Θα ξέρετε βέβαια τη γνωστή θεωρία " του καλού και του κακού", που χρόνια τώρα εφαρμόζεται σε όλες τις δραστηριότητες, όχι μόνο του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και της καθημερινής μας ζωής.
Σύμφωνα με αυτή, λοιπόν, ο κος Σόιμπλε, σαν κακός ,στέλνει τους δημοσιογράφους στη Ρίγα της Λετονίας, προκαταβολικά για τουρισμό στον ήλιο (!), προεξοφλώντας το ναυάγιο μιας "έντιμης συμφωνίας" Ελλάδας - δανειστών, την ίδια ώρα ,που η κα Μέρκελ, σαν καλή, αγκαλιάζει με στοργή τον Ελληνα πρωθυπουργό μας και διατυμπανίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι θα γίνουν τα " πάντα" για να μείνει η Ελλάδα στην αγκαλιά της ευρωζώνης και του πολύτιμου κοινού μας ευρωνομίσματος.
Για τους μετανάστες θα τα πούμε στο επόμενο άρθρο, γιατί πραγματικά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και κατά που να λιαστώ με το τραγικό, σοβαρό και από χρόνια "άλυτο" πολιτικό αυτό θέμα...
Οι Ατυχοι πάλι είμαστε πάντα εμείς, στην Ελλάδα η μεγάλη πλειοψηφία από "γνωστά υποζύγια", που όπως λέει κι ο κύριος Λυκούδης, πληρώνουμε και επιβάλλεται για το καλό των απανταχού, κακών , καλό -κακών, πλουσίων δανειστών ,πλουσίων γενικά και βολεμένων ,να συνεχίσουμε με βουλωμένο στόμα να πληρώνουμε, ες αεί .σε αυτή και σε εκατό ζωές τουλάχιστον ακόμα, γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να πληρώσουν και ΟΙ ΙΔΙΟΙ!
Θέλουμε ή δεν θέλουμε, μπορούμε ή δεν μπορούμε, ψηφίσαμε αλλιώς ή δεν ψηφίσαμε, είναι νόμιμο ή όχι, ηθικό ή όχι, ζούμε ή έχουμε πεθάνει και απλά μας το κρύβουνε λόγω καλοσύνης, τρυφερότητας ευρωπαϊκής και κάτι αεροδρομίων, τρένων και λιμανιών, που πρέπει ακόμη να βάλουν οι ίδιοι ή οι δικοί τους άνθρωποι στο χέρι ή στο τσεπάκι...
Ο καλός και ο κακός στην πολιτική και την οικονομία εναλλάσουν ρόλους για να μην έχουν μονοτονία, γιατί και το παιχνίδι θέλει τις αλλαγές του, βρίζουν ,όσους δεν τους ανήκουν ή δεν τους υπακούουν, σαν "τζογαδόρους", όταν ΤΟΛΜΑΝΕ να διατυπώσουν τα αυτονόητα, να παρουσιάσουν τα αληθινά σχέδια, τα θλιβερά νούμερα και το πραγματικά ζοφερό μας μέλλον.
Κοινό ,βέβαια ,και προς το παρόν αόρατο!
Μια η κραταιά Αμερική στο πλευρό της Ελλάδας και μία όχι στο πλευρό μας, αλλά στις δήθεν μεταρρυθμίσεις. Και γιατί δεν μας τις λέτε τις ρημάδες τις απαιτούμενες νέες μεταρρυθμίσεις για να τις κοστολογίσουμε και να ξέρουμε τι προτείνετε τελικά ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ; Μία είμαστε δημοκρατική χώρα και μία όχι,γιατί ψηφίζουμε τους νόμους ,που αποφασίζουμε, με συνταγματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία...Σωστά; Σωστά.
Η σοσιαλιστική Γαλλία, πάλι, αδελφή χώρα παλαιόθεν, αφού βρήκε, πως θα εξασφαλίσει η ίδια ανοχή στις δικές της οικονομικές κρατικές "υπερβάσεις" στρέφει δημοκρατικά πια το βλέμμα προς τη δεξιά κατεύθυνση του κου Σαρκοζί και πιο εκεί της κας Λεπέν.
Γιατί να παραπονιέμαι, όμως, όταν μέσα στην ίδια μου τη χώρα κερασάκια στην τούρτα της οικονομικής ασφυξίας είναι οι λογής -λογής "έκπτωτοι", τα κατευθυνόμενα μίντια, οι τσιρίζοντες δελφίνοι και δελφίνες, που τελικά, πίσω από τις εκφοβιστικές τους τσιρίλες ,δεν έχουν να προτείνουν τίποτα καλό για εμάς τους κακότυχους "άτυχους" της μακραίωνης ανθρώπινης ιστορίας.
Σκέφτομαι με οδύνη, ωστόσο, τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και ανέστιους πια του ΝΕΠΑΛ και θέλω να φωνάξω σε όλους και προς κάθε κατεύθυνση : ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΙΩΠΗ, ΣΚΑΣΜΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΕΝΘΟΣ!
Εγώ η άτυχη, το γνωστό υποζύγιο, πενθώ τους χαμένους συνανθρώπους μου στο ΝΕΠΑΛ κι ας μην είχα την τύχη να τους γνωρίσω.
Οχι ,δεν με νοιάζει, που ο κος Βαρουφάκης, το Γιάνης το γράφει με ένα Νι, φτάνει, που άντεξε το bouling των καλοαναθρεμένων και καλοταισμένων ευρωπαίων συνυπουργών του. Που απέδειξε ότι καλή η θεωρία του "καλού και του κακού", αλλά γρήγορα ξεδοντιάζεται, όταν τολμάς να θίξεις τα κεκτημένα και τα μελλοντικά ευκτέα κέρδη των καλών μας εταίρων και μετά το περίφημο PSI δήθεν ψευτοευργετών μας.
Λοιπόν, κύριε Λυκούδη μου, πόσα από τα γεμάτα φορτηγά με ευρώ των Γερμανών έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα και ρίχτηκαν στην πραγματική οικονομία, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και μέλλον και πόσα παρέμειναν στις τράπεζες της Ευρώπης για δάνεια ,πανωτόκια και προμήθειες των δικών τους "παιδιών";
Δεν είδες, δεν ξέρεις, δεν απαντάς. Σε θυμάμαι, από την εποχή ,που ήσουν στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, με το βλέμμα εκείνο:
Ας τρυπώσω εγώ και ας πάτε εσείς να πνιγείτε, ασήμαντα συνήθη υποζύγια...
Μα θυμήσου κι αυτό. Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, κύριε Λυκούδη μου, να το θυμάσαι πάντα. Κι αν είμαστε τυχεροί, μπορεί η βροχή να μας βγάλει στην θάλασσα, την Ελληνική, κύριε Λυκούδη μου ,και να κολυμπήσουμε, Κι όσοι δεν ξέρουν να κολυμπάνε;
ΝΑ ΜΑΘΟΥΝΕ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝΕ, ΖΟΥΝ ΣΕ ΧΩΡΑ ΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΓΙΑΥΤΟ! Η ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ;
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου