Αυτή την ταινία του σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε ,που πραγματεύεται κυρίως το οργανωμένο μαφιόζικο έγκλημα της Αμερικής του 1960 - 1980 και την ανεξιχνίαστη εξαφάνιση - δολοφονία του ισχυρού τότε προέδρου των σωματείων των οδηγών φορτηγών Τζίμι Χοφα την παρακολούθησα με προσοχή κι ας είχε μεγάλη διάρκεια. Τα περισσότερα ,που έδειχνε τα ξέρουμε και τα έχουμε ζήσει με άλλους τρόπους κι άλλα ονόματα σε διαφορετικές χρονικές διαδρομές και στη δική μας μικρή χώρα, που λέγεται Ελλάδα.
Οι καλοί συνήθως κερδίζουν μόνο στο σινεμά και στα παραμύθια, ενώ οι μαφιόζοι, τα λαμόγια, οι διαπλεκόμενοι, οι πληρωμένοι δολοφόνοι, οι δολοπλοκοι της πολιτικής και της κοινωνίας,, οι βρωμιάρηδες και τα σιχάματα της ανθρωπότητας όλο και παίρνουν ένα χαρτί αποφυλάκισης ή πληρωμένο συγχωροχάρτι και συνεχίζουν τις χαμερπεις ζωουλες τους με τα καβατζομενα κλεμμένα βρώμικα λεφτά τους.
Σωστά; Σωστά!
Στο τέλος μόνο καταλαβαίνεις ότι αν δεν μπορείς να τους νικήσεις ,όλες τις φορές (μάλλον σπάνια το καταφέρνεις) , μπορείς ωστόσο να τους περιφρονείς έμπρακτα κάθε μέρα, να τους κράζεις και να τους φτύνεις κατάμουτρα, να δημοσιοποιείς τις πράξεις και παραλείψεις τους, να αλλάζεις δρόμο , όταν τους συναντάς.
Αν αυτοί βάφουν σπίτια σκοτώνοντας κατά παραγγελία κι από συμφέρον, μπορείς να τους αφήνεις παγερά απέξω από τη δική σου ζωή βάζοντας στην πόρτα μια πινακίδα με μεγάλα γράμματα:
Closed!
ΒΙΒΗ ΓΕΩΡΓΑΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου