ΝΤΑΡΙΟ ΦΟ (Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω)
Αναρρωτιέμαι, αν ο Ντάριο Φο, που προσπάθησε να ζήσει σε αρμονία με όσα πίστευε, πέθανε τις προάλλες ελεύθερος κι ευχαριστημένος, μαζί με τους άλλους ανθρώπους και όχι ακόμη κι αυτός, πεταμένος, σα στημένη λεμονόκουπα, από το ίδιο σχεδόν παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, που συνθλίβει ότι και όποιον δεν υποκύπτει ή απλά δεν αφομειώνεται.
Αύριο συμπληρώνονται δώδεκα χρόνια από τον πρόωρο κι αιφνίδιο θάνατο ενός άλλου αριστερού οραματιστή της εποχής του, του αδελφού μου του Νώντα. Τουλάχιστον δεν έφυγε γέρος ούτε πεταμένος, νομίζω, απο τους δικούς του ανθρώπους.
Ας είναι. Πίσω από δηλώσεις, εκδηλώσεις και σοβαρά, κακιασμένα ή τραγέλαφα σχόλια για τις ημέρες, που ζούμε, τελικά ένα αποδεικνύεται, που από πάντοτε το γράφω και το πιστεύω.
Παγκόσμια κανείς και πουθενά δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το καλό αυτής της χώρας και των πολιτών της, από ξένες δυνάμεις, κράτη και συμμαχίες, παρεκτός για να μας ξεσκίσουν, να μας κλέψουν τον όποιο πλούτο διαθέτουμε, να μας λοιδορίσουν , να μας εξαπατήσουν, να μας αποπροσανατολίσουν, από τον αρχικό μας στόχο, που πάντα ήταν και είναι, ύπαρξη χώρας ελεύθερης κι ανεξάρτητης, επιβίωση και δημιουργία με αξιοπρέπεια, και τέλος να μας πουλήσουν και να μας ειρωνευτούν κατάλληλα με την κάθε ευκαιρία.
Δεν θα αναφερθώ στην ιστορία μας, σαν λαού και έθνους, από το 1821 και εντεύθεν, γιατί θεωρώ ότι όλοι περίπου τα ξερουμε τα γεγονότα και τις λυκοσυμμαχίες του παρελθόντος και τα ξεπουλήματα, προς ίδιον όφελος πάντα, των εκάστοτε κυβερνόντων μας και τάχατες δικών μας ανθρώπων.
Γιατί ο κος Πούτιν, τώρα ξαφνικά, κι ο κος Ολάντ επίσης, θυμήθηκαν να "καρφώσουν" ότι ο κος Τσίπρας αναζητούσε εναγώνια τότε βοήθεια από τη Ρωσία, ακόμη και με επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα;
Μήπως, γιατί ο κος Πούτιν, από ορκισμένος εχθρός της Τουρκίας, που του κατέρριψε το ρώσικο αεροπλάνο, έγινε φίλος και σταυραδελφός με τον κο Ερντογάν και θέλει να του προσφέρει υπηρεσίες ενάντια στη μικρή μας Ελλάδα;
Αλλά και ο κος Ολάντ, γιατί υπεισέρχεται στα κουτσομπολιά και τα αναπαράγει; Μήπως, γιατί δεν πρόκειται να ξαναβγεί πρόεδρος στη Γαλλία και καταφεύγει προς οφελος του στον κιτρινισμό;
Πόσα λάθη πρέπει να πληρώσουμε για να βάλουμε μυαλό;
Βέβαια με τα ξεφτισμένα στελέχη του παρελθόντος δεν περιμένω σπουδαίες επιτυχίες. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν βλέπω τα προβλήματα πίσω από τα ιλλουστρασιόν χαμόγελα και τις φωτογραφίες.
Αχ. Αλέξη! Ενα μόνο κόκκινο γαρύφαλλο έβγαλε σήμερα της μάνας μου ,της συχωρεμένης η γερασμένη γλάστρα.κι αυτό το έβαλα δίπλα στη φωτογραφία του αδελφού μου ,αντίς για κόλλυβα.
Εύχομαι εσύ να βρεις και άλλα και να προσφέρεις υπηρεσίες στον τόπο αυτό, χωρίς να ακούσεις πάλι τις Σειρήνες του παλαιοκομματισμού και της απευθείας ανάθεσης.
Τα Σάββατα μου εμένα, σχεδόν ίδια είναι, αλλά πάντα χαμογελώ και στηλώνω τα ποδάρια, γιατί μια μέρα θέλω να πεθάνω ελεύθερη και ευχαριστημένη ,ακόμη και με τα λίγα, ανάμεσα σε αληθινούς ανθρώπους!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου