Θέλω να κλαίω . Από απόγνωση, απελπισία, πίκρα, απαγοητευση, ανυμπορια...
Ξέρω πως δεν πετυχαίνω κάτι με τα δάκρυα ,το ξέρω πια καλά, αλλά η σκέψη της βιβλικής καταστροφής στην Αυστραλία δε με αφήνει να ησυχάσω.
Αποτύχαμε ,σαν γήινα ανθρώπινα πλάσματα να προστατεύσουμε τον πλανήτη μας ,τη φύση, τα ζώα, τις ζωές μας.
Εναποθεσαμε την "ηγεσία" και τις σοβαρές αποφάσεις του κόσμου μας σε αδιάφορους, διαταραγμένους, πολεμοχαρείς στρατοκρατες, αμαθείς, χειριστικους για ίδια συμφέροντα, τελικά ανθρώπους, που δε σέβονται κανέναν και τίποτα ,που δεν προνοούν και δε προστατεύουν, που δεν αγαπούν τον πλανήτη, ίσως, ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Ντροπή!
Τι μπορούμε και πρέπει να κάνουμε έστω και τώρα για να βοηθήσουμε, να προστατέψουμε, να διατηρήσουμε τη φύση αλώβητη για να την παραδώσουμε υγιή κι ασφαλή στις επερχόμενες γενιές;
Όχι μόνο να στείλουμε χρήματα, όσοι μπορούμε ,στις οργανώσεις της Αυστραλίας. Δε λέω, στην απόσταση, που μας χωρίζει, καλό είναι κι αυτό...
Όμως, όλοι εμείς, εδώ και τώρα, σήμερα και τώρα , πρέπει επειγόντως να ΑΛΛΆΞΟΥΜΕ.
Να μην επιτρέψουμε άλλο την καταστροφή του πλανήτη.Να ενημερωθούμε, να οργανωθούμε, να ζητήσουμε, να απαιτήσουμε, να διδάξουμε καλύτερες συμπεριφορές, καλύτερες επιλογές προστασίας της ζωής του πλανήτη, της διαφύλαξης του μέλλοντος μας. Να βγούμε στους δρόμους. Να διαμαρτυρηθούμε.
Να μη φοβηθούμε. Να αντισταθούμε ενεργά και αδιάλειπτα στην καταστροφή.
Ζώα είμαστε κι εμείς, σαν κι αυτά ,που κάηκαν, πέθαναν, εξαφανίστηκαν...
Ανθρώπινα ζώα, που κάποτε στο μακρινό παρελθόν απέκτησαν το δικαίωμα στη σκέψη και τη γνώση.
Αλλά μαζί με το δικαίωμα στη γνώση αποκτήσαμε και την υποχρέωση από ζώα να γίνουμε ΆΝΘΡΩΠΟΙ.
Και η κατάσταση στον πλανήτη αποδεικνύει ότι δυστυχώς δεν τα καταφέραμε!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΆ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου