Αυτή η σκοτοδυνη, που έχεις στο μυαλό σου, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η φθορά του χρόνου πασπαλισμενη από την απογοήτευση των παρατημενων ονείρων ή των χαμένων για πάντα ευκαιριών.
Οι Ελληνες στρατιωτικοί, που συνέλαβαν οι Τούρκοι στα σύνορα και τους κατηγορούν για κατασκοπία θα πρέπει να αισθάνονται, σαν εξιλαστηρια θύματα στη σκακιέρα του κυρίου Ερντογαν, σαν την Ιφιγένεια στο βωμό της θυσίας, ενός άχρηστου κι ανωφελου "Τρωικου Πολέμου", που φέρνει φρίκη κι απελπισία σε όποιον σκέφτεται λογικά κι ανθρώπινα.
Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι και μάλιστα αρχηγοί κρατών, που να σκέφτονται λογικά κι ανθρώπινα;
Μάλλον, όχι και είμαστε κιόλας στην τέταρτη ημέρα του μήνα Μάρτη.
Η φύση έχει αρχίσει να φορά την ανοιξιάτικη φορεσια της, με πολύχρωμα χρώματα και ελπιδοφορα μηνύματα, αλλά όλοι εμείς γύρω της βάζουμε τα δυνατά μας να τη γυρίσουμε στο χειμώνα, στο μεσαίωνα, στο σκοταδισμο.
Παλιοί άνθρωποι ενάντια σε παλιανθρωπους παλεύουμε να κρατηθουμε ζωντανοί και να κρατήσουμε αλωβητο τον τόπο, που μας γέννησε. Τα παιδιά προς το παρόν θεατές αμετοχοι και επιφυλακτικοι σε όλα τα τεκταινομενα, αφήνουν τον καιρό να περνά, σαν ταινία, που θαρρουν, πως με ένα τους replay θα μπορεί να παίξει ξανά και ξανά.
Για τα άλλα παιδιά, που κάνουν πάντα πολύ θόρυβο, χωρίς κανένα σοβαρό αποτέλεσμα, μου θυμίζουν, πως αφού η ταινία δεν είναι του γούστου τους θα πρέπει να κάψουν όλα τα σενάρια, όλες τις σκηνές, ακόμη και τους κομπαρσους, εκτός του εαυτού τους φυσικά...
Κι είναι κι αυτή η ανεργία, που ξέχασε να φορέσει το βραχιόλι του Μάρτη κι ο ήλιος θα τη κάψει, μαζί με τις φουσκωμενες υποσχέσεις απερχομενων αρμόδιων και άλλων τινών.
Κιόλας τέσσερις του Μάρτη και το βράδυ παγώνει ακόμη ο καιρός.
Όσοι χαιρετησαν, έφυγαν βιαστικά κι όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να αποφασίσουμε αν οι μέρες, που περνούν αξίζουν το μόχθο και τη ψυχή μας ή κι η δική μας ζωή θα φεύγει μέρα τη μέρα χαιρετωντας βουβή.
Την Άνοιξη, αν δε τη βρεις, πρέπει να τη φτιάξεις!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου