Της Νιόθης το φως!

                                                               

Κανονικά δεν έπρεπε να διαλέξω αυτόν τον τίτλο σήμερα, πρώτα γιατί αγαπώ και σέβομαι όλα τα παιδιά και δεύτερον, γιατί θα θυμωσει ο κουμπάρος μου, ο Στέφανος και ποιος τον ακούει...
Όμως ήταν οι συζητήσεις και οι διαξιφισμοι στη βουλή για την Παιδεία (αυτήν την παντερημη, που θα λεγε και ο πατέρας μου, αν ζούσε), που δεν άντεξα και αφιερώνω τα λόγια στη Νιόθη και το ρημάδι το φως της, που σε νύχτα, μου φέρνει σκοτάδι πυκνό.
Λοιπόν, προχθές το βραδυ, Σάββατο όμορφο καλοκαιρινό με φίλους βόλτα στην παραλία του Κιάτου βγήκαμε. Βραδιά υπέροχη κι ο κόσμος στην παραλία είχε ξεχυθει, οι έχοντες τρώγανε και πεινανε, ενώ οι μη έχοντες, όπως πάντα, σουλατσαρανε με κανένα παρατεμπο ή σουβλάκι στο χέρι, όμως, οι παιδικές χαρές, οι πλατείες με τους ενδοξους νεκρούς ήρωες μας εσφυζαν από φωνές, κίνηση, ζωή, επιθυμία για ελπίδα, αιώνια επιθυμία για νέα εκκίνηση κι ας είναι χωρίς άκρη το τούνελ της κρίσης της οικονομικής.
Εκεί, μετά από ένα γνωστό παγωτατζιδικο και πριν τη φίλη πανέμορφη Ιωάννα συναντήσω, σε ένα τραπέζι κοριτσιών μια τούρτα γενεθλίων είχανε φέρει και πριν το σβήσιμο των κεριών το γνωστό τραγουδάκι :
ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ... ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
.........
ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙΣ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΤΟ ΦΩΣ!
όλες οι φίλες της κοπέλας, που γιόρταζε, ωραία τραγούδησαν.
Απέναντι τους σουλατσαραμε εμείς κατά μήκος της παραλίας και μπροστά μας πέντε κορίτσια, μέχρι την εφηβεία σουλατσαρανε επίσης.
Πότε η νιότη, της νιότης , δηλαδή η νεότητα, μεταλλαχθηκε με πείσμα σε Νιόθη, της Νιόθης, ούτε που κατάλαβα.
Με επιμονή και οι πέντε μικρές κυρίες, Ελληνίδες βερες κατά τα φαινόμενα, επαναλαμβαναν με βεβαιότητα :
Της Νιόθης το φως
Τι κι αν δεν άντεξα κι εγώ κι η φίλη μου και τους διορθώσαμε την ανύπαρκτη λέξη Νιόθη σε νιότη, που πάει να πει :
νεότητα, και οι πέντε μας κοίταξαν, σαν Ούφο, σαν εξωγήινους, που θέλαμε το ανθρώπινο εγγραμματο είδος να εξαφανίσουμε...
Δεν ξέρω τι νιώθει αυτή η ανύπαρκτη Νιόθη, αλλά η άλλη η κανονική όχι φως, αλλά μαύρα μεσάνυχτα.
Θα μου πεις δεν υπάρχουν παιδιά που ξέρουν και νιώθουν βαθιά;
Σίγουρα υπάρχουν, αλλά δεν τα συναντάς συχνά τώρα τελευταία.
Το θέμα της Παιδείας δε λύνεται χωρίς καλά αποτελέσματα κι όσο οι πλειοψηφιες είναι αυτής της ανιωθης Νιόθης το φως θα αργήσει κι άλλο επάνω από την Ελλάδα.
Άλλα δε λέω για άλλα θέματα και το δήμαρχο μας, που την πλάτη μου στον ύπνο μου έβλεπα ότι μου χτυπαγε ενθαρρυντικα, θα είναι γιατί έμαθα πως ο κος Βαρουφακης έκρινε, πως έχει πιο μεγάλη εξουσία από τον πρωθυπουργό της χώρας.!
Μια και για τη νιότη έγραψα ας θυμηθώ και το :
-Γεια σου, κορίτσι μου, που μας λέει ο δήμαρχος μας και αφού είμαι ακόμη νέα, θα περιμένω κι εγώ κανένα ΦΩΣ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ