Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΡΙΗΡΗΣ !

                                                      

Πέρασαν κιόλας δέκα πέντε ημέρες, που ο γιος μου κατέβηκε στη νήσο Μύκονο για εργασία εποχική και συνέχεια αναρρωτιέμαι:
-Τι να μαγειρεύει αυτό το παιδί;
κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Μιας και μίλησα για το νησί του Αιγαίου μας και μιας και οι φωτογραφίες, κοινώς σέλφι , άρχισαν να καταφτάνουν σωρηδόν από ακρογιαλιές και θάλασσες, με χαμόγελα πάντα, γιατί χωρίς χαμόγελα, δεν προκαλούν επευφημίες και ζήλειες,δηλαδή δεν πουλάνε, έπεσε το μάτι μου το πρωί , σε ανάρτηση, διαδικτυακής φίλης και δικηγόρου, για την παλιά αρχαία ιστορία για τη ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΡΙΗΡΗ της πόλης των Αθηνών ,που αναφέρεται από τον ανυπέρβλητο ιστορικό ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ.
Τον πέμπτο χρόνο, λοιπόν, του ΠελοποννησΙακού πολέμου (426π.Χ.), αυτού του καταστροφικού πολέμου των Αθηναίων με τους Σπαρτιάτες και όλων των συμμάχων τους, που, κατά τα λεχθέντα, μετακινιόντουσαν από την Αθήνα στην Σπάρτη και ντούπαλιν, ανάλογα με τα νομιζόμενα εκάστοτε συμφέροντα τους, πολέμου , που κράτησε από το 431 π.Χ μέχρι τις 25 Απριλίου του 404 π.Χ. ,τουτέστιν περί τα 27 χρόνια και οδήγησε , παρά την τελική νίκη των Σπαρτιατών και των συμμάχων τους, στη νομοτελειακή παρακμή και της Αθηνας, αλλά και της Σπάρτης κι αυτό βέβαια κατά τη δική μου γνώμη, που τώρα πια μία απλή μικροσυνταξιούχα δικηγόρος είμαι και όχι ειδική ιστορικός...
Λοιπόν, οι κάτοικοι της Μυτιλήνης γύρω στον τέταρτο με πέμπτο χρόνο του Πελοππονησιακού πολέμου κάνανε το σφάλμα να θελήσουν να ενώσουν όλες τις πόλεις της Λέσβου, ,παρακαλώ, σε δική τους κοινοπολιτεία. Επειδή όμως μερικές πόλεις ,δύο μόνον, δε θέλανε να αφήσουν τους συμμάχους Αθηναίους, για τους νέους συμμάχους Σπαρτιάτες, τα πράγματα πήγανε χάλια, με μάχες και ναυμαχίες, που δεν τις εξιστορώ, για λόγους ευνοήτους, αλλά τελικά οι δυνάμεις των Αθηναίων , τους νίκησαν και έτσι όλοι οι αιχμάλωτοι ενήλικες Μυτιληναίοι ,περίμεναν από τη" μητέρα" Αθήνα, την δια της δημοκρατικής ψηφοφορίας απόφαση, στην Εκκλησία του Δήμου των Αθηναίων, αν θα σκοτωθουν όλοι οι άντρες και θα πουληθούν για δούλοι οι γυναίκες και τα παιδιά τους ή θα τους συγχωρέσουν και θα τους την χαρίσουν με τίποτα χαράτσια, φόρους και φιπιάδες και ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας τους....(κάθε ομοιότητα εντελώς συμπτωματική!).
Στην πρώτη ψηφοφορία της εκκλησίας του Δήμου επικράτησε η πρόταση θανάτου, που έκανε ο ΚΛΕΩΝ (με ποιον μοιάζει αυτός τώρα, καλέ;) και η πρώτη τριήρης ξεκίνησε να πάει το θανατικό στη Μυτιλήνη.
Τότε ένας άλλος Αθηναίος, δημοκρατικός αυτός, ο ΔΙΟΔΟΤΟΣ, με κίνδυνο να πάει εξορία, αν η νέα του πρόταση, για ανάκληση της θανατικής απόφασης, δεν γινόταν δεκτή από την Εκκλησία του Δήμου των Αθηναίων, τα έδωσε όλα και έτσι, μία μέρα μετά, βγήκε καλύτερη απόφαση να μη θανατωθουν οι Μυτιληνιοί, αλλά να σωθούν( με μνημόνια εποχής, χαράτσια, φόρους, φιπιάδες και διαφορους προνομιακούς πλειστηριασμούς δημόσιας περιουσίας).
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΡΙΗΡΗΣ ξεκίνησε, αλλά έπρεπε να φτάσει ,πριν την πρώτη με τα κακά μαντάτα και το θανατικό.Και ήδη είχε παρέλθει μία μέρα ολάκερη...
Οι Αθηναίοι, τότε, οι δημοκρατικοί, βάλανε διπλοβάρδια κωπηλάτες και , αν μου επιτρέπετε, αγαπητή συνάδελφος, που δεν το γραψατε το πρωί στο κείμενο σας, υποσχέθηκαν "μεγάλη αμοιβή χρηματική" στη δεύτερη τριήρη ,άμα κατάφερνε να σώσει του Μυτιληνιούς από το θάνατο (ας πουμε μια θέση στο δημόσιο , μία καλή μείωση χρέους!κ.λ.π).
Φτερά έβγαλε η δεύτερη τριήρης, όσο να πεις άνθρωπους θα σώζανε, κι έτσι λίγο πίσω από την πρώτη μπήκε στο λιμάνι και τους ανθρώπους έσωσε.
Βέβαια χίλιοι αιχμάλωτοι, που στην Αθήνα, είχανε φτάσει, αυτούς η μαρμάγκα τους έφαγε, μιας και εκτελέστηκαν όλοι για "παραδειγματισμό".
Ωραίες οι ιστορίες των προγόνων μας, άμα αίσιο και δημοκρατικό τέλος έχουνε και παράδειγμα, ας τις παίρνουμε στους χαλεπούς καιρούς.
Δεν ξέρω, αν τελικά μεγάλη χρηματική αμοιβή απόλαυσαν, αυτοί , που τα κουπιά στη ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΡΙΗΡΗ κωπηλάτησαν, με αξεπέραστο ιστορικό και πραγματικά τρόπο, μα ,αν όχι, δεν πειράζει, είναι γνωστό ότι όλα τα κορόιδα, τα δημοκρατικά, έχουν πάντα καλή καρδιά και κακίες δεν κρατάνε και δεν το λέω μόνο εγώ, μα η τραγική μας η ελληνική Ιστορία.
Αφού ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΡΙΗΡΗ δε βλέπω επί του παρόντος να Χρειαζόμαστε(Έτσι, δεν είναι, κύριε Μακρον;) , εγώ οικονομία κάνω μέχρι το νησί της ΜΥΚΟΝΟΥ να φτάσω και το παιδί μου να αγκαλιάσω.
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ