Στη ΔΕΗ Περιστερίου μία διακοπή έχω πάει να κάνω. Για την ακρίβεια τη διακοπή την έχουν κάνει κι εγώ έχω πάει να μου δώσουν πίσω την εγγύηση του λογαριασμού. Από τους λίγους , που θα πάρω χρήματα πίσω είμαι, αλλά καθόλου δεν χαίρομαι με ένα μαγαζί κουφάρι, καινουργές, που ούτε νοικιάζεται ούτε πουλιέται, λόγω κρίσης φυσικά κι όχι από δική μας ευθύνη, και με μία κυβέρνηση "νοικοκυραίων", που ετοιμάζεται να τροποποιήσει αισχρά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και να παραδώσει στο πιάτο τα σπίτια και τα μαγαζιά μας στο 30% της αντικειμενικής τους αξίας. Ωραία πράγματα, δηλαδή, συνταγματικά, δημοκρατικά και πέρα για πέρα σκοταδιστικά.
Ο κόσμος μέσα στη ΔΕΗ στριμώχνεται φρικαρισμένος, παραλογισμένος, εξαγριωμένος, να προσπαθεί να ρυθμίσει σε δόσεις τους φουσκωμένους από τέλη και φόρους, κι όχι ενέργεια ηλεκτρική, λογαριασμούς, αν και ξέρει στις περισσότερες περιπτώσεις ότι εκ προοιμίου αδυνατεί να είναι ενήμερος στις δόσεις, τις οποιεσδήποτε δόσεις, γιατί δεν έχει πια κανείς χρήματα. Οι υπάλληλοι, που πριν μερικά χρόνια είχαν την όψη του: "είμαι τυχερός με τη δουλειά μου και φαίνεται", τώρα έχουν την όψη της απελπισίας, της θλίψης, της κατοικίας σε φρενοκομείο με το ζόρι και θέλουν να φωνάξουν στο "ιδιώτη" ,που θα τσακώσει το 66% των μετοχών της ΔΕΗ "ονειρευόμαστε κάποια άλλη δουλειά".
Ηλικιωμένοι με εμφανή σημάδια άνοιας, άτομα με ειδικές ανάγκες, μανάδες ,που σέρνουν τα παιδιά τους στα καροτσάκια, παιδιά, που πασχίζουν να βγούνε από τα δεσμά των καροτσιών τους, να δραπετεύσουνε πρόωρα, να σωθούν, να πάνε κάπου αλλού, κάπου καλύτερα, όπου η ανθρώπινη ζωή και η απλή καθημερινότητα συνεχίζει να έχει πραγματική αξία και όχι το 30% της όποιας αντικειμενικής.
Πόσοι εδώ μέσα θυμούνται ,πως σήμερα είναι η επέτειος του Πολυτεχνείου; Πόσοι θεωρούν ότι μπορεί και πρέπει να κάνουν κάτι γιαυτό; Δεν ξέρω. Δεν απαντώ. Και την τρόικα και τους δανειστές και τους τραπεζίτες σίγουρα δεν τους ενδιαφέρουν τα πραγματικά μηνύματα του αγώνα του Πολυτεχνείου, γιαυτό είμαι σίγουρη από καιρό.
Στην Τράπεζα την Εθνική με τις ώρες περιμένω για να καταθέσω τα λίγα χρήματα της επιστροφής από τη ΔΕΗ. Είναι να κυκλοφορείς με πάνω από πέντε ευρώ σήμερα; Μπορεί να σε ληστέψουν κι ας έχεις εμφανώς αυτό το βλέμμα: Δυστυχώς, πρόλαβε η κυβέρνησή μας και μας τα πήρε όλα από την τσέπη. Οι τράπεζες, όλες πια, μου θυμίζουν μαυσωλεία, τάφους σιωπηλούς, που για να σε θάψουν πρέπει πρώτα να τους πληρώσεις, κάτι σαν τον Τάφο της Αμφίπολης, ένα πράγμα, αλλά χωρίς καλλιτεχνική αξία και χωρίς μέλλον τουριστικό.
Στο ΙΚΑ Περιστερίου πάλι έχουνε βγάλει στο τμήμα των Συντάξεων τα χερούλια από τις πόρτες των γραφείων, από έξω, για να μην μπορείς να τους επισκεφτείς και να τους κάνεις "ενωχλητικές ερωτήσεις" για την πορεία της σύνταξής σου, αλλά να καρτεράς, σαν μαλάκας, δηλαδή όχι σαν, αλλά ΜΑΛΑΚΑΣ κανονικός ,μήνες ατέλειωτους και ασαφείς να μετρήσουν τα ένσημά σου και να σου πετάξουν κανένα κόκκαλο, με τη σφραγίδα ευρώ, μπας και προλάβεις την ασιτία, την εξαθλίωση, τη φρενίτιδα, το τρελλοκομείο τελικά. Και όχι τα υπό λουκέτο Δαφνί, Δρομοκαίτειο και Ψυχιατρείο Θεσσαλονίκης, του τέως δόκτορα, κου Αδωνη Γεωργιάδη, αλλά τα άλλα τα τρελλάδικα της ψυχής σου, της απορίας, της δικαιολογημένης σε όλα οργής!
Στην πορεία του Πολυτεχνείου είμαι πίσω από το πανώ των Ενεργών Πολιτών Περιστερίου. Εχουμε σταματήσει στη Σταδίου στο ύψος της πλατείας Κοτζιά και περιμένουμε να αρχίσει.η πορεία. Θα με ρωτήσετε; Εσένα δεν σε πονάει το πόδι σου; Αυτό , που θέλει εγχείρηση για να φτιάξει;
Σωστά. Μα περισσότερο με πονάει η συνείδησή μου, η χώρα μου, η ψυχή μου, η μνήμη του αδελφού μου, που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο το 1973, η ανάμνηση των αγνών και ανιδιοτελών ιδεών της νιότης μας.
Φεύγω από το δικό μας μπλοκ και πάω να δω τα μπλοκ της νεολαίας μας.
Νέοι και αποφασισμένοι να διεκδικήσουν πάλι τη ζωή τους. Επάνω τους παιδιά μου. Δεν υπάρχει δυστυχώς Επανάσταση για τους γέρους. Αυτό λέει η ιστορία, αυτό λέω κι εγώ.
Είναι κάποιοι, που νομίζουν ,πως το φρενοκομείο είναι ο φυσικός μας προορισμός και η δίκαιη τιμωρία μας, γιατί γεννηθήκαμε άνθρωποι κι όχι τέρατα.. Μα κάνουνε ΛΑΘΟΣ. Κι αυτή τη φορά πρέπει να τους δώσουμε να το καταλάβουν .
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου