-Είστε ευτυχισμένη; με ρωτάει ένας άγνωστος σε μένα δικηγόρος, που συμπτωματικα κάθεται στην παρέα μας.
Είναι πενήντα δύο χρόνων, ευκαταστατος κατά δήλωση του και χωρίς οικογένεια από σταθερή βούληση του.
Ισχυρίζεται ότι δεν τον ένοιαξε διόλου, που χώρισε από το ταίρι του πρόσφατα ούτε που πέρασε τις γιορτές στο "πολυτελεστατο" σπίτι του ΜΟΝΟΣ του.
Οι άνθρωποι θέλουν παρέα από ανασφάλεια, μου λέει.
Εσείς είστε ευτυχισμένη; με ξαναρωτα, αλλά απάντηση δε παίρνει, γιατί τι να απαντήσεις σε έναν άγνωστο, που είναι φανερό ότι αντιλαμβάνεται τον κόσμο διαφορετικά από εσένα.
Στα 1978, ένας άλλος ευκαταστατος, γνωστός μου αυτός, μου είπε όταν τον "αρνήθηκα" :
-Θα το μετανιώσεις!
Το είπε, γιατί το πίστευε ή γιατί είχε θιγει ο εγωισμος του;
Ποιος μπορεί να απαντήσει, πώς θα ήταν η ζωή μας, όταν το ΟΧΙ ήταν πραγματικό ΟΧΙ και δεν είχε γίνει με ένα μόνο χαμόγελο υποτακτικο ΝΑΙ.
Κι αυτές οι Τράπεζες οι ελληνικές, που ταχατες συμφώνησαν με την κυβέρνηση την ελληνική να προστατεψουν με κάθε τρόπο την πρώτη κατοικία των απλών εξουθουνωμενων από την κρίση πολιτών...
Αχ.Σολων!Αχ.Σολων!
Πού ήσουνα νιοτη, που 'δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος, που λέει κι ο ποιητής Κ. Βαρναλης.
Η ζωή είναι μια αλληλουχια τυχαιων γεγονότων τελικά, άλλοτε τυχερών για εμάς και άλλοτε (συνηθεστερα) ατυχων, κατά τη λαϊκή άποψη.
Το 2018 είναι κιόλας εδώ και δεν θα ενστερνιστω τις αγωνίες, όσων πολιτικά κόπτονται πάντα για το σαρκιον και την προσωπική τους ανελιξη. Ε;
Η μαγειρική μου βελτιώνεται συνεχώς, ίσως. για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι η ικανότητα να ελπίζεις ήταν, δυστυχώς, και παραμένει προσωπική υπόθεση.
Για εγγόνια έχω, προς το παρόν, των ξένων, αλλά παραμένω αισιόδοξη, ότι η ευτυχία , αν είσαι αρκετά ώριμος και αρκετά αγνός μέσα σου, θα βρει τρόπο να σε προσεγγίσει, να σε αγγίξει, να σε διατηρήσει, σαν ανθρώπινο είδος και όχι χαμερπες εκτοπλασμα τηλεοπτικών παραθύρων.
Αύριο, έχει γενέθλια κι ο γιος μου.
Χαρούμενος κι ευτυχισμένος, παιδί μου, όπως εσύ θέλεις και μπορείς!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου