Τώρα που η αξιολόγηση μοιάζει πάλι να συμφωνεί σε εφιαλτικές μειώσεις επικουρικών συντάξεων, ακόμη και των μικρών(:)...
Τώρα που η κα Λαγκάρντ τα δικά της πολλαπλασιαστικά λάθη, που στοίχισαν δισεκαττομύρια ευρώ στους Ελληνες , τα ρίχνει στις γενικές αδυναμίες των επί σειρά κυβερνήσεων μας να εφαρμόσουν με τέλειο τρόπο τα μέτρα λιτότητας της...(Αν καταλαβαίνει κανείς τι θέλει να πει η κυρία του ΔΝΤ ,ας μου εξηγήσει, γιατί έχω σηκώσει τις τρίχες μου ψηλά με αυτές τις σημερινές της δηλώσεις)!
Τώρα που ο κος Σόιμπλε έσπασε ξαφνικά την ύποπτη σιωπή του και θα μας βοηθήσει ,λέει, χωρίς μείωση του χρέους...
Τώρα που ο κος Δρίτσας, ο δικός μας υπουργός και σύντροφος, ανακάλυψε έντρομος ότι το ΤΑΙΠΕΔ, που θα χωνέψει στο μέλλον 50 δισεκατομμύρια εναπομενόντων ασημικών και άλλων πόρων του επάνω ή του κάτω ελληνικού δημοσίου, διοικείται εν τοις πράγμασι από τους δανειστές , που αρμέγουν τη χώρα μας (Γιωργάκη, ακούς: Εσύ Μπένυ: κα Φωφώ: Εσύ Κούλη, άστο, είσαι ταξίδι στην ομογένεια...) , σαν τη γελάδα ανάλογα με τους εκάστοτε συσχετισμούς αναμετάξυ τους...
Τώρα που πλησιάζει Πάσχα και θέλουμε το λιμάνι, τώρα που οι Σκοπιανοί ρίχνουνε σφαίρες και δακρυγόνα στα δικά μας σύνορα και στους πρόσφυγες και μετανάστες της Ειδομένης, που δεν αφήνουν τα τραίνα μας να διέρχονται, γιατί κάποιοι άλλοι και όχι εμείς, τους έφτιαξαν πολέμους στις χώρες και στα σπίτια τους έσπειραν θύελλες και εμείς αναλάβαμε με το ευρωπαϊκό ζόρι να της θερίσουμε ,κατά το δοκούν και με την επίβλεψη των ύποτων ΜΚΟ τους και κάποτε πρέπει να αποφασίσουμε ,"πώς και με ποιο τρόπο θα είμαστε και με τον αστυφύλακα και με το χωροφύλακα και με τον δημοκράτη και όχι με τον τρομοκράτη...
Τώρα που ο καθηγητής κος Βέργος περιμένει εντός του 2016 να καταρρεύσουν οικονομικά η Σαουδική Αραβία, η Νιγηρία, η Βενεζουέλα και άλλες χώρες στη σειρά...
Τώρα που στη δική μας χώρα οι μόνοι που δεν θα μεταναστεύσουν θα είναι οι γέροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι βολεμένοι όλων των κομμάτων...
Θυμήθηκα πάλι τη ρήση :
HAΡINESS IS NOT A DESTINATION, IT'S A WAY OF LIFE!
Δηλαδή, η ευτυχία δεν είναι ο προορισμός , αλλά τρόπος να ζεις...
Αλλά και το ποίημα ΙΘΑΚΗ του Κωνσταντίνου Καβάφη, από το 1911 ,που έλεγε, πως η ΙΘΑΚΗ βέβαια είναι ο προορισμός, αλλά άμα είναι δύσκολο να την φτάσεις ,σημασία έχει να προσπαθείς για εκεί σε όλη σου τη ζωή.
ΚΙ ΑΝ ΠΤΩΧΙΚΗ ΤΗ ΒΡΕΙΣ ,
Η ΙΘΑΚΗ ΔΕΝ ΣΕ ΓΕΛΑΣΕ.
ΕΤΣΙ ΣΟΦΟΣ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕΣ,
ΜΕ ΤΟΣΗ ΠΕΙΡΑ,
ΗΔΗ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ
Η ΙΘΑΚΕΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ...
Κι αν είσαι μια απλή μονάδα,που πάντα αγωνίζεσαι ,μπορεί και να τα καταφέρεις ...
Αν πάλι ,όχι, θα πεις ότι τουλάχιστον προσπάθησες...
Μα αν είσαι όργανο συλλογικό, πολιτικό ή εκτελεστικό ή νομοθετικό και έχεις την υποχρέωση για τη διακυβέρνηση της χωρας, της ζωής, της ύπαρξης μας και του μέλλοντος των παιδιών μας.
Οχ,ι ο δικός σου προορισμός, κύριε, δεν είναι φιλοσοφικός ούτε προσωπικός και είσαι λάθος, αν το πιστεύεις.Κάνεις λάθος.
Ο παγκόσμιος καπιταλισμός και οι ενταύθα εκπρόσωποι του την ευτυχία αυτής της χώρας την έχουνε από καιρό διαγράψει και μάλιστα συνειδητά.
Θα τον αφήσουμε να μας αποτελειώσει.
That's the guestion?
Η μήπως ΟΧΙ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου