ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ;

                                                      

Ποτέ άλλοτε δεν σκεφτόμουν τις προτεραιότητες της ανθρώπινης ύπαρξης ,όσο αυτή τη χρονική περίοδο. Η υπερβολική και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, επί χρόνια ,ενασχόληση μου με τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα,όπως μπορούσα και όπως είχα επιλέξει κατ' ελεύθερη συνείδηση, με οδήγησε νομοτελειακά σχεδόν στις, ας πούμε, φιλοσοφικές συζητήσεις με τον εσωτερικό εαυτό μου..
Για να ξεκαθαρίσουμε από τήν αρχή, κανείς δεν θα με κάνει να ξεχάσω τα ανήλικα παιδιά ,που παγκόσμια τα εκμεταλλεύονται ,ξέρετε καλά ποιοι, τους πολέμους, που σκοτώνουν παιδιά και πρόσφυγες, μετακινούμενους αναγκαστικά προς άγνωστο και αβέβαιο μέλλον,τους υπαίτιους, που οδήγησαν τη χώρα μας σε μία οικονομική κρίση, χωρίς άμεσο διέξοδο ή απλά προσωρινή διαφυγή,με λίγα λόγια στη διαρκή μου δέσμευση να λέω "τα σύκα -σύκα και τη σκάφη- σκάφη" και να στηλώνω τα πόδια μου σε όλες τις αδικίες ,όσο ακόμα με βαστάνε ...
Αν είχα δουλειά πραγματική ή εγγόνια να βοηθήσω στην ανατροφή τους ή λεφτά για ταξίδια ,μπορεί να εύρισκα τρόπο να σταματήσω αυτό το συνεχές και εν μέρει εξουθενωτικό 'κουβεντολόι" και ξεμπρόστιασμα με το εντός μου γίγνεσθαι.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και σίγουρα για κάτι άλλο ,ίσως πολιτικά επίκαιρο ,θα έγραφα, για τις νέες δηλώσεις του ¨λατρεμένου" σε μένα κου Σόιμπλε ή το ρόλο του ΔΝΤ στα μνημόνια της Ελλάδας ,τις δηλώσεις του "τώρα θα με μάθετε κι εμένα ,κορόιδα Ελληνες", κου Κοστέλο, που θα θέλει σε λίγο να παίρνουμε την άδεια της τρόικας και για να πάμε στην τουαλέτα ή να κάνουμε σεξ, τη συνέχιση της καθόδου του ελληνικού χρηματιστηρίου, την ανακήρυξη της κας Μέρκελ ,σαν πρόσωπο της χρονιάς του 2015 και τόσα άλλα. Α, ναι ,και τις σκέψεις του κου Πούτιν για το αν πρέπει ή όχι να ρίξει ΠΥΡΗΝΙΚΑ στον ΙΣΙΣ ...
Πλησιάζουν πάλι Χριστούγεννα και πολλά θα είχα να σχολιάσω, αν η κόρη μου δεν είχε δηλώσει μάλλον με αποδοκιμασία:
-ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ!
Εγώ ,που νόμιζα ότι η φύση τα έχει όλα κανονισμένα ,μάλλον τυχαία και όχι πάντα δίκαια,για το πόσο ζει συνήθως το ανθρώπινο γένος, βρέθηκα ξαφνικά προ εκπλήξεως. Δεν θες ,σκέφτηκα, να ζούμε χρόνια πόλλά και να έχουνε δίκιο οι δανειστές, που γρηγορότερα θέλουν να πεθαίνουμε και σύνταξη μεγάλη να μην πάίρνουμε;
Προβλήματα ,προβλήματα ,με νούμερα και πάντα με αριθμούς...
Κι ύστερα προχτές την Παρασκευή το βράδυ στην Ξυλοτεχνία του Περιστερίου την όμορφη δωρεάν παράσταση από ερασιτέχνες ηθοποιούς με ταλέντο και ψυχή "ΜΑΝΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΜΑΜΑ" του Γ.Διαλεγμένου, σαν ξαναείδα, η γρια ανάπηρη μάνα,επάνω στη σκηνή, σαν να είχε ζήσει πολλά χρόνια, μου φάνηκε, που βάρος πια είχε γίνει σε παιδιά και κοινωνία....
ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ...μέρες τώρα με κατατρώει το ερώτημα.
Και ξαφνικά μες το διαδίκτυο νάσου η φωτογραφία της ηθοποιού, της βραβευμένης με οσκαρ πολλά, ΜΕΡΥΛ ΣΤΡΙΠ, που την ίδια ημερομηνία με μένα γεννημένη είναι κι αυτή ,μια ευθεία απάντηση μου έδωσε:
-ΔΕΝ ΛΥΠΑΜΑΙ, ΠΟΥ ΓΕΡΝΩ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΝΟΜΙΟ, ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑΝ.
Ολα είναι δύσκολα το ξέρω και η κούραση η πνευματική βαραίνει επάνω μας πιο βαριά από τα χρόνια. Αλλά, όχι! Εθελοντικά ,εγώ δεν θα παραιτηθώ ποτέ από τον αγώνα μου για να επιζήσω.
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Υ.Σ. Στην κόρη μου ΔΑΦΝΗ