ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΣΚΕΤΟ!

                                                                           

 Είναι κάποιοι, που νομίζουν, πως ποιητές είναι μονάχα όσοι κυκλοφορούν σε βιβλία τα πονήματά τους, που συμμετέχουν σε δημόσιες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις ποιητών, αυτοί , που πασχίζουν, συχνά χωρίς αξιόλογο αποτέλεσμα, να γίνουν γνωστοί, αποδεκτοί ,διάσημοι...
Εγώ δεν το νομίζω.
Είναι κάποιοι, που πιστεύουν, πως ,όταν έχεις "ηττηθεί"είτε σε πόλεμο κανονικό είτε σε πόλεμο οικονομικό, για πάντα θα σε βάλουν στο χέρι με μνημόνια, εξευτελισμούς, δημόσια άρνηση της ανθρώπινης κι εθνικής σου αξιοπρέπειας, γονατιστός να ζήσεις στο βούρκο της θλίψης και της κοινωνικής ανυμπόριας, παρακαλώντας για ένα ψίχουλο ψωμιού, μία συστάδα φύλλων, στα δικά σου περιβόλια, μία σταγόνα αρμυρού νερού από τη δική σου θάλασσα.
Εγώ δεν το πιστεύω.
Είναι κάποιοι, που στοχεύουν, στα λάθη του παρελθόντος, τα δικά τους κυβερνητικά λάθη, ετών και ετών, συνειδητών ή τυχαίων επιπόλαιων επιλογών τους, για να επιπλεύσουν ,σαν τους φελλούς, πάνω σε σάρκινες πλάτες άλλων, χωρίς ποτέ να αναλογίζονται ,αν πληγώσουν, αν αδικήσουν ,αν οδηγήσουν , σε απεργίες πείνας, εξαθλίωση και αφανισμό με πρόωρο θάνατο ή βίαιη αυτοκτονία.
Εγώ δεν στοχεύω.
Είναι κάποιοι, που επιλέγουν ξαπλωτοί ή καθισμένοι να περνούν τη ζωή τους, αποφεύγοντας την αλήθεια να αντικρύσουν γιατί φοβούνται, για λόγους πολλούς και συχνά αδιευκρίνιστους, να θαυμάσουν το γαλάζιο του ουρανού, τα φυτά και τα ζώα της φύσης,το απροσδιόριστο αόρατο θαύμα της ανθρώπινης δυνατότητας, τα πολυποίκιλα κύματα της θάλασσας, ,που συνεχίζουν αένα να συνυπάρχουν και να κονταροχτυπιούνται, χωρίς καθημερινό ευτελισμό. μικρά ή ΜΕΓΑΛΑ συμφέροντα, χάνοντας το πεπερασμένο ανθρώπινο χρόνο τους, χωρίς έρωτα, αγάπη, αλληλεγγύη, φροντίδα και οράματα.
Εγώ προσπαθώ να μην επιλέγω.
Είναι κάποιοι, που αποφασίζουν ,χωρίς την έγκρισή σου, να σε μετακινήσουν, σαν αστείο , αναλώσιμο "τσάμπα" και αδιάφορο πιόνι, πάνω σε μία μεγάλη σκακιέρα, που επάνω της είναι σημειωμένα τα στρατόπεδα των ισχυρών του χρήματος, των αγορών, των χρηματιστηρίων τεχνητών και εικονικών αξιών, με μοναδική σημαία τη λέξη "ΕΥΚΟΛΟ ΚΕΡΔΟΣ" βαμένη με το κόκκινό σου αίμα.
Κάποιος πρέπει να τους πει :ΑΡΚΕΤΑ
Την ταινία "Ενα περιστέρι καθισμένο σε ένα κλαδί στοχάζεται την ύπαρξη του" με προσκάλεσε η εξαδέλφη Ασπα να πάμε να δούμε. Αλλοι λένε ότι είναι ταινία υπέροχη και άλλη ασήμαντη. Εγώ την εξαδέλφη την αγαπώ και θέλω να τη συναντήσω. Μετά τις πολλές μεγάλες πίκρες της ζωής της, όταν τη συναντώ, όλα τα τελευταία αστεία, που θυμάμαι, δικά μου ή ξένα, τις λέω, για να γελάσουμε....
Είναι κάποιοι, που εθελοτυφλούν ,πως η τέχνη από μόνη της, μπορεί σωτηρία να μας δώσει. Μακάρι και τους το εύχομαι.
ΕΓΩ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΣΚΕΤΟ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ