ENA ΔΕΝΤΡΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΕΛΠΙΖΩ...ΚΑΠΟΥ

                                      

Πάνε σχεδόν χρόνια πενήντα ,που διάβασα το βιβλίο, ύμνο στη ζωή και την επιβίωση, της αμερικανίδας Μπέτυς Σμιθ:
ENA ΔΕΝΤΡΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΣΤΟ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ.
Αν και μικρό παιδί, όταν το διάβασα,ποτέ δεν ξέχασα ότι η ηρωίδα του βιβλίου, φτωχή και καταπιεσμένη, συνήθιζε να χύνει, στο νεροχύτη ,τον απαίσιο καφέ, που τους άφηνε ,υπό τύπο πρωινού, η σκληρά εργαζόμενη, καθαρίζοντας σκάλες, μάνα της, μόνο και μόνο για να έχει την πολυτέλεια να "πετάει" κι αυτή κατιτίς!
Είναι αλήθεια, πως κάποτε, χρόνια πριν το δικό μου άντρα παντρεύτηκα και μάλιστα από έρωτα , αλλά αργότερα, μάλλον μετά τη διόγκωση της οικονομικής κρίσης και της καθομολογουμένης πια πτώχευσης των πάντων στη χώρα αυτή, υλικών και πνευματικών,που Ελλάδα ,τη λένε, κατέληξα να ξυπνάω κάθε πρωί εναλλάξ με τον κο Σόιμπλε και διάφορους άλλους δανειστές. Και μη φανταστέίτε γαλλατική ευγένια ,στυλ Μοσκοβισί και "Ελλάδα -Γαλλία συμμαχία" με πιάνο, γαλλικά και κόκκινο κρασί .Καμία σχέση. Γερμανική μπότα, όχι στα πόδια μου, αλλά στο σβέρκο μου και εξονυχιστικός έλεγχος ακόμη και για το ένα ευρώ και κάτι του ρημάδι του καφέ μου.
Εγώ, που ναι μεν στη παράγκα του Αγιαντώνη μεγάλωσα, αυτό το έχω χιλιοπεί, αλλά διάβαζα και διάβαζα και πίστευα, κατά τη σύμφωνη γνώμη της φίλης μου Μαρίας, πως σκέτο ψωμί, χωρίς τριαντάφυλλα, δε γίνεται και ότι όλοι είμαστε ίσοι και πρέπει να μορφωνόμαστε και σχολείο να πηγαίνουμε όλοι, αδιακρίτως χρώματος και καταγωγής,και ότι η τέχνη κι ο πολιτισμός είναι βέβαια το επόμενο στάδιο ,μετά το γλυκό ψωμί, αλλά χωρίς λέξεις και σκέψεις και στίχους το ψωμί για πάντα άνοστο θα μένει...
Τέτοια πράγματα, λοιπόν, και τα παιδιά μου τα είχα στο: θέλεις αυτό ή εκείνο , όχι από σπατάλη κι επίδειξη νεοαποκτηθέντος μεγαλομικροαστισμού της πασοκικής περιόδου, αλλά μονάχα για να μάθουν ότι μπορούν να επιλέγουν, να διαλέγουν , να αρκούνται, αλλά και να διεκδικούν κάτι καλυτερο, χύνοντας πάντα τον άνοστο καφέ της ήττας και της θλιψης στο νεροχύτη για ανακύκλωση.
Αντε τώρα να ζήσεις μέχρι να πεθάνεις αγκαλιά με ένα ξένο, γιατί ο κος Σόιμπλε δεν μπορώ να πω ότι ήταν η αρχική μου επιλογή και για να είμαι δίκαιη ούτε κι εγώ η δική του.
Και καπάκι και οι Τράπεζες και τα χρέη μας, γιατί μη μου πείτε ότι οι περισσότεροι δε χρωστάτε, γιατί θα σκάσω στα γέλια, τα ειρωνικά.
Αντε, τώρα στα χίλια ευρώ τό μήνα εισόδημα να δίνεις τουλάχιστον το 30%,δηλαδή 300 ευρώ, στην Τράπεζα για χρόνο αιωνόβιο και με επιτόκιο άγνωστο, λέω εγώ, για την αποπληρωμή του στεγαστικού σου δανείου.
Αντε τώρα να δίνεις από τα υπόλοιπα 700 ευρώ, άλλα 100 ευρώ για ΕΝΦΙΑ και φόρο, και λίγα σου βάζω.
Αντε τώρα από τα υπόλοιπα 600 ευρώ να δίνεις και 200 ευρώ το μήνα για νερό, φως και τηλέφωνο και λίγα σου βάζω, γιατί θα έχεις ,λόγω αριστερής κυβέρνησης, τυχερούλη,και δόσεις αποπληρωμής και έκπτωση 15% στο ρεύμα!
Σου μένουν και 400 ευρώ ,βρε, να πας σούπερ μάρκετ, να βάλεις βενζίνη στο μεταφορικό σου μέσο ή να βγάλεις κάρτα μηνιαία, για να μη σου βάζουνε πρόστιμο οι ελεγκτές, να πάρεις κανένα εσώρουχο στη λαϊκή ή στα φτηνά του ALIBABA ,του διαδικτυακού κολοσσού, που σε λίγο θα μας καταδεχθεί, να πας σε κανένα φαρμακείο για παστίλιες ,για το βήχα, κυρίως των άλλων, γιατί σε συμβουλεύω να μην αρρωστήσεις ποτέ και να μη τολμήσεις ποτέ και για τίποτα να χύσεις το μπαγιάτικο καφέ σου στο νεροχύτη, γιατί η λογοτεχνία του μεσοπολέμου, η αισιόδοξη και η ελπιδοφόρα για τους φτωχούς, δεν είναι πια καθόλου της μόδας ,στην εποχή της τραπεζοκρατορίας των αγορών και των κορακιών, που έλεγε και ο κος Βαρουφάκης με το ένα νι.
Αν πάλι χρωστάς δάνειο 100.000 ευρώ, ενυπόθηκο, σαν την ανηψιά μου, δε λέω όνομα, για ευνοήτους λόγους, με 300 ευρώ το μήνα και αν δεν αυξάνεται συνεχώς από την ανακεφαλαίωση των τόκων ,γιατί ήσουν τυχερός με τον επιλεγομενο Νόμο Κατσέλη (!),θα το ξοφλήσεις περίπου σε 334 μήνες, δηλαδή σε 28 χρόνια. Ε, υπομονή, νέοι είστε ακόμη.
Αν χρωστάς περισσότερα ; Φρόντισε να αποκτήσεις μεγαλύτερο εισόδημα; Τι είπες; Είσαι άνεργος και σου προτείνουν δουλειά οκταώρου με 20 ευρώ τη μέρα, 400 το μήνα και μισά ένσημα;
Δεν ξέρω, δεν απαντώ. Θα κόψω και τον καφέ τελικά ,μπας και ξυπνήσω κανένα πρωί και έχει γυρίσει κοντά μου ο άντρας μου.
Δεν σας αρέσουν τα καυστικά μου σχόλια:
Αγχώνεστε και δεν μπορείτε να θαυμάσετε τον εικονικό και δωρεάν κόσμο του διαδικτύου;
Τι να πω. Δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου. Κατά βάθος παραμένω αριστερή, ανιδιοτελής και μετρίως ποιήτρια.
Δεν μπορεί, σκέφτομαι ακόμη.
ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΕΛΠΙΖΩ...ΚΑΠΟΥ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ