Αυτή η σιωπή της Κυριακής εμένα μου αρέσει. Κι όταν λέω σιωπή, δεν εννοώ τους ήχους, γιατί από αυτούς ποτέ μας δε γλιτώνουμε, αλλά εννοώ τη βουβαμαρα, που γεννοβολαει το μέσα μας.
Την Κυριακή δεν έχει ανοιχτές τράπεζες ούτε σούπερ μάρκετ ούτε ΔΕΗ ούτε νερό ούτε τηλέφωνο ούτε άλλες τρέχουσες υποχρεώσεις κι έτσι μπορείς να προσποιηθεις ότι όσοι πλημμυρισαν πάλι τα σπίτια τους, ήταν απλά άτυχοι κι όχι ένας ακόμη κρίκος στην κατάρρευση του παγκόσμιου οικοσυστηματος κι ότι εσύ, πάντα εσύ, θα τα καταφέρεις να γεράσεις με αξιοπρέπεια και χωρίς να πεινάσεις τελικά.
Δεν κάνεις όνειρα. Τα όνειρα δεν ταιριάζουν στις ήσυχες τις Κυριακές, μάλλον δεν ταιριάζουν κυρίως στους Ελληνες, που συμπλήρωσαν κιόλας δέκα χρόνια μέσα στην οικονομική κρίση, που ξεκίνησε στην Αμερική, αυτή του Τραμπ φυσικά, το Δεκέμβριο του 2007, βεβαίως -βεβαίως.
Και μήπως δε ρώτησε μετά η βασίλισσα Ελισάβετ τους οικονομολογους της :
-Γιατί δεν το προβλέψατε, καλά μου παιδιά,τούτο το νέο σφάξιμο μεσαίων και φτωχων;
Απάντηση δε πήρε.
Μήπως τις προάλλες η κα πρόεδρος της Fed της Αμερικής δεν μας είπε πάλι ότι όσο ζει αυτή δε θα ματαδουμε νέα οικονομική κρίση..
Εγώ το μόνο, που σκέφτηκα είναι, πως λογαριαζει σύντομα να μας "αφήσει"!
Σήμερα λέω λίγο κοκκινιστο της κατσαρόλας να μαγειρεψω με μακαρόνια ή λέτε με πατάτες τηγανιτές;
Κι εκείνα τα παιδιά μες τη Γλασκωβη να ντύνονται ζεστά, μη μου κρυώσουν, να μαγειρεύουν και να τρώνε υγιεινά;
Το φως του ήλιου, όταν βγαίνει, μια γλύκα φέρνει, αν όχι στη ψυχή, τουλάχιστον στην πλατη κι έτσι ξεχνάς για λίγο και τα κλειστά καλοριφέρ και τον κάποτε αυτονόητο προορισμό τους.
Τώρα προσμενουμε τον κο Ερντογαν, τον ισχυρό πρόεδρο της γειτονικης Τουρκίας, χωρίς καμία χαρά ούτε προσδοκία.
Κι εσείς, κυρία Μερκελ μου, μες τη σιωπή έχετε βουτηχθει, όχι σαν τη δική μου, της φτωχοελληνοκυριακης, αλλά στην άλλη, που ανησυχία, τρόμο κι αβεβαιότητα σου φέρνει.
Δύσκολο πράγμα η.δημοκρατια, κυρία Μερκελ μου , ειδικά όταν δεν υπάρχει.
Κι αυτή η ελευθερία σε κάτι ποιήματα των ποιητών και στον Ύμνο στην Ελευθερία για να τη ψάχνεις έμεινε μονάχα!
Δίκιο έχει, η Αλέκα, η εξαδελφη μου, ωραία γράφω, αλλά μελο, όμως, καλύτερα μελο κι αληθινή, παρά ελπιδοφορα, αλλά ψεύτικη.
Κυρία Μερκελ , έχετε αργήσει κι εσεις και όλοι οι άλλοι, κι αν εγώ δεν ανησυχώ, εσείς πρέπει να το κάνετε!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου