ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...

                                                  

Περιστέρι από προχθές. Το πρωί βγαίνοντας από το σπίτι για να πάρω φωμί και καφέ, στην Πανδαισία και να συναντήσω το φίλο μου Χ. να πούμε τα νέα των διακοπών, των εκλογών και των "χαμών", πέφτω επάνω στη γειτόνισσα την Κ. με τη φίλη της, που γυρνάνε από την εκκλησία με τη νόστιμη τους τη Φανουρόπιτα. Μου προσφέρουν κομμάτι, για καλή υγεία και φανέρωση ελπίδας και όταν κάνω κάποια επιφυλακτικά σχόλια "περί ελπίδας" η Κ. σχολιάζει, πως γενικά είμαι απαισιόδοξη (!) λέγοντας:
-Μιλάς κι εσύ, που έχετε κι εξοχικό στη Νεράντζα και έκανες και μπάνια θαλασσινά. Τι να πει κι εκείνος ,που δεν πήγε πουθενά;
Αυτό σωστό, αλλά ξέρει άραγε, πως χρωστάω τη ΔΕΗ του εξοχικού και το νερό (το γεμάτο άλατα , βέβαια) και τον ΕΝΦΙΑ τον πληρώνω με δόσεις εκατό και τα λοιπά και τα λοιπά... Θα μου πεις, ψυχραιμία, γιατί πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Θα σου πω ,πως υπάρχουν και καλύτερα και τώρα πια δεν βλέπω να έρχονται αυτά τα καλύτερα για εμάς, και η κουβέντα θα καταλήξει στο πέρα για πέρα ελληνικό και εντελώς υπερκομματικό :
ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ!
Μήπως και οι διεθνείς οικονομικές ελίτ είναι κατευθείαν απόγονοι θεών και όλο αυξάνεται η περιουσία τους παρά την παγκόσμια κρίση;
Ας είναι. Ας μην επικεντρωθώ για σήμερα σε οικονομικά, εκλογικά, μεταναστευτικά, απαισιόδοξα και γενικά θέματα βαριά και δύσπεπτα.
Ο καφές της γειτονιάς μου καλός, το έχω ξαναπεί. Η Λίτσα, η περιπτερού, προσποιείται, πως δεν με βλέπει να διαβάζω λαθραία εφημερίδες, Κι αυτό καλό και το έχω ξαναπεί. Τα αδέσποτα, Μάμυ και Σόνυ, γαυγίζουν στα μηχανάκια, αλλά σε εμένα κάνουν χαρές και χάδια. Ολα καλά και έφαγα και σήμερα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Τέλεια...
Ο Χ. παραιτήθηκε από τον Σύριζα για να ιδιωτεύσει ,τουλάχιστον για την ώρα.
-Εσύ τι σκέφτεσαι να κάνεις; με ρωτάει. Σαν φίλος σε φίλο, σαν άνθρωπος, που σου μιλάει και σε κοιτάει ίσια στα μάτια με ενδιαφέρον κι ειλικρίνεια..
-Δεν ξέρω, του απαντάω. Ακόμη, δεν ξέρω. Πρέπει δέκα χρόνων δέσμευση να κάτσω να την αποτιμήσω ,πρώτα, να σκεφτώ, αν οι ευθύνες των κυβερνόντων είναι προσωπικές ή μήπως φταίω κάπου κι εγώ κι ύστερα θα αποφασίσω...
Μήπως κι έχει δίκιο τελικά ο δήμαρχος της πόλης μας, που πάντα υποστηρίζει ,πως αν είσαι "ανεξάρτητος" όλοι σε θέλουν, όλοι σε υπολογίζουν και ποτέ δεν πέφτεις στις "συμπληγάδες πέτρες" των επιλογών, των διασπάσεων και της διχόνοιας; Μήπως να γίνω κι εγώ "κοινωνικός Σύριζα" κι ούτε θλίψη κι ούτε στενοχώρια κι ούτε κι ευθύνες .
Υστερα με τον τέως σύντροφο το ρίχνουμε στο χιούμορ. Λέμε να κάνουμε κανένα κόμμα κι εμείς ,αλλά ακόμη κι από το όνομα αρχίζει η διαμάχη μας. Αριστερή Ουτοπία , να το ονομάσουμε, λέει ο φίλος μου, Αριστερή Φανουρόπιτα, λέω εγώ, μπας και μας φανερώσει το σωστό δρόμο προς τη σωτηρία της χώρας, προς το μέλλον των παιδιών μας.
Υστερα γυρίζω στο σπίτι. Σήμερα θα φτιάξω τουρλού. Με ότι μου βρίσκεται στο ψυγείο. Γιατί είναι γεγονός, πως ο γάιδαρος του Χότζα ,μόλις έμαθε να μην τρώει, ...πέθανε.
ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. Μη με ρωτάτε με ποιο τρόπο, γιατί κατά βάθος είμαι λίγο απαισιόδοξη, αλλά υπόσχομαι να το κρύβω, αφού δεν αρέσει, υπόσχομαι να μην το ξαναπώ.
Κι όσο για τις ερωτήσεις, γενικά ένα θα δηλώσω. Σαν τις ευθύνες κι οι απαντήσεις είναι πάντα προσωπικές.
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ