμβουλεύει τους επιχειρηματίες της, να μην επενδύσουν στη δεινοπαθούσα Ελλάδα, μιας και για όλα φταίμε οι Ελληνες που, αφού οι φίλοι μας , Ευρωπαίοι και άλλοι, μας ονόμασαν με το ζόρι "ΚΟΤΕΣ" (και ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ), προβληματίζονται τώρα, γιατί δεν αρχίσαμε ακόμη να γεννάμε, γιαυτούς και μόνο γιαυτούς, τα ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ. Τώρα μάλιστα που ο χρυσός είναι πάλι σε άνοδο...
ΚΟΥΡΑΓΙΟ, παιδιά να κάνουμε, δεν λέω. Αλλά όχι μέχρι το θάλαμο των αερίων ούτε μέχρι τη γκιλιοτίνα του δημόσιου αυτοεξευτελισμού μας.
Κουράγιο να κάνουμε ,μπας και φορολογήσετε τους πλούσιους φοροδιαφεύγοντες και τους βάλετε επιτέλους να πληρώσουνε και τους φόρους κι όχι να τους παρακαλάμε να επιστρέψουν εις μάτην τα κλεμμένα του δημοσίου χρήματος.
Κουράγιο, μπας και μάθουμε που ανήκουν όλες οι "οφ- σωρ" εταιρείες που φοροδιαφεύγουν στην Ελλάδα.
Κουράγιο ,χωρίς φαγητό ή με ελάχιστο, μέχρι να βρουν καμία εργασία με ασφαλιστικές εισφορές και μέλλον τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Κουράγιο, μπας και σωθεί αυτός ο πλανήτης από τη ραδιενέργεια, τη λειψυδρία, την αναγκαστική παγκοσμιοποίηση, τους άρπαγες, τους πλιατσικολόγους, τούς τσιρκολάνους και τους ΑΟΡΑΤΟΥΣ!
Αλλά κουράγιο μέχρι να με σφάξετε, αφού μου βουτήξατε το ψωμί από το τραπέζι, τη θέα από το παράθυρο, το τραγούδι από το στόμα και τον ύπνο του δικαίου από το κρεβάτι;
ΑΥΤΟ ΠΟΤΕ! Κι ας με βαφτίσατε ελληνική κότα. Κι ας ελπίζετε, ότι θα κάτσω να με σφάξετε τελικά.