Αναρρωτιέμαι, γιατί σε όλες τις ταινίες, ακόμη και στις επιστημονικής φαντασίας οι ήρωες, που είναι μοναχικοί , σκληροτράχηλοι και αδέκαστοι, έχουν συμπάθεια σε σκύλο ή γάτο, συνήθως αδέσποτο...
Μήπως, γιατί δεν έχει μείνει άλλος συμβολισμός ανθρωπιάς, παρά παραλληλισμοί, κυρίως ανώδυνοι, με εύκολο και εύπεπτο τέλος και η ζωή συνεχίζεται;
Λοιπόν, εμένα τα Χριστούγεννα δεν μου αρέσουν ,σας το έχω ξαναπεί και μάλλον σας εκνευρίζω με αυτά ,που γράφω, αλλά δε βαριέσαι τα λιγότερα likes δε θα μου φέρουν στενοχώρια, ενώ τα τυχόν περισσότερα δε θα με κάνουν ούτε διάσημη ούτε πιο ευτυχισμένη..
Το μόνο, που αναπολώ τα Χριστούγεννα είναι το πολυκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ, που δούλεψα ,νέα κι ονειροπόλα ,πριν καεί το Δεμέμβριο του 1980 , τις στολισμένες του βιτρίνες και τα γέλια των παιδιών, που παρακολουθούσαν το ΘΕΑΜΑ στο θεατράκι του τελευταίου ορόφου, τις μέρες των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.
Α,ναι. Και το ασανσέρ της οδού Πατησίων αρ. 15, που οδηγούσε από το ισόγειο στην καφετέρια της ταράτσας, οκτώ ορόφους κατευθείαν στον ουρανό, χωρίς ενδιάμεση στάση.
Το πιο μακρόσυρτο φιλί της ζωής σου, μπορούσες να το γευτείς μέσα στο ασανσέρ αυτό ,χωρίς κανείς να σε ενωχλήσει και κυρίως χωρίς να πληρώσεις κάτι γιαυτό.
Αυτές είναι αναμνήσεις για εμένα και όχι γυαλιστερά περιτυλίσματα σε άχρηστα αντικείμενα, χωρίς καμία χρησιμότητα τις πιο πολλές φορές.
Ο Φιντέλ, ο αδέσποτος σκύλος της Νεράντζας, θα κάνει Χριστούγεννα χωρίς εμάς, αλλά ευτυχώς έχει την Ελένη, το Στέλιο και τα παιδιά, που θα του δώσουν και φαγητά, αλλά και χάιδεμα στο κεφάλι. Τώρα, για δαγκωνιές από άλλα αδέσποτα, δε ξέρω, αν θα ξαναγίνει κάτι, γιατί ,ως γνωστόν , η ζωή κοινή για όλους μας και το μέλλον αόρατο , όχι μόνο για αδέσποτους.
Η Ιρμα , του Αλέκου, μας άφησε χρόνους, σε βαθιά γεράματα και αν και ημιαδέσποτη ,θα μας λείψει στη γειτονιά της ΠΑΝΔΑΙΣΙΑΣ και αν υπάρχει παράδεισος και για τα ζώα ,να περνάει καλά...
Εγώ θα περάσω τα Χριστούγεννα οικογενειακά και πιστεύω ησυχα και το ίδιο εύχομαι σε όλους σας ,αλλά, δυστυχώς, η αγάπη, πάντα καλή και ευπρόσδεκτη είναι , όμως δε τρώγεται η ρημάδα ούτε ντύνεται ούτε σου πληρώνει το κόκκινο σου δάνειο.Ε;
Τώρα αυτό το κόκκαλο γόπας, που εδώ και ένα μήνα στο λάρυγγα ,μου κόλλησε, και δύο γιατροί δε μπόρεσαν να το βγάλουν ,γιατί χρειάζεται νάρκωση, ,είπανε, άρα έξοδα, θα μείνει εκεί μέχρι η φύση ,ελπίζω, να κάνει τη δουλειά της και να το νικήσει, λιώνοντας το, έστω και λίγο -λίγο.
Γιατί μπορεί τα Χριστούγεννα να μη μου λένε και πολλά, αλλά στη δύναμη της ζωής είμαι εραστής και πάντα υποκλίνομαι στο πείσμα ,στην ανθρωπιά και κάποιες σπάνιες φορές στο εξαίσιο μεγαλείο της.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου