«Ποιος νοιάζεται κοπέλα μου! άντε κοίτα τη δουλειά σου»!

                                                                          

Της Ρούλας Τικοπούλου

Καύσωνας η ζέστη αφόρητη, το περπάτημα έστω και μέχρι το φούρνο βασανιστικό, ζαλάδα και τάση για εμετό τα πρώτα συμπτώματα της ηλίασης , για αυτό λένε οι ειδήμονες καθήστε σπίτι, προμηθευτείτε δροσιστικά και ανοίξτε το χαζοκούτι θα περάσει και αυτό.

Έλα μου όμως που αυτό χαζοκούτι σου προκαλεί τάση για εμετό περισσότερη από τον καύσωνα. Ανούσιες εκπομπές, κουτσομπολίστικα χαζολογήματα για τους σταρς, στημένα παιχνιδάκια μέσω του γραμμών των μεγαλοεταιρειών 1,80 από σταθερό παρακαλώ για να βρείς τη λέξη ΜΠΑΚΑΛΗΣ, Σουλεϊμάν, κλεμμένα όνειρα, Μπρούσκο, η ωραία Ελένη και τα ζώδια, και όλη η τούρκικη κουλτούρα στο πιάτο, ειδήσεις με διαστρεβλωμένα γεγονότα κατά το δοκούν, να μην ξεχάσουμε και το ΜΟΥΝΤΙΑΛ ευτυχώς που μπήκαμε στους 16 και σώθηκε το γόητρο της Ελλάδας, και πάει λέγοντας…

Βαρεμάρα στα ύψη, μικρή όαση το βιβλίο, αλλά άντε πόσο να ξεστραβωθείς και εκεί, παίρνεις των οματιών σου και κοιτάς κατά που έχει λίγο πράσινο, λίγη δροσιά, λίγο από όλα τέλος πάντων για να ανασάνεις. Και που θα το βρείς καλύτερα από το Άλσος, λέμε τώρα, με τον ευκάλυπτο, το πράσινο και το απαραίτητο θέαμα του καλοκαιρού;

Κάθε μέρα και από μια εκδήλωση, απαραίτητη λένε οι δημότες, αν δεν ήταν και αυτό τι θα γινόμασταν; Μαθητικές δημιουργίες, χοροί Ζούμπα, Μαίκλ Τζάκσον, σύγχρονο ξένο ρεπερτόριο,  και ότι ξενόφερτο κυκλοφορεί στην πιάτσα, με νέα παιδιά να λικνίζονται λαχανιάζοντας, αποδεικνύοντας την καλή προετοιμασία της σχολής με τα πληρωμένα δίδακτρα, που στο κάτω- κάτω δεν είναι ότι θα γίνουμε και χορεύτριες, αλλά να,  για το καλλίγραμμο κορμί ρε γαμώτο..  

«Για το μέλλον αυτών των παιδιών σκέφτεται κανείς»;  μουρμουρίζω φωναχτά εγώ δίπλα σε μια ηλικιωμένη κυρία. Με κοιτάζει απορημένη σαν να είμαι ούφο, και μου απαντάει: «Ποιος νοιάζεται κοπέλα μου! Άντε κοίτα τη δουλειά σου! Τι θα πεί ποιος νοιάζεται της απαντάω θυμωμένη, οι γονείς δεν πρέπει; Αναρωτιέμαι αν έχουν τον ίδιο ζήλο οι γονείς για την ποιότητα μόρφωσης των παιδιών τους, αν δείχνουν τον ίδιο ζήλο που συγχωνεύονται τα σχολεία,  που απολύονται δάσκαλοι, που θα καταργηθεί οσονούπω το δημόσιο σχολείο, που αύριο θα βγουν στην αγορά εργασίας ανασφάλιστα, που δεν θα έχουν περίθαλψη, αμόρφωτα και κομπλεξικά σε σχέση με τους συνομίληκους της Ευρώπης; Εγώ τα είπα εγώ τα άκουσα..

Καρφίτσα δεν πέφτει αυτές τις μέρες στο Άλσος, οι γονείς όλο καμάρι χειροκροτούν το θέαμα. Αυτή είναι η μαγική λέξη το..θέαμα, το μάτι να χορταίνει και το στομάχι δευτερεύον. Θα ήθελα να δω αυτούς τους γονείς σε συγκεντρώσεις για την παιδεία, στους δρόμους για το κλείσιμο των νοσοκομείων, για το ασφαλιστικό, το, εργασιακό, το συνταξιοδοτικό, με τον ίδιο ζήλο να διαδηλώνουν για ανθρώπινα δικαιώματα, για την ειρήνη στον κόσμο, για το περιβάλλον.  Όλοι συμφωνούν ότι τίποτα δεν πάει καλά, τα ρίχνουν στα κόμματα, μια ζωή η ευθύνη στους άλλους και ποτέ στον εαυτό μας. Ψηφίζουν αυτούς που τους προσφέρουν το θέαμα, τους κάνουν ισχυρούς και στο δια ταύτα, όταν τους χρειαστούν προκειμένου να επιβιώσουν, εισπράττουν το περιβόητο.. ξέρετε εμείς έχουμε την καλή πρόθεση αλλά το …μνημόνιο τι να κάνουμε.  

Παρατηρείται στους πολίτες μια παραίτηση άνευ προηγουμένου, από τους περισσότερους να είναι μοιρολάτρες και αφελείς, να πιστεύουν ότι μονίμως οι άλλοι θα τους λύσουν το πρόβλημα, και ότι οι ίδιοι δεν θα καούν, θα βγουν αλώβητοι από όλο αυτό. Κούνια που τους κούναγε! Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο βγαίνει στην επιφάνεια με μαθηματικό και σχεδιασμένο τρόπο.  Όλοι  καταλαβαίνουν ότι το φαρμάκι δίνεται σιγά-σιγά χωρίς να αδειάζει ολόκληρο το κουταλάκι, και όλοι φτιάχνουν μια άλλη πραγματικότητα με άρτο και θεάματα, ικανή να σε παρασύρει στην ψευδαίσθηση του λίγο και  όσο κρατήσει.

Αλλά ας μην αδικήσουμε και αυτούς, τους λίγους  που κρατάνε θερμοπύλες, που θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή, που βρίσκονται μπροστά στους αγώνες καθημερινά, και παλεύουν με την δύναμη της ψυχής τους να σώσουν .. αυτά που έχουν ακόμα απομείνει. 

Να κοιτάμε τη δουλειά μας φίλη μου καλή από το Άλσος, αλλά και να νοιαζόμαστε και πέρα από τον εαυτό μας. Να μάθουμε από τους στίχους (αν δεν καώ εγώ.. αν δεν καείς εσύ.. πως θα γεννούνε τα σκοτάδια φώς) … για να γίνουμε πιο σοφοί. Δεν φταις εσύ αν διαβάσεις το άρθρο μου, απλά στάθηκες η αφορμή για να το γράψω..