Η αλήθεια είναι ότι το να μένεις ήρεμος και ψύχραιμος σε κοινωνία μόνιμα καταρρεουσα, από την οικονομική και κοινωνική κρίση είναι μια πολλή δύσκολη τεχνική ή επιλογή επιβίωσης και εγώ δεν είμαι αυτή, που θα παινευθω ότι τα καταφέρνω πάντα.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποιεις ξαφνικά ότι :αυτός είσαι και είτε σου αρέσει είτε όχι περίπου ίδιος θα παραμείνεις κι αυτή η Ιθάκη του Καβάφη τα όμορφα ταξίδια για πιο τυχερούς κι ευέλικτους τα φυλάξε κι εσύ ή μαλλον εμείς θα πρέπει να συμφιλιωθουμε απλά με τη μοναδική ανθρώπινη επιλογή να "υπαρξουμε" παράλληλα με το θαυμαστό κι ανεξερεύνητο εν πολλοίς σύμπαν.
Έτσι είναι τα πράγματα και η ανθρώπινη επιβίωση είναι ένα καθημερινό αγχωτικό γεγονός, οπου τελικά ψάχνοντας για την κατσίκα του γείτονα, ανακαλύπτεις ότι εσύ δεν είχες ποτέ δική σου κατσίκα ή σε αφήσανε να αποκτήσεις απλά μέχρι να στην αρμεξουνε ή να στη βουτήξουν εντελώς. Γιατί γίνεται αυτό; Μεγάλη συζήτηση έχει το θέμα και σύμφωνη γνώμη δε θα βγάλουμε και βαρέθηκα πια τα ίδια και τα ίδια και γενικά είτε καπιταλισμό είτε ελεύθερη αγορά ή "είμαστε όλοι αναλώσιμοι και φθηνοί" πούμε το βαθύτερο νόημα θα έχει φανεί... Κι ύστερα είναι και μία φωνή, εσωτερική μου φωνή, που όλο μου λέει :Τρέξε, φύγε, αν μπορείς! Αλλά, εγώ δυστυχώς, μεγάλωσα και ούτε να τρέξω μπορώ ούτε χώρα να αλλάξω και κυρίως κανένα διαστημικό σκάφος δεν θα περάσει να με πάρει για άλλους καλύτερους τόπους κι άλλους γαλαξίες. Μου αρέσει, λοιπόν, να βρίσκω ήσυχα μέρη.
Είμαι εκπαιδευμένη πια. Να παίρνω έναν καφέ ή ένα κουλούρι και να κλέβω στιγμές ". Δικές μου στιγμές ηρεμίας , χρόνος δικός μου. Κι αν είμαι μονη μου ακόμη καλύτερα. Δεν θα χρειαστεί να προσποιηθω ότι περιμένω να πάνε όλα καλύτερα. Ούτε να πάρω το γνωστό μου χαρούμενο χαμόγελο. Ούτε πως σκοτιστηκα για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ούτε να σκεφτώ και να πω κάτι πνευματώδες ή κάτι με χιούμορ. Μπορώ να θαυμάσω άψυχα όμορφα αντικείμενα γύρω μου, χωρίς απαιτήσεις από εμένα κι εγώ με καμία απαίτηση από αυτά.
Τι απαίτηση να έχεις από αντικείμενα ή άψυχα υποκείμενα; Καμία. Εντελώς καμία. Εξάλλου τι να μου κάνει εμένα ο Άγιος Βαλεντίνος; Τον Άγιο Φανούριο χρειάζομαι εγώ. Να μου βρει τρία ζευγάρια κάλτσες μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Τέλος πάντων στο σπίτι μου, αν δε μου το βουτήξει καμιά Τράπεζα; Ε;
ΒΙΒΉ ΓΕΩΡΓΆΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου