ΜΙΑ ΚΡΎΑ ΜΕΡΑ Τρίτη του Γενάρη του σωτήριου έτους 2019. Γιατί τα έλεγαν "σωτήρια" τα ΧΡΟΝΙΑ, ποτέ μου δεν έμαθα. Μάλλον γιατί καταφέρνεις να επιβιώνεις για έναν ακόμη χρόνο και δε φεύγεις κι εσύ για το τελευταίο ταξίδι της ζωής, όπως τόσοι φίλοι σου, συγγενείς, κοντινοί και μακρινοί άνθρωποι, αλλά συνεχίζεις να πίνεις τον καφέ σου, ήσυχα κι αθόρυβα, κοιτώντας στο δρόμο έξω, καθώς βραδυαζει, ανθρώπους να συναντώνται με τυχαία φώτα αυτοκινήτων κι αυτοκίνητα να πασχιζουν να σπάσουν το φραγμα της γήινης βαρύτητας και να γίνουν πουλιά, που πετάνε για αλλού ή για τη μακρινή Θουλη στο τέλος του γνωστού μας σύμπαντος. Τάισα και σήμερα τα αδέσποτα σκυλιά της γειτονιας μας με λίγο χοιρινό, που είχε μείνει στο ψυγείο. Το σίγουρο είναι ότι ο Σονυ κι η Μαμυ μου θυμίζουν τους αναξιοπαθεις συμπολίτες μας, που λέγεται ότι έχουν ακόμη ακριβά αυτοκίνητα, αλλά ζούνε με τα επιδόματα του Κράτους. Έτσι και τα δικά μας αδέσποτα, που πάντα παραμένουν αδέσποτα, άλλες μέρες σκαζουν στο φαγητό κι άλλες μέρες δεν ξέρεις, αν φάγανε. Τώρα τις απόψεις μου περί φιλανθρωπίας και εποχικης ψευτοανθρωπιας, λόγω εορταστικών ημερών, τις έχετε ξανακούσει και δε χρειάζεστε επαναλήψεις. Και ο νοών νοείτω. Από την άλλη αυτή η παλαιοθεν αγάπη και μελέτη αρχαίων Ελληνικών δε βρίσκω να με έκανε σοφοτερη, παρεκτος στο να μνημονευω ευκολότερα ρήσεις κι αποφθέγματα της αρχαιότητας. Συναντάω ένα φίλο μου γιατρό, που επιμένει ότι πρέπει να με δει (για την περίπτωση μου φυσικά) ένας καθηγητής, που ξέρει, γιατί ο δικός μου γιατρός, του φαίνεται ανεπαρκής... -Μην ανησυχείς, μου λέει με ενδιαφέρον, θα τον πάρω εγώ για να σου πάρει μικρότερη αμοιβή! - Δηλαδή, πόσο περίπου; τον ρωτάω Αντί εκατό ευρώ, θα σου πάρει εβδομήντα! Αχ Πολακη, ακούς; Με κάτι τέτοια διασκεδάζω γυρνώντας σπίτι και άλλα σχόλια περί χρημάτων δεν κάνω, γιατί παρεξηγουμαι. Επίσης, κύριε Πολακη μου, εγώ είμαι fun των δηλώσεων σας περί απονομής δικαιοσύνης, κατά πλειοψηφία βεβαίως - βεβαίως, αφού ποτέ ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη κι ευτυχώς, που είμαι συνταξιούχα δικηγόρος και όχι εν ενεργεία και μπορώ να συμφωνώ με τις δηλώσεις και τις εγγραφες αναφορές ενός Υπουργού της χώρας, χωρίς να φοβάμαι μήπως "τιμωρηθω" εγώ στη θέση αυτών, που επιστρέφουν σπίτια τους, σαν χρυσοί σωτήρες μας κι όχι λαμογια, κλέφτες κι απατεώνες, που μας κατάντησαν, όπως μας κατάντησαν. Η οχι; Χειμωνιασε και αναψαμε κι εμείς το τζάκι για να ζεσταίνουμε "τα κορμιά, που ο βοριάς ξεπαγωνει", γιατί τα αρνιά και τα άλλα ζώα τα φάγαμε στο Πρωτοχρονιατικο τραπέζι. Ο Δήμος μας θα αφήσει αίθουσες θερμαινομενες για άστεγους και πτωχούς, μονάχα, που θα τις κλείνει στις οκτώ το βράδυ κι είναι αυτή, θεωρώ, η ιδέα του :Πάρτε ζέστη, σε δικές σας σακούλες ασφαλώς, για να έχετε και το βράδυ. Καλά το κατάλαβα ή πάλι παρεξήγησα όλες τις φιλανθρωπες προσπάθειες, όσων δε κρυώνουν και δεν πεινάνε. Καλά τα λέω; Καλά. Οι πάγοι λιώνουν σωρηδόν, η θερμοκρασία της γης έχει ανέβει 1,7 βαθμούς τα τελευταία χρόνια αλλά οι παγκόσμιοι ηγέτες μας ζεσταίνουν ή κρυώνουν μόνο τα οπίσθια τους κι αδιαφορούν για το μέλλον του πλανήτη Γη. Λέτε να είναι εξωγήινοι τελικά και γιαυτό δε νοιάζονται για τη διατήρηση της ζωής; Μάλλον καπιταλιστες και κάτι άλλο, που ξανάγινε της μόδας. Ξέρετε εσείς ποιο... Το 2019 ήλθε. Ανασκουμπωθειτε, γιατί θα είναι το ίδιο σκληρό με τα προηγούμενα χρόνια της λιτότητας. Πως; Ανηλικα είστε, επιτέλους; ΌΧΙ, φυσικά. Βρείτε τον τρόπο μόνοι σας ή μαζί, όπως μπορείτε.
ΒΙΒΉ ΓΕΩΡΓΆΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου