Η τρελή του Σανο!

                                                                 

Η τρελή του Σανο ή του Σανου κατά την ελληνική γλώσσα ενσαρκώνει νομίζω εμένα, αλλά και κάθε πτωχο, νεοπτωχο, ανεργο και κακοπληρωμενο Ελληνα της κρίσης, έναν ήρωα ρομαντικό, ανεπιτηδευτο και ελαφροισκιωτο, πολίτη αυτής της χώρας, που από τη μία με τη βία ζει αγκαλιά με μνημόνια, υπερφορολογιση, κόκκινα δάνεια κι εργατικό μεσαίωνα,δηλαδή την τρέλα της καθημερινής του ζωής, και από την άλλη τρώει το ΣΑΝΟ των μιντια, των ψευταραδων, των σειρά ηλιθιων και όλων των κοινωνικά , πολιτικά και οικονομικά καλοβολεμενων,που κόπτονται ταχατες να λαμψει ο ήλιος της τιμής και της δικαιοσύνης επάνω από την Ελλάδα ...
Η τρελή του Σανο, λοιπόν, σαν την ηρωίδα του θεατρικου έργου Η ΤΡΕΛΗ ΤΟΥ ΣΑΓΙΟ, του Γάλλου συγγραφέα Ζαν Ζιρωντου, η επονομαζομενη Ωρελι, κάτοικος της περιοχής ΣΑΓΙΟ του Παρισιού, φτωχή κλωσαρ (ζητιανα), αλλά ευαίσθητη και ιδεολογος, αποφασίζει να σωσει τη χώρα της από τους κακούς εκμεταλλευτες- επενδυτές, που σχεδιάζουν τα πάντα να " βουτηξουν"!
Σας φαίνεται οικεία η ιστορία, που το 1943 έχει γραφτεί, με όσα ζούμε στην Ελλάδα των δανειστων και των σωτηρων του 2009 -2017;
Η θεατρική ηρωίδα, ατρόμητη και αποφασισμένη ,μαζί με τους φίλους της, αντιμετωπίζει τους κακούς εκμεταλλευτες και στην καταστροφή τους οδηγεί, γιατί βρίσκει την αδυναμία τους, που είναι πάντα η "απληστια"!
Στη σκηνή του θεάτρου φυσικά , στη σκέψη του συγγραφέα κι όχι στην παγκοσμιοποιημενη καπιταλιστικη κοινωνία των αγορών και των αρπακτικων του παρόντος χρόνου.
Η τρελή του Σανο, τώρα, εμείς δηλαδή, αφού με πάθος σανο ταιζομαστε, με τη βία η ακόμη και με τη συγκατάθεση μας. συνειδητοποιουμε ότι οι διάφοροι καλοί μας φίλοι, σύντροφοι, πατριώτες και άλλοι, στην πρώτη δυσκολία, την κάνανε, μάλλον δεξιά, με μικρά πηδηματακια...
Εγώ πάλι στο σπίτι κάθισα στη ζεστή από τους καύσωνες αυλοπορτα και καθαρίζω κάτι μπαγιατεμενα φασολακια.
Στο δικό μου θεατρικό έργο,δυστυχώς, δεν υπάρχει happy end μόνο σανος σανος, κουτοχορτο άχρηστο.
Ο γιος μου, στη δουλεια, στη Μύκονο, έκοψε το αριστερό του χέρι και μη βιαστείτε γιατί την άλλη τη φορά είχε κόψει το δεξί του.
Χωρίς ενότητα ελπίδα δε φαινεται κι η θάλασσα, η αιώνια φίλη μου, το σανο στα βράχια τον ξεβραζει.
Δεν ξέρω, αν η τρέλα μας αξίζει κατιτις, αλλά ο σανος πάντα ελαφρύς κι επιπολαιος θα αγεται και θα φέρεται σε όποιο plan κι αν ακουμπήσει!

ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ