ΖΗΤΩ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ!

                                                                            

Αυτό το τριήμερο στη Νεράντζα είχε ήλιο λαμπρό. Κάποιος ξεθαρεμένος έκανε μπάνιο στη θάλασσα Στο σπίτι στρώσαμε και στο κρεβάτι βάλαμε την ηλεκτρική κουβέρτα -υπόστρωμα για να τραβά την υγρασία της εποχής. Οι ντόπιοι με τα χρόνια με έχουν συνηθίσει, με αποδέχονται ή κάνουν τα γνωστά πελοποννησιακά καμώματα χαράς, που τα ξέρω παιδιόθεν καλύτερα από αυτούς.
Ο κυρ Πέτρος με όλη την οικογένεια του, γυναίκα και δύο μικρά παιδιά κι έναν βοηθό, μαζεύουν, τρεις μέρες τώρα, τις ελιές της γειτόνισσας...
Πάνε τρία χρόνια τώρα, που μες την κρίση ο κυρ Πέτρος τα μάζεψε να γυρίσει Αλβανία.
-Δε βγαίνω, μου είπε, σαν με χαιρέτησε δακρυσμένος. Τουλάχιστον στη χώρα μου έχω δικό μου σπίτι. Τέλος Ιούλη έφυγε, τον Οκτώβριο γύρισε πίσω.
-Εκεί είναι χειρότερα, είπε απογοητευμένος. Εδώ πια είναι το σπίτι μας.
Για αριστερή, όχι πια του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά της μεγάλης ιδιοκτησίας ήμουν και είμαι, το σπίτι μου το αγαπάω, το θέλω φροντισμένο, με αγάπη και θαλπωρη. Έτσι είμαι εγώ κι ο άντρας όμοιος είναι κι ελπίζω και τα παιδιά μου έτσι να φέρονται στη στέγη, που θα τους προσφέρει ασφάλεια και προστασία από αντιξοες καταστάσεις.
Γιατί σας τα λέω σήμερα αυτά , λες και προβλήματα οικονομικά και άλλα δεν έχετε κι έχουμε;
Ο φίλος μου,ο Χρήστος, γύρισε σπίτι του καλά κι ωστόσο :
Καλλιστον το προλαμβάνειν του θεραπεύειν!
Κι ακόμη και σε αυτό καλά τα λέγανε οι αρχαίοι πρόγονοι μας κι όσοι γράμματα διαβάζουμε, θαρρώ, γνώση και θαυμασμό κρατάμε στις παρρησίες και τα διδάγματα των σοφών και των παλιών, χωρίς να χρειαζόμαστε λόγους ξένων "ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ",που πρακτική εφαρμογή καμία δε βρίσκουν και μακάρι η πορεία η χρονική εμένα απαισιόδοξη να κρίνει.
Αυτή η Ευρώπη κι η Αμερική τους μετανάστες της προίκα μας αφήνει, μα προίκα, που χρήμα δεν κουβαλάει, μόνο ζητάει, κι έτσι, φοβάμαι, χωρίς γαμπρό, σα τη εροντοκορη, θα μαραζωσει, ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη και σε καλοχαιρέτες κυβερνητικούς.
Σήμερα στη Νεράντζα δύο Ελβετοί τουρίστες έφτασαν και μες το σούπερ μάρκετ γνωριμία δώσαμε.
Ευγενικοί, σοβαροί κι ερωτευμένο ζευγάρι, την αγγλική του Brexit ομιλούντες, από την Κροατία στο Μοντενεγκρο κι από εκεί από την Αλβανία, του κυρ Πέτρου και των χιλιάδων άλλων Αλβανών, που ζουν κι εργάζονται εδώ, στην Ελλάδα μας με δύο ποδήλατα υπερυψωμένα ταξίδεψαν.
Κι ύστερα στην παραλία αγναντεύοντας τον ηλιόλουστο Κορινθιακό κόλπο ώρα έμειναν κι εγώ να ευχαριστιέμαι, που η αγάπη είναι γλώσσα διεθνής.
Μετά για Πύλο, Μεθώνη και Κορώνη θα τραβήξουνε, μα το σχόλιο τους αυτό μες τα αυτιά μου μένει.
-Από τα μέρη, που περάσαμε, παντού φτώχεια, μα στην Ελλάδα όμορφη χώρα, άνθρωποι φιλόξενοι.
-Ακούς, κύριε Σόιμπλε;
Κρατάμε ακόμη. Όχι γιατί δεν μας μαδήσατε ακόμη αρκετά.
Αλλά γιατί Ελληνες ξακουστοί οι μακρινοι οι πρόγονοι μας
Ζήτω, λοιπόν, η Ελλάς και ζήτω και σε εμάς, που τέρατα αντιπαλεύουμε!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ