ΜΙΚΡΕΣ, ΚΟΚΚΙΝΕΣ, ΚΑΥΤΕΡΕΣ ΠΙΠΕΡΙΕΣ

                                                     

Τελικά τον Βόλφγκανγκ, το Σόιμπλε, εγώ θα τον μαλώσω...Από εκεί ,που μας είχε πρώτη φροντίδα το πρωί και τελευταία το βράδυ, που μέρες να του δίνει ο Θεός ,ο ίδιος εύχεται, ενώ χρόνια, δεκαετίες και μπορεί και το υπόλοιπον της ζωής μας να μας κόβει σε εμάς, γιατί συνεχίζουμε να θέλουμε να τρώμε, να αγαπάμε, να εργαζόμαστε και κυρίως να έχουμε την πρώτη κατοικία μας επάνω στο κεφάλι μας και δε βολευόμαστε ούτε με σκηνές ούτε με παραγκουπόλεις ούτε και με φαβέλες...
Εμείς οι Ελληνες, οι δεύτεροι φορά με συγκυβέρνηση αριστεράς και χωρίς ευρώ στο βρακί, με τράπεζες ,που τη μέρα τις ανακεφαλαιώνουμε με δάνεια των πολιτών, αλλά το βράδυ ξεκεφαλαιώνονταιποιος ξέρει, ποιος φταίει,με αλληλεγγύη στους πάσχοντες, ντόπιους και ξένους, συνήθως με παχιά λόγια, αλλά και κάποτε με γνήσια αυτοθυσία.
Με έναν πρώην υπερυπουργό Δημόσιας Τάξης, που "φοβήθηκε" για τη ζωή του με καθυστέρηση ,(άραγε γιατί;), γνωστοποίησης τους όλου θέματος ή του όλου φόβου; Ιδωμεν! Κύριε Πανούση μου, ίδωμεν. Προς το παρόν η κόρη μου προχτές δούλευε στην ίδια αίθουσα που πριν μερικά χρόνια βόμβα είχαν βάλει (ποιοι άραγε;) και μία εργαζόμενη είχε σκοτωθεί, αλλά κανείς επίσημος...
Επίσης ένας φίλος μου, άνεργος καιρό, που σε περίπτερο του προτείνανε να πάει για δουλειά , δεν είπε ,δεν αντέχω τη φυλακή του περιπτέρου, ρε παιδιά, που θα τον καταλάβαινα, γιατί ούτε εμένα μου αρέσει η κλεισούρα...Μόνο είπε: Φοβάμαι τις ληστείες στα περίπτερα.
Λοιπόν, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, αγαπητέ μου Σόιμπλε. Κι εμένα με ζώνουνε τα φίδια με τη σιωπηλή σου τη "σιωπή¨". Πες καλύτερα:
Δεν σας χωνεύω ή μου τεντώνετε τα νεύρα για κάποιο λόγο ,κι εγώ αμέσως , θα δεις , θα πάψω όλο να ανησυχώ και να σε συλλογάμαι.
Τι κάνεις, σήμερα; Πού ταξίδεψες; Πόσους μετανάστες θα δεχθεί ακόμη η Γερμανία ή όλους εδώ θα τους "ξεχάσετε"; Πώς να ήταν σήμερα το φαγητό σου κι αν στα αλήθεια το καλοχώνεψες κι άλλα πολλά ,απλά, συνηθισμένα και καθημερινά. Γιατί, έτσι είμαι εγώ! Ανησυχώ!
Χθες στο μετρό ,κατά το σύνηθες, με ένα κύριο από την Αίγυπτο και τη μικρή του κόρη, οκτώ ή εννιά χρόνων η έξυπνη και δίγλωσση μικρή, κουβέντα έπιασα.
-Η γυναίκα μου δεν είναι από την Αίγυπτο, είπε, χωρίς άλλες λεπτομέρειες, μάλλον Ευρωπαία, την κατάλαβα, έχω χρόνια στην Ελλάδα και τέσσερα παιδιά έχω, όλα εδώ γεννήθηκαν...
Η μικρή στην ερώτηση, που προτιμάει να μείνει, γρήγορα και ζωηρά, απαντάει:
-Στην Ελλάδα! Καλά και στην Αιγυπτο είναι, πέρσυ πήγαμε, αλλά εκεί οι δάσκαλοι "βαράνε" τα παιδιά...
Ο πατέρας χαμογελάει και σε άλλη ερώτηση μου σχολιάζει:
Οι μουσουλμάνοι δεν θέλουν τους χριστιανούς...Καμιά μέρα δεν θα γλυτώσω τον καβγά από τις πολλές τις ερωτήσεις και τις απορίες.
Στερεότυπα ,αλήθειες κι υπερβολές, κι ο Βόλφγκανγκ σημασία ούτε μου έδωσε , μα ούτε και θα μου δώσει, κι ας του αφιέρωσα στο παρελθόν εγώ ολόκληρη ερωτική επιστολή, μονάχα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ για τις τράπεζες μας (;), τραπεζές τους (;)σκέφτεται, πως πρέπει να εκταμιεύσει κι όσο για τους πολίτες αυτής της χώρας, αν δεν τους αρέσει, μπορούν να πάνε μετανάστες, δεν ξέρει να μας πει όμως, για πού...
Ο μαραθώνιος τελείωσε και εφέτος. Κι ο φίλος μου ο Τάκης μες τις φωτογραφίες φιγουράριζε δίπλα στην κα Δούρου και τον κο Ψινάκη.
Και του χρόνου, Τάκη.Πάντα τέτοια!
Νενικήκαμεν και θα πεθάνουμε ή Νενικηθήκαμεν και θα επιβιώσουμε με όποιο τρόπο καταφέρουμε;
Μέχρι η απάντηση να δοθεί , να βγει καινούριος αρχηγός στη Νέα Δημοκρατία, να πάψει ο φόβος σε όσους τρέμουνε και δεν αντέχω και το τρίξιμο δοντιών, εγώ θα αρχίσω να τρώω κάθε μέρα μικρές, κόκκινες, καυτερές πιπεριές από τις γλάστρες στο μπαλκόνι.
Κι ίσως, κατά όπως λέει και το ρητό, αγαπητέ μου Σόιμπλε:
Ο,ΤΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΙ ΚΑΥΤΕΡΟ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ