Σήμερα του Αη Γιώργη του Τροπαιοφόρου.(280 - 23 Απριλίου του 303μ.Χ.), που αν και υπήρξε υψηλόβαθμος ρωμαίος στρατιωτικός ,ομολόγησε την πίστη του (χριστιανός) ενώπιον του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, βασανίστηκε και μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού.
Ονομαστός Αγιος σε όλους τους χριστιανικούς πληθυσμούς σε ολόκληρο τον κόσμο συμβολίζεται συχνά να σκοτώνει με λόγχη το δράκο ή το εκάστοτε τέρας, που προσπαθεί να καταφάει το ανθρώπινο είδος και ό,τι όμορφο τελικά έχει καταφέρει να κατακτήσει αυτό στην πορεία των χρόνων, ανεξάρτητα, νομίζω, από χρώμα, φύλο, θρησκεία, οικονομική κατάσταση, εδαφική προέλευση και καταγωγή.
Γιώργο λέγανε τον εκ μητρός μου παπού εκ Μικράς Ασίας και από εκείνον, αν και δεν τον γνώρισα, κληρονόμησα την αγάπη του για τη ζωή, το γλέντι, το τραγούδι, το χορό και το πείσμα να ξαναρχίζω τη ζωή, ακόμη κι όταν οι συνθήκες είναι αντίξοες κι επικίνδυνες.
Ο άλλος μου παπούς,ο εκ πατρός Επαμεινώνδας, ιερέας υπήρξε μέχρι το θάνατο του το 1930 στο Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο χωριό Αυλώνα του νομού Μεσσηνίας,ναό ,που έχει κηρυχθεί διατηρητέος και είναι συνδεδεμένος με μνήμες χαράς και μνήμες λύπης .Από τον παπού αυτόν ,νομίζω, πως κληρονόμησα την εσωτερική φωνή , που άλλοι τη λένε πνευματικότητα ή έφεση στα γράμματα ή απλά αγώνα για καλλιέργεια ψυχής και σκέψης, που ποτέ δεν τελειώνει, αλλά και ποτέ δεν πρέπει να ευτελίζεται.
Οι φίλοι και συγγενείς Γιώργηδες και Γεωργίες πολλοί και όλοι τους ξεχωριστοί, έλληνες άσωστοι, στα δίχτυα της κρίσης της οικονομικής, των δανειστών, του Δ.Ν.Τ , των μνημονίων, του "λατρεμένου" μου του Σόιμπλε, αλλά ανίκητοι, όλοι, σαν καθαρόαιμοι Ελληνες, που δεν θα αλλαξουν την πίστη στον εαυτό τους και στα δίκια τους μπροστά σε κανέναν αυτοκράτορα και σε κανένα καινούριο σχεδιαζόμενο βασανιστήριο...
Κι η Γιωργία η Βογιατζάκη, σωστή αδελφή, που κάθε χρόνο στη γιορτή της τη θυμάμαι, που με το ζόρι την έβαζα να σταματάει τις δουλειές και να χορεύουμε ζεϊμπέκικο και τσιφτετέλι, που εγώ της τα είχα μάθει, για να πηγαίνουν τα φαρμάκια κάτω και να ξεχνάμε, πως εμείς στους "άσωστους" έχουμε γεννηθεί και για τούτο ανίκητοι πρέπει πάντα να πεθαίνουμε .
Πάει και για φέτος το Πάσχα και εύχομαι ο συμβολισμός της Ανάστασης λίγη χαρά και ένα ζεστό δάκρυ να σας έφερε.
Στην κυβέρνηση μας εύχομαι φώτιση πολιτική και τροπαιοφόρα πορεία και εμείς ,ακόμη κι άσωστοι, ανίκητοι ας μείνουμε.
Αν τελικά κάποιοι απορία έχετε, πώς γίνεται, αν και αριστερή, να γράφω σήμερα για τον Αγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο είναι γιατί πολλοί από εσάς βλέπετε τους αγίους με τρόπο πολύ προσωπικό, που πάντα κοιτάει να σώσει μονάχα εσάς και όχι την κοινωνία ούτε τη χώρα...
Λένε, πως κάποτε σε κίνδυνο ο λαός φώναζε έντρομος:
-Αι Γιώργη μου, σώσε μας
και πήρε απάντηση :
-ΚΟΥΝΑ ΚΙ ΕΣΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου