Συνοδεύω το πρωί το Θόδωρο στο ιδιωτικό κέντρο δίπλα στο ΙΚΑ για μια εξέταση. Οι συνοδοί κάθονται λόγω κορωνοιου απέξω στο κρύο και αναμένουν το συγγενή τους. Και θα κρυώσω περιμενοντας και θα μου την πει μετά για το πόσο σπατάλη είμαι, που αγοράζω καφέ στο χέρι σε κάθε περίπτωση. Αυτά γνωστά εξάλλου εξεπανέκαθεν κι ας είναι η εξέταση καλή και θα περάσει κι αυτό. Ε;
Πάω πάνω - κάτω μέσα στο κρύο, ντυμενη σα ντολμας μέσα κι έξω, και παρατηρώ, σαν επίσημη καθημερινή παρατηρητρια "της ζωής, που λέει και η φίλη μου η Δώρα. γύρω - τριγύρω.
Ο κόσμος λίγος και απέξω από το ιατρικό κέντρο είναι κι ένα μικρό τροχόσπιτο για εξέταση Covid. Όλη την ώρα, που σταλιζω στο κρύο,γύρω στα σαράντα λεπτά, μπαίνουν δύο γυναίκες, νέες σχετικά, για αυτήν την εξέταση. Να κάνουν rapid test ή έλεγχο μοριακό σκέφτομαι, αλλά φυσικά μένω σε μακρινη τους απόσταση καλού - κακού. . Και μόνο η ιδέα της πανδημίας μου φέρνει θλίψη. Όχι φόβο, μελαγχολία. Πώς έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, που σαν χθες πέθανε πρόωρα το 1974;
Τα είχαμε μονά, μας ηλθανε και τα διπλά!
Ήθελα να σας πω ότι στις μονάδες κορωνοιου, εκτός ΜΕΘ, είναι αδύνατο μια νοσοκόμα νυχτερινής βάρδιας (όπως ακούω) να εξυπηρετήσει σαράντα ασθενείς. Όπως επίσης είναι αδύνατο να λειτουργήσουν οι κλίνες ΜΕΘ, ακόμη κι αν κατασκευαστουν ή κάποιος τις δωρίσει χωρίς την ύπαρξη του κατάλληλου προσωπικού. Γιατί δε χρειάζονται μόνο γιατροί και νοσοκόμες, αλλά και προσωπικό, που θα πλύνει, θα ποτίσει, θα ταΐσει, θα αλλάξει με λογικό τρόπο τους ανθρώπους, που αυτόν τον καιρό νοσηλεύονται με κορωνοϊο ή άλλη σοβαρή ασθένεια και δεν μπορούν να έχουν οικείους τους κοντά τους ή αποκλειστική νοσοκόμα για την αναγκαία βοήθεια.
Δυστυχώς το σύστημα πάσχει κι όχι μόνο τώρα κι όχι μόνο της υγείας στη χώρα μας, αλλά ολούθε...
Ολο χαρούμενα σας τα γράφω πάλι. Σωστά;
Φωτογραφίζω ένα περιστέρι, που κάθεται ανενόχλητο στα κάγκελα του ΙΚΑ Περιστερίου.
Στην Ελλάδα δε σκοτώνουμε τα περιστέρια ακόμη, όπως στην Αυστραλία, όταν δεν έχουν τα κατάλληλα ταξιδιωτικά έγγραφα.
Οχι στην Ελλάδα τα περιστέρια τη γλιτώνουν! Εκεί που έχουμε χάσει τη μπάλα είναι στη διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όλων κι όχι μόνο των πλούσιων ή των κομματικών μας φίλων, στον τομέα της υγείας, της παιδείας, της εργασίας και του αγαθού της προστασίας της ζωής.
Η επιβίωση πάλι είναι μία άλλη ιστορία. Κι έχω πολλές αναμνήσεις μου σχετικές με αυτή.
Υγεία, αντοχή και ΚΑΛΌ ΣΑΒΒΑΤΟΚΎΡΙΑΚΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΆΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου