Πολλά ,καλά και κακά, συμβαίνουν αυτές τις μέρες. Ανθρωποι έρχονται , άνθρωποι χάνονται, άλλους θυμόμαστε, άλλους τους σκεπάζει η λήθη μες τη στοργική αγκαλιά της. Λογαριασμοί, που ρυθμίζονται, λογαριασμοί ,αναιδείς και φορομπηχτικοί, που πάλι ετοιμάζονται...Σκέψεις, που μας βαραίνουν κι άλλες, που μας ανακουφίζουν, δίνουν διέξοδο στον ήλιο μέσα μας, έξω μας, στον κόσμο παντού, που μας επιτρέπουν να στέκουμε ορθοί, αξιοπρεπείς, σαν άνθρωποι κανονικοί ακόμα!
Η μάνα μου ζήτησε μια φορά να πάμε σε μια ταβερνούλα, κάπου στη στάση Μαχαραγιά, που μια γειτόνισα της είχε πει, πως τα Σάββατα παίζανε μουσική με μια κιθάρα κι ένα μπουζούκι, αλλά δεν πήγαμε.Ποτέ δεν την πήγαμε.
Η πεθερά μου, πάλι, στο γιο της , ζήτησε να πάει να δει τον "εθνικό κήπο", γιατί είχε ακούσει, πως ήταν πολύ ωραίος, αλλά εκείνος γελώντας της απάντησε: Η λίμνη στο χωριό μας είναι καλύτερη.
Η Αρετή, η εξαδέλφη μου, που τα τελευταία χρόνια έμενε με τον άντρα της στην ωραία Πρέβεζα, και τι δεν μου είχε "τάξει" για να πάω λίγες μέρες να τις περάσουμε μαζί. Και δικό μου δωμάτιο και τα καλύτερα φαγητά και τα υπέροχα γλυκά, που εφτιαχνε πάντα με τα χεράκια της.
Ο αδελφός μου πάλι ο Νώντας, ήθελε πάντα να πει στην πρώην γυναίκα του, πόσο είχε μετανιώσει, που χάλασε ο γάμος τους, αλλά θες η υπερηφάνεια του , θες οι αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων, που συνεχίζεται με νέα πρόσωπα και καινούργιες χαρές,ποτέ δεν μπόρεσε να το πει μέχρι, που έφυγε.
Είναι αλήθεια, πως συνειδητοποιώ, πως γράφω περισσότερα από όσα έχετε διάθεση ή πρόθεση ή αντοχή να διαβάσετε, να αποδεχθείτε, να συγχωρήσετε, ίσως, αλλά έτσι είμαι εγώ, πάντα έτσι ήμουν, και δεν επιθυμώ να αλλάξω και υπάρχει πάντα η δυνατότητα του delete και πάμε για άλλα.
Αυτή είναι η κατάσταση και σφίξιμο διακρίνω να έρχεται ακάθεκτο κι άλλο σφίξιμο στο ζωνάρι κι άλλο κι άλλο κι άλλο κι άλλο μέχρι...ποιος ξέρει τι; Εγώ πάντως, ΟΧΙ. Πάλι, όχι.
Χθες , ευτυχώς, μία ωραία θεατρική παράσταση είδαμε με πρόσκληση φυσικά από το φίλο Σίμωνα, στο θέατρο 4 εποχές του Γιάννη Μόρτζου και της Γιούλης Ζήκου, με τίτλο :ΕΓΩ, Η ΜΑΡΘΑ ΦΡΟΥΝΤ", βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της συγγραφέως ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΤΣΑΛΙΚΟΓΛΟΥ.
Δύσκολο έργο, αλλά υπέροχα δοσμένο ,με παίξιμο από καρδιάς κι υπέροχη κινησιολογία από την κα Γιούλη Ζήκου.
Τελικά μπορείς πάντα να εμπιστεύεσαι ένα καλό ψυχοθεραπευτή, αλλά καλύτερα ποτέ μην τον παντρεύεσαι, αυτό ήταν το ηθικό μήνυμα του έργου, για μένα ,βέβαια...
Κάποτε λένε ο Μέγας Αλέξανδρος για να τον πειράξει έστειλε δώρο ένα πιάτο κόκκαλα, στο φιλόσοφο το Διογένη, τον επονομαζόμενο "Κύονα", δηλαδή σκύλο.
Υστερα ρώτησε, αν του άρεσε το δώρο του κι εκείνος απάντησε ως εξής:
-ΤΟ ΕΔΕΣΜΑ ΗΤΑΝ ΑΞΙΟ ΓΙΑ ΣΚΥΛΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΞΙΟ ΓΙΑ ΒΑΣΙΛΙΑ"
Αν με ρωτήσετε ,λοιπόν, γιατί η κυβέρνηση προτείνει αυτά τα μέτρα κι αν φταίνε οι δανειστές, που μας έχουν πνίξει ή κάτι άλλο,τούτη την απάντηση θα δώσω:
-Σαν δεν μπορείς να μου δώσεις, ότι οφείλεις κι ότι αξίζω, τουλάχιστον τον ήλιο μη μου κλείνεις, γιατί πρέπει να λιαστώ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου