Το γεράνι είναι φυτό με διακοσμητικά άνθη, συμπαθητικό, που γενικά ξέρει να επιβιώνει καλά, αλλά δεν είναι και συγκλονιστικό.
Το κοράνι (=ανάγνωσμα) είναι το ιερό βιβλίο του ισλαμισμού, που σύμφωνα με την παράδοση των μουσουλμάνων περιέχει το λόγο του Θεού , που δόθηκε στο Μωάμεθ από τον αρχάγγελο Γαβριήλ.
Χάννος είναι είδος ψαριου και μεταφορικά ο χαζός άνθρωπος, ο χάχας.
Τέλος χάνος με ένα -ν- είναι ηγεμόνας σε μουσουλμανικά κράτη.
Η γλώσσα η ελληνική είναι αλήθεια εχει μεγαλύτερη σοφία, αρμονία και πρόνοια από εμάς τους ίδιους, αλλά και τους διάφορους κατά χρονική σειρά ιθύνοντες και ειδικούς, που χρόνια τώρα προσποιούνται ότι θα μας σώσουν, μας σώζουν, μας έσωσαν και τελικά δεν φταίνε όλοι αυτοί, αλλά εμείς οι χάννοι, που μένουμε άσωστοι.
Τα γεράνια μου είναι κόκκινα, ίσα για να μου θυμίζουν το κόκκινο του αίματος, το κόκκινο της σημαίας της επανάστασης, το κόκκινο του έρωτα και το κόκκινου του ήλιου στο υπέροχο ηλιοβασίλεμα, την ώρα , που γέρνει και φιλά στο βάθος τη θάλασσα, την ελληνική.
Το κοράνι ,σε διαρκή ανάγνωση, στη χριστιανική εκκλήσία της Αγίας Σοφίας, μου ξαναθυμίζει ότι οι απανταχού χάνοι, ακόμη και σε επίπεδο Σουλεϊμάν -Ερντογάν μπορούν εύκολα να συμπεριφερθούν, σαν σκέτοι χάννοι, όταν τα συμφέροντα και οι σχεδιασμοί τους το απαιτούν...
Εμείς τώρα οι Ελληνες χάννοι, αδύναμοι, άβουλοι ή απλά προσαρμοστικοί σε αυτό, που κάθε φορά εκτιμάμε, σαν συμφέρον μας προσωπικό (πρωτίστως), πολιτικό,( για τους πολιτικούς και τους φανταστικά πολιτικάντες) και κοινωνικό για τους δημοσιοσχεσίτες, τους οργανωμένους και απανταχού καλοβολεμένους και ταξικό, για την ελάχιστη εναπομένουσα και παντελώς εξαφανισμένη εργατική ελληνική τάξη...
Κι εγώ ,ο "γερανός", με τα φτερά κομμένα, ξέμεινα να φτιάχνω στίχους ανόρεκτους και φθισικούς, που ούτε σε εμένα δεν αρέσουν.
Το δήμαρχο μας στην Τιβι τον πετυχαίνω, χθες βράδυ,να λέει φευγαλέα για τις κοινωνίες, που τον αγαπούν τρελλά κι εγώ να σκέφτομαι, αν στα αλήθεια έχει ο ίδιος αγαπήσει ποτέ κανένα...
Στα κόκκινα παπούτσια του πέφτει το μάτι μου. Θα είναι τα ίδια κόκκινα, που και προχθές στην εκδήλωση για τον Αντώνη Καλογιάννη, τα φορούσε...
Το Νίκο Φίλη, που κάθε μέρα σχεδόν παλιά στην οδό Βαλαωρίτου συναντούσα τα πρωινά να πίνει ήσυχος και σοβαρός έναν καφέ κι εγώ η ανώνυμη αριστερή του έλεγα με χαρά:
-Καλη σου, μέρα, Νίκο!
Τώρα κάτι γεράνια κόκκινα ποτίζω και κάτι γόβες κόκκινες της Δάφνης, φυλάω στη ντουλάπα, που σε κανένα μάλλον πια δεν ταιριάζουνε.
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου