ΚΑΣΤΕΣ, ΚΑΣΤΕΣ ΠΑΝΤΟΥ

                                                           

Φαίνεται πάντα αδύνατο,
μέχρι να γίνει!
ΝΕΛΣΩΝ ΜΑΝΤΕΛΑ

Αν δεν είχαν περάσει μπροστά μου οι γείτονες ,γυρνώντας από την παρέλαση των σχολείων στο Περιστέρι, με τα παιδιά τους και τη μαμά, ντυμένους, με εθνικές στολές παρέλασης, δεν θα είχα κάνει κανένα σχεδόν θετικό συνειρμό για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου .
Με το φίλο μου, Θοδωρή, ήπιαμε ένα πρωινό καφέ, στην Πανδαισία, κοιτάζοντας τα αδέσποτα σκυλιά, Σόνυ και Μάμυ, έξω από το παράθυρο , να μας κουνάνε φιλικά τις ουρές τους.
Προσγειωμένοι ,στη ψυχρή ατμόσφαιρα του τέλους του Οκτώβρη, συζητήσαμε τις κρυολουσίες, που μπορεί, ή και όχι, να μας φέρει η επικείμενη επίσκεψη του "αυτοκράτορα" της Αμερικής,Μπάρακ Ομπάμα. Ποιος μπορεί να μαντέψει ποια πιόνια έχουν μετακινηθεί σιωπηλά και ίσως ύπουλα στη διεθνή σκακιέρα, χωρίς το δικό μας ΟΧΙ;
Κάστα ,λοιπόν,(λατινικά castus), αρχικά σήμαινε τον καθαρό, μετέπειτα τη φυλή και μετά , μάλλον ιστορικά πολύ γρήγορα , σημαίνει κοινωνιολογικά την κοινωνική ομάδα, την εκάστοτε "κλειστή "ομάδα, που παίζει ενεργό ρόλο, συνήθως για τα προστατέψει τα δικά της συμφέροντα.
Ετσι ,όχι μόνο στη δική μας χώρα, αλλά ολούθε ,όπου αναπνεύουν και ζουν άνθρωποι ,δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται συνεχώς, κάστες, κάστες παντού.
Θα μου πεις, κάστες και τάξεις είναι το ίδιο πράγμα, η ίδια ερμηνεία, ο ίδιος ρόλος, το ίδιο αποτέλεσμα;
Ποιος μπορεί να ορίσει και να συμφωνήσει, τι ακριβώς είναι κάστα ή τάξη τη σήμερον ημέρα.
Οι έννοιες, οι καταστάσεις, οι πολιτικές, τα ιστορικά γεγονότα, οι ανάγκες και οι ερμηνείες είναι τόσο εύκολο να αλλάξουν, να σε μεταλλάξουν, να ορθωθούν ή να ξεπέσουν, ανάλογα ποιος θέλει, τι θέλει, τι νομίζει, τι υποστηρίζει ,τι χάνει, τι κερδίζει ή απλά, που υπολογίζει.
Οι απλοί άνθρωποι ωστόσο μετράνε τα λιγοστά χρήματά τους, τα πολλαπλά τους χρέη, τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις τους, τα λάθη των παιδιών και των εγγονιών τους, στα τετράδια ορθογραφίας και στο αν το γαλάζιο και λευκό χρώμα επάνω στη σημαία την Ελληνική μαζί με το σταυρό της ορθοδοξίας βάφτηκε όμορφα , χωρίς δόλο, και συνεχίζουν τη ζωή τους στον έσχατο αυτό βρωμερό καπιταλισμό των αγορών και των αμόρφωτων γερακιών, χωρίς να σκοπεύουν να αυτοκτονήσουν, τουλάχιστον συνειδητά ,για το τίποτα και για τον καθένα ή ίσως τον κανένα.
Λυπάμαι΄, είχατε τις ευκαιρίες σας, αλλά κάτι δεν πήγε καλά
. Δεν θα πέσω στη λούμπα να σχολιάσω την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, χωρίς μάλιστα να την κρατάω στα χέρια. Η νομική επιστήμη, όπως τουλάχιστον την έμαθα εγώ, υποστηρίζει ότι όποιος δεν είναι τυπικός και ουσιαστικός στο τέλος "αποκαλύπτεται" και καμία φορά χάνει και το δίκιο του. Από την άλλη βέβαια, ο πατέρας μου έλεγε πάντα:
ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ ΚΑΛΟ
και αυτή είναι η συμβουλή μου για εσάς, κύριε Νίκο Παππά.
Ο πατέρας μου ,που ηθελε να αυτοκτονήσει, γιατί είχε καρδιά και δεν τον στείλανε να .πολεμήσει στο μέτωπο κατά των Ιταλών και των Γερμανών.
Παρόλα αυτά η χαλασμένη του καρδιά δεν τον εμπόδισε λίγο μετά να πολεμήσει τους εχθρούς της πατρίδας μέσα από τις τάξεις του ΕΛΑΣ.
Οποιος θέλει, μπορεί πάντα, κύριε Παύλο Πολάκη μου.
Κι όπως τον έλεγε συχνά στη φυλακή ο Νέλσων Μαντέλα, αυτό το στίχο, από βικτωριανό ποίημα, τον αφιερώνω σε όλους του Ελληνες, λόγω της σημερινής εθνικής μας εορτής:
ΟΣΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ,
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΑΜΑΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ