Μία από ΟΛΑ!

                                                                --------------------------
 Στη Νεράντζα είχε ήλιο, αλλά η θάλασσα ήταν κρύα. Λίγοι οι τολμηροί, που κολυμπάνε ,και λίγοι οι πιστοί (σύμφωνα με την κα Αφροδίτη ) ,που πήγαν στην εκκλησία του Αι Βλάση το πρωί του Ψυχοσάββατου.
Ισως οι ψυχές να μην κρατάνε κακία, ενώ οι ζωντανοί δυσκολεύονται συνήθως να συγχωρήσουν τους εαυτούς τους.
Μπαίνω στη θάλασσα μαζί με τον Αντώνη, τη φίρμα της περιοχής μας. Ο Αντώνης, 11 χρονών, πηγαίνει στην Πέμπτη Δημοτικού και είναι το παιδί, που θα θέλαμε να είμαστε ή το εγγόνι, που θέλουμε να αποκτήσουμε κάποτε. Δραστήριος, δυναμικός, περίεργος και περιπετειώδης, αλλά και φιλικός, γενναιόδωρος, κοινωνικός και δεκτικός. Κι ο μικρότερος αδελφός του, ο Θοδωρής, είναι υπέροχος, όμως, δυστυχώς στη ζωή ένας συνήθως πλασάρεται μπροστά, για λόγους συχνά αδιευκρίνιστους, και αυτός είναι κι ο επονομαζόμενος "αρχηγός". Τι λές κι εσύ, Αλέξη;
Οι τρομοκράτες του ΙΣΙΣ(και όχι μόνο) τα έχουν "παίξει" εντελώς και δολοφονούν αθώους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο.
Εφαρμόζουν το σχέδιο τους με ακρίβεια:
ΦΟΒΟΣ, ΧΑΟΣ, ΦΡΙΚΗ,ΘΑΝΑΤΟΣ.
Φταίει μονάχα το ΚΑΤΑΡ γιαυτό; Οχι ,βέβαια.
Η χώρα μας μία από τα ίδια. Λόγια πολλά, μνημόνια στη σειρά, έργα μικρά, παρόν ανύπαρκτο και μέλλον αόρατο...
Θέσεις εργασίας ολίγιστες για αναξιοπαθείς και ημέτερους.
Φτώχεια και αφέλεια, φτώχεια και κατάθλιψη, φτώχεια και περισυλλογή, πάντως κυρίως φτώχεια.
Μου λείπει ο γιος, η κόρη μου, οι άνθρωποι της εποχής ,πριν την κρίση, εγώ να γελάω, να τραγουδάω και να χορεύω.
Ρωτάω τον Αντώνη, που η οικογένεια του έχει εργαστήριο ζαχαροπλαστικής, εγώ, που δεν πρέπει να τρώω γλυκά, αλλά μπορώ να τα ονειρεύομαι.
-Αντώνη, ποιο γλυκό σου αρέσει περισσότερο;
-Στα αλήθεια , κυρία Βιβή;
-Την αλήθεια...
Με κοιτάζει με το αστραφτερό βλέμμα του, γεμάτο θαλασσινές σταγόνες και λέει.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΛΑ! ΟΛΑ ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ!
Βάζω τα γέλια μπροστά στο μεγαλείο της απλότητας και του παιδικού σφρίγους. Της ζωής που θέλει να νικήσει.
Στρέφω μετά το βλέμμα μου στην παραλία, εκεί που γέρνει και διαλύεται από την κλιματική αλλαγή και την αδιαφορία των υπευθύνων.
Θαρρώ, πως βλέπω σε σειρά τους ηγέτες του κόσμου, ντόπιους και ξένους, να βουλιάζουν ασταμάτητα στην άμμο και τα βότσαλα και πρώτος και καλύτερος ο πλανητάρχης του κόσμου, ο Τραμπ.
Κρύωσα μέσα στο νερό, αλλά σκιάζομαι να βγω στην παραλία ετούτη....
Θεέ μου, που πάμε; Και με ποιους;
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ