Εκδήλωση με θέμα το προσφυγικό, αφιερώθηκε στη μνήμη του εκπαιδευτικού, συνδικαλιστή Κώστα Παπλωματά

                                                                          

 Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκε από τον σύλλογο εκπαιδευτικών «Έλλη Αλεξίου»  η εκδήλωση με θέμα το προσφυγικό, αφιερωμένη στην μνήμη του εκλιπόντος δάσκαλου, αγωνιστή Κώστα Παπλωματά.  
Σύντροφοι, συνάδελφοι και φίλοι, μίλησαν για τον Κώστα και το έργο του, την αγάπη του για τους πρόσφυγες και την ανιδιοτελή προσφορά του, στους κατατρεγμένους ανθρώπους του πλανήτη μας.
                                                                       

    Ο νυν πρόεδρος Ζήσης Καπράνας διάβασε απόσπασμα από παλαιότερη ομιλία του για το επάγγελμα του δασκάλου, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Δεν εννοώ τον δάσκαλο ως ένα φορέα μιας συνδικαλιστικής αντίληψης. Θέλω να πω, εδώ που αναφέρομαι στο Δάσκαλο, ότι τον αντιλαμβάνομαι ως το αναντικατάστατο υποκείμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τον αντιλαμβάνομαι ως ένα μηχανισμό που ενώ λειτουργεί στο  θεωρητικό πεδίο, όπου παράγεται η γνώση ή έστω απλώς διανέμεται, την ίδια στιγμή προσδιορίζεται όσον αφορά τους ρυθμούς της λειτουργίας τους από απόλυτα βιολογικούς παράγοντες.

Ο Δάσκαλος, με άλλα λόγια θυμώνει, στενοχωριέται, λυπάται, ερωτεύεται, κουράζεται, φοβάται, υποτάσσεται, επαναστατεί, αντιστέκεται. Όταν έρχονται οι διακοπές χαίρεται και όταν δεν κερδίζει η ποδοσφαιρική του ομάδα θυμώνει. Θέλω να πω πως, όταν ο δάσκαλος κατεβαίνει από την έδρα, πατάει στη γη χωρίς να μπορεί να πάρει δύναμη από αυτή, όπως γινόταν με τον Ανταίο. Και δεν παίρνει δύναμη, γιατί η γη για το Δάσκαλο είναι η κοινωνία. Κι αυτό σημαίνει πως έξω και μακριά από το σχολειό ο Δάσκαλος είναι εξάρτημα της οικολογικής του μοίρας. Παγιδεύεται, δηλαδή, μέσα σε σχέσεις που δεν μπορεί πάντοτε να τις ελέγξει, γιατί αυτές πολλές φορές του επιβάλλονται, χωρίς ποτέ να πάρουν την άδειά του γι’ αυτή την επιβολή. Ποια μεταρρύθμιση, λοιπόν, έλαβε υπόψη της όλ’ αυτά;

Ποιος εκπαιδευτικός νόμος και ποιο προεδρικό διάταγμα αντιμετώπισε το Δάσκαλο ως πλάσμα κοινωνικό; Άρα ως πολύπλευρο υποκείμενο ενός κόσμου που για να τον κατακτήσει κανείς χρειάζεται έναν εξοπλισμό ιδιόμορφο πολλές φορές, έξω από τις περιγραφές που διαθέτει η πολιτεία, γι’ αυτό και πάντοτε πέφτει έξω, όταν αποφασίσει να ασχοληθεί με τα θέματα της Παιδείας. Τα θέματα τα “καθημερινά”, όπως συνηθίσαμε να τα λέμε τον τελευταίο καιρό, αν και δεν είναι μόνο καθημερινά, είναι θέματα μιας εφιαλτικής διαχρονίας. Θέματα, με άλλα λόγια που περνούν τα όρια της μέρας και ισοσκελίζονται με τις διαστάσεις των χρόνων».

                                                                           

Συγκινητική επίσης ήταν η ομιλία της διευθύντριας του 27^ου δημοτικού σχολείου Πάτρας Καραπλή, η οποία φανερά συγκινημένη ανέφερε την δράση και το έργο του Κώστα,  στο σχολείο στο οποίο υπηρετούσε και πρόσφερε τόσα πολλά, τόσο στους μαθητές του, όσο και στον συνδικαλιστικό τομέα ευρύτερα. 

                                                      Στο τέλος της εκδήλωσης διαβάστηκε ποίημα και προβλήθηκε βίντεο για την συνδικαλιστική του πορεία στο ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, αφήνοντας μια γλυκόπικρη ανάμνηση, στους ανθρώπους που τον έζησαν από κοντά, αποκομίζοντας μόνο θετικά συναισθήματα για τον άνθρωπο αγωνιστή, δάσκαλο και φίλο!

Ρ.Τ