Την εικοστή δεύτερη ημέρα, του ένατου μήνα, του τρέχοντος χρόνου της χώρας των "ΞΑΠΛΩΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ" το δημοψήφισμα, όσων είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν, δηλαδή μόνο των πλούσιων, αποφάσισε ότι όλοι οι "ΕΝΩΧΛΗΤΙΚΟΙ" θα εξορίζονταν επ' αόριστο πέρα από τα σύνορα της πολιτείας...
Οσοι έλαβαν τη σχετική ειδοποίηση εξοστρακισμού, με ανεξίτηλη μελάνη στο αριστερό τους χέρι την ένδειξη "ΕΝΩΧΛΗΤΙΚΟΙ", έπρεπε μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο να μαζέψουν τα προσωπικά τους είδη, ρούχα, τρόφιμα και φάρμακα και να αποχωρήσουν εκτός συνόρων.
Μη με ρωτήσετε πόσοι και ποιοι ήταν αυτοί οι ενωχλητικοί άνθρωποι. Ποιοι ήταν οι άλλοι, που νίκησαν στο δημοψήφισμα και τους διώχνανε με αυτό το βίαιο τρόπο από τις πατρικές τους εστίες; Από πού έρχονταν ιστορικά και κατά πού είχαν επιλογή να πάνε και τελικά αν θα κατάφερναν να επιβιώσουν;
Αν η ελπίδα είναι μελωδία, σκοπός, λόγος ύπαρξης ή πράξη καθημερινή κι αδιαπραγμάτευτη για την ανθρώπινη ύπαρξη από άκρη σ' άκρη του γνωστού κόσμου;
Δεν θα σας απαντήσω. Γιατί εσείς ξέρετε, καλά ξέρετε,όλες τις απαντήσεις. Κι αν δεν είσαστε σίγουροι για όλες τις απαντήσεις, τις διαισθάνεστε μέσα σας, στο σκίρτημα φόβου, στα ταραγμένα όνειρά σας, στο στομάχι σας, που γουργουρίζει, και στις τσέπες σας, που με ανήθικο τρόπο έχουν ξαφνικά στεγνώσει.
Μονάχα που άμα ζεις στη χώρα των ΞΑΠΛΩΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ κανένα δημοψήφισμα ,καμία αδικία και καμία ιστορική συγκυρία δεν είναι εύκολο να σε ξεκουνήσει, να σε τραντάξει, να σε υποχρεώσει να γίνεις "ΟΡΘΙΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΡΘΟΣ".
Γι αυτό ,σας χαιρετώ. Σε λίγο φεύγω. Τα πράγματά μου λιγοστά. Η τύχη άγνωστη και το μέλλον αόρατον.
Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική κι οφείλεται στη μεγάλη μου φαντασία.
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου